فیلم جدید پدینگتون، "پدینگتون در پرو"، از جذابیت‌های قبلی فاصله گرفته است. آیا این خرس دوست داشتنی توانسته هنوز دل‌ها را فتح کند یا از میدان خارج شده است؟ در این نقد بی رحمانه، بررسی می‌کنیم که چرا قسمت سوم پدینگتون نتوانسته به موفقیت‌های گذشته اش دست یابد.
پدینگتون ۳، یا بهتر بگوییم "پدینگتون در پرو"، فیلمی است که انتظارات بالا را برآورده نمی کند. این قسمت از مجموعه محبوب خرس مودب بریتانیایی نه‌تنها از نوآوری های لازم فاصله گرفته، بلکه گاهی احساس می شود که شخصیت اصلی خود را گم کرده است. آیا این فیلم جدید به اندازه قسمت های قبلی توانسته در دل ها جا بگیرد یا به اشتباهات جدی دچار شده است؟ با ما همراه شوید تا واقعیت را از پشت پرده این ماجراجویی بی‌نظیر در پرو کشف کنید!
به گزارش راهنماتو، کمتر کسی پیش بینی می کرد که فیلم «پدینگتون ۲» در سال ۲۰۱۸ به یک پدیده فرهنگی در سینمای خانوادگی بدل شود. نه منتقدان، نه مخاطبان عام و حتی نه پاول کینگ، کارگردان دو قسمت نخست این مجموعه.
اعلام ساخت قسمت سوم، «پدینگتون در پرو»، بدون حضور کینگ و سالی هاوکینز، بازیگر نقش خانم براون، نگرانی هایی را در میان علاقه مندان برانگیخت. هر دو هنرمند خرس دوست داشتنی بریتانیایی را ترک کردند تا در پروژه «وونکا» با بازی تیموتی شالامی مشارکت کنند.
با این حال، خرس مودب و دوست داشتنی بریتانیا و شاید برجسته ترین نماد سینمایی این کشور (با عرض پوزش از بریجیت جونز)، در زمانی مناسب به پرده سینما بازگشت؛ زمانی که جهان بیش از پیش به لبخند و امید او نیاز داشت. در جدیدترین ساخته این مجموعه، «پدینگتون در پرو»، خرس محبوب همانند گذشته، بی نقص و مودب ظاهر می شود؛ هرچند که داستان فیلم به شدت به جادوی کارگردانی پاول کینگ وابسته است.
در این مطلب، به نقد فیلم پدینگتون در پرو می پردازیم.
امتیاز سایت IMDb به فیلم: 6.8 از 10
زمان فیلم: 1 ساعت و 46 دقیقه
کارگردان: داگال ویلسون
نویسندگان: مارک برتون، جان فاستر، جیمز لامونت
بازیگران: هیوج بونه‌ویل، امیلی مورتیمر، جولی والترز، جیم برودبنت، کارلا تووس، اولیویا کلمن، آنتونیو باندراس، بن ویشاو
تاریخ انتشار: 14 فوریه 2025
پس از وقایع پرفراز و نشیب قسمت دوم، خرس محبوب و دوست‌داشتنی بریتانیایی، پدینگتون، سرانجام موفق می‌شود اولین گذرنامه خود را دریافت کند. در همین حین، نامه‌ای مرموز از مادر روحانی خانم لوسی، ساکن خانه سالمندان خرس‌ها، به دست پدینگتون می‌رسد. در این نامه، نگرانی‌های عمیقی درباره رفتار عجیب خانم لوسی ابراز شده است. پدینگتون و خانواده براون، بدون معطلی، سفری هیجان‌انگیز به پرو را آغاز می‌کنند تا از عمه لوسی دیدن کرده و علت این رفتار غیرعادی را کشف کنند.
در خانه سالمندان خرس‌ها، راز بزرگی آشکار می‌شود: عمه لوسی در اعماق جنگل‌های آمازون گم شده است. پدینگتون و خانواده براون، مصمم به نجات عمه لوسی، تصمیم می‌گیرند به دل جنگل‌های بارانی بزنند. برای این سفر مخاطره‌آمیز، آن‌ها هانتر کابوت، یک کاوشگر باتجربه و دخترش جینا را به عنوان راهنما استخدام می‌کنند. اما آنچه آن‌ها نمی‌دانند، هانتر در جستجوی شهری افسانه‌ای به نام ال دورادو است و پدینگتون، بدون آنکه بداند، کلیدی ارزشمند برای کشف این شهر گمشده را در اختیار دارد.
