«مدیریت بحران نه با لاپوشانی و فرار از مسئولیت، بلکه با پذیرش خطا، شفافیت و اقدام قاطع امکان‌پذیر است. تجربه وزیر علوم در ماجرای تجمع دانشجویان دانشگاه تهران در پی قتل هم‌دانشگاهی‌شان، امیرمحمد خالقی، الگویی است که دیگر مسئولان کشور باید از آن الهام بگیرند. نحوه مواجهه وزیر علوم با این بحران نشان داد که مسئولیت‌پذیری و مدیریت علمی و دقیق می‌تواند اعتماد عمومی را افزایش دهد و از تبدیل شدن یک حادثه تلخ به یک بحران امنیتی جلوگیری کند. سایر مسئولان نیز می‌توانند این الگو را سرلوحه اقدامات خود قرار دهند.»
روزنامه خراسان در یادداشتی با عنوان «درس های سیمایی برای مدیران» عملکرد به‌موقع وزیر علوم با حضور در تجمع دانشجویان دانشگاه تهران را ستودنی دانسته است.
این روزنامه در این زمینه نوشت: در میان هیاهو و حساسیت‌های اجتماعی پیرامون این حادثه، رفتار وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، دکتر سیمایی، بار دیگر نشان داد که در بزنگاه‌های بحرانی، مسئولیت‌پذیری و مدیریت هوشمندانه می‌تواند مانع از تبدیل یک بحران به آشوب شود.
نخستین واکنش وزیر علوم، بدون تردید، نشانه‌ای روشن از درک جایگاه مسئولیت‌پذیری در مدیریت بحران بود. او بدون حاشیه‌سازی، بدون تلاش برای توجیه یا انحراف افکار عمومی، مستقیماً از مردم و جامعه دانشگاهی عذرخواهی کرد. این واکنش برخلاف رویه‌ای است که در بسیاری از موارد مشابه دیده می‌شود، جایی که مسئولان سعی می‌کنند با انکار، کم‌اهمیت جلوه دادن حادثه یا انداختن تقصیر بر گردن دیگران، از مسئولیت شانه خالی کنند. اما وزیر علوم با این حرکت، نشان داد که پذیرش مسئولیت و شفافیت نه‌تنها اعتماد عمومی را جلب می‌کند، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز آرام‌سازی افکار عمومی و جلوگیری از گسترش اعتراضات شود.
در ادامه، وزیر علوم به جای اکتفا به بیانیه‌های کلیشه‌ای، بلافاصله وارد عمل شد. تشکیل کمیته ویژه رسیدگی، پیگیری فوری برای شناسایی خاطیان و عزل افراد مقصر از سمت‌هایشان، اقداماتی بود که از یک مدیر حرفه‌ای انتظار می‌رود. این تصمیمات سریع و قاطع، هم پیام حمایت از دانشجویان را مخابره کرد و هم نشان داد که در مدیریت بحران، سرعت و قاطعیت چقدر می‌تواند در کاهش تنش‌های اجتماعی مؤثر باشد. دانشگاه، به عنوان محیطی علمی و فرهنگی، نیازمند امنیت و آرامش است. حمایت وزیر علوم از دانشجویان و تأکید بر حفظ حریم دانشگاه، نشان داد که دولت، مسئولیت امنیت فضا‌های علمی را درک می‌کند و آن را در اولویت خود قرار می‌دهد. این موضع‌گیری، علاوه بر این که جامعه دانشگاهی را دلگرم کرد، نشان داد که درک حساسیت‌های دانشجویی و دانشگاهی یکی از الزامات مدیریت در این حوزه است.
مدیریت بحران، نه با لاپوشانی و فرار از مسئولیت، بلکه با پذیرش خطا، شفافیت و اقدام قاطع امکان‌پذیر است. تجربه وزیر علوم در این ماجرا، الگویی است که دیگر مسئولان کشور باید از آن الهام بگیرند. در شرایطی که کوچک‌ترین بی‌توجهی یا تأخیر در تصمیم‌گیری می‌تواند به بحرانی گسترده تبدیل شود، شیوه مدیریت حرفه‌ای می‌تواند از تشدید اعتراضات و التهاب‌های اجتماعی جلوگیری کند.
نحوه مواجهه وزیر علوم با این بحران، نشان داد که مسئولیت‌پذیری و مدیریت علمی و دقیق، می‌تواند اعتماد عمومی را افزایش دهد و از تبدیل شدن یک حادثه تلخ به یک بحران امنیتی جلوگیری کند. اگر سایر مسئولان نیز این الگو را سرلوحه اقدامات خود قرار دهند، نه‌تنها در مدیریت بحران موفق‌تر خواهند بود، بلکه زمینه‌ای برای تقویت اعتماد عمومی به ساختار‌های اجرایی کشور ایجاد خواهند کرد. اکنون زمان آن رسیده که مسئولان کشور بپذیرند، شفافیت، عذرخواهی و اقدام سریع، نه‌تنها نشانه ضعف نیست، بلکه از اصول اساسی حکمرانی مطلوب و پاسخگوست.