« فیلم «پدینگتون در پرو» با تکیه بر فرمولی موفق، بار دیگر مخاطبان را به دنیای پرماجرای خرس دوست‌داشتنی بریتانیایی دعوت می‌کند. با این حال، این بار اثر چندان نوآورانه‌ای را شاهد نیستیم. داگال ویلسون، کارگردان فیلم، با الهام از دو قسمت قبلی که توسط پاول کینگ ساخته شده بود، تلاش کرده است تا همان فضای جادویی و ماجراجویی را در این قسمت نیز خلق کند. اگرچه ویلسون در این کار موفق بوده و فیلمی سرگرم‌کننده و جذاب را ارائه داده است، اما به نظر می‌رسد که فقدان خلاقیت و نوآوری، اثر را تا حدودی تحت‌الشعاع قرار داده است.
داستان فیلم، اگرچه از نظر ساختاری شباهت بسیاری به قسمت‌های قبلی دارد، اما همچنان با حفظ شخصیت دوست‌داشتنی پدینگتون و شوخی‌های ظریف بریتانیایی، مخاطب را سرگرم می‌کند. تیم نویسندگان با حفظ صمیمیت و جذابیت شخصیت پدینگتون، تلاش کرده‌اند تا داستانی دلنشین را روایت کنند. اما به نظر می‌رسد که در خلق داستانی پیچیده و جذاب‌تر، چندان موفق نبوده‌اند.
از نظر بصری، فیلم «پدینگتون در پرو» بسیار زیبا و چشم‌نواز است و با استفاده از جلوه‌های ویژه جذاب، دنیای خیالی و ماجراجویانه‌ای را برای مخاطب به تصویر می‌کشد. با این حال، به نظر می‌رسد که فیلم از نظر روایی، چندان جسورانه عمل نکرده و بیشتر به دنبال تکرار موفقیت‌های قسمت‌های قبلی است.
در مجموع، «پدینگتون در پرو» فیلمی خانوادگی سرگرم‌کننده و دلنشین است که طرفداران این مجموعه را راضی خواهد کرد. با این حال، این فیلم به اندازه دو قسمت قبلی نوآورانه و خلاق نیست و بیشتر شبیه یک آلبوم بهترین‌های مجموعه قبلی است.
در فیلم «پدینگتون در پرو»، در حالی که ماجراهای خرس دوست‌داشتنی بریتانیایی در مرکز توجه قرار دارد، خانواده براون، به عنوان شخصیت‌های مکمل، از عمق و پیچیدگی کمتری برخوردارند. در این قسمت، شاهد فاصله گرفتن اعضای خانواده از یکدیگر هستیم. خانم براون، با بازی امیلی مورتیمر، احساس دوری از فرزندانش را تجربه می‌کند و آقای براون، با بازی هیوج بونه‌ویل، تحت فشارهای کاری و توصیه‌های رئیس خود قرار دارد.
این مشکلات خانوادگی که در قسمت‌های قبلی نیز به طور گذرا به آن‌ها پرداخته شده بود، در این قسمت نیز به صورت جدی مورد بررسی قرار نمی‌گیرد. در عوض، تمرکز اصلی فیلم بر روی ماجراجویی‌های پدینگتون و شخصیت‌های جدیدی مانند هانتر کابوت است. این امر باعث شده است تا خانواده براون به عنوان مجموعه‌ای از شخصیت‌ها دیده شوند تا افراد مستقل با دغدغه‌های شخصی.
در حالی که رابطه عمیق و صمیمی بین پدینگتون و خانواده براون، هسته اصلی این مجموعه محسوب می‌شود، در این قسمت به اندازه کافی به آن پرداخته نشده است. به نظر می‌رسد که نویسندگان بیشتر بر روی خلق یک فیلم ماجراجویی هیجان‌انگیز تمرکز کرده‌اند و در نتیجه، شخصیت‌های خانواده براون به حاشیه رانده شده‌اند.
این رویکرد، به ویژه با توجه به اینکه قسمت سوم به ریشه‌های پرویی پدینگتون می‌پردازد، قابل انتقاد است. چرا که در این شرایط، انتظار می‌رود که نویسندگان به تعارضاتی که از تعریف خانه و خانواده برای پدینگتون نشأت می‌گیرد، بیشتر توجه کنند. اما به نظر می‌رسد که آن‌ها بیشتر به دنبال خلق یک داستان ساده و سرگرم‌کننده بوده‌اند و در نتیجه، عمق احساسی فیلم کاهش یافته است.
در کل، می‌توان گفت که در فیلم «پدینگتون در پرو»، خانواده براون به عنوان یک عنصر مکمل و کم‌اهمیت در نظر گرفته شده‌اند. این در حالی است که این خانواده، یکی از مهم‌ترین عناصر احساسی این مجموعه محسوب می‌شود و غفلت از آن‌ها، بر عمق و پیچیدگی داستان تأثیر گذاشته است.
فیلم "پدینگتون در پرو"، با انتقال داستان به دور از محیط آشنا و صمیمی بریتانیا، بخشی از سادگی و جذابیت ذاتی این مجموعه را از دست داده است. اگرچه شخصیت پدینگتون همچنان با صداگذاری دلنشین بن ویشاو، جذابیت خود را حفظ کرده است، اما قرارگیری او در دل ماجراجویی‌های بزرگ و پیچیده، از عمق و اصالت شخصیت او کاسته است.
در فیلم‌های قبلی، جذابیت اصلی پدینگتون در واکنش‌های ساده و صادقانه او به موقعیت‌های غیرمنتظره نهفته بود. اما در این قسمت، پدینگتون بیشتر به عنوان یک همراه در ماجراجویی‌های دیگران عمل می‌کند تا یک شخصیت محوری. در بخش‌هایی از فیلم، او به جای هدایت داستان، بیشتر تحت تأثیر اتفاقاتی قرار می‌گیرد که برایش رخ می‌دهد. این امر، به ویژه در تعامل او با شخصیت منفی داستان، هانتر کابوت، به چشم می‌آید. اگرچه شخصیت هانتر با بازی آنتونیو باندراس، لحظات طنزآمیزی را برای فیلم به ارمغان آورده است، اما حضور پررنگ او باعث شده تا پدینگتون به پس‌زمینه رانده شود.
همچنین، شخصیت مادر روحانی با بازی اولیویا کلمن، علی‌رغم ارائه یک اجرا قابل قبول، به دلیل کلیشه‌هایی که در نقش‌آفرینی‌های اخیر این بازیگر دیده می‌شود، چندان باورپذیر از آب درنیامده است. با وجود این، شخصیت او با ارائه‌ی یک موسیقی متن جذاب، لحظاتی طنزآمیز و دلنشین را برای فیلم رقم زده است.
در مجموع، می‌توان گفت که فیلم "پدینگتون در پرو"، با دور شدن از فضای صمیمی و خانوادگی قسمت‌های قبلی و تمرکز بر روی ماجراجویی‌های بزرگ، بخشی از جذابیت اصلی این مجموعه را از دست داده است. اگرچه این فیلم همچنان لحظات شیرین و سرگرم‌کننده‌ای دارد، اما به اندازه قسمت‌های قبلی، موفق به ایجاد ارتباط عمیق با مخاطب نشده است.
فیلم «پدینگتون در پرو»، جدیدترین قسمت از مجموعه محبوب پدینگتون، به اندازه قسمت‌های قبلی جذاب نبوده است. با وجود حفظ برخی از المان‌های دوست‌داشتنی سری، تمرکز بیش از حد بر روی ماجراجویی‌ها و پیچیدگی‌های داستان باعث شده تا سادگی و صمیمیت معمول این مجموعه کمرنگ شود. در این قسمت، پدینگتون بیشتر به عنوان یک همراه در ماجراجویی‌های دیگران عمل می‌کند تا شخصیت اصلی داستان. به همین دلیل، این فیلم نتوانسته به اندازه قسمت‌های قبلی مخاطبان را جذب کند.
