«در بسیاری از موارد ارزیابی عملکرد یک وزیر یا سیاستگذار در زمان کوتاه امکان‌پذیر نیست. اصلاحات اقتصادی و اجتماعی فرآیند بلندمدت و تدریجی است و نمی‌توان از تغییرات آنی انتظار معجزه داشت؛ از سوی دیگر، تمرکز بر تصمیمات زودهنگام و اقدامات شتاب‌زده می‌تواند زمینه‌ساز بی‌اعتمادی عمومی و کاهش انسجام در ساختار مدیریتی شود. علاوه بر این، در شرایطی که کشور با بحران‌های متعدد دست‌وپنجه نرم می‌کند، هرگونه اقدامی که موجب بی‌ثباتی در نظام اجرایی شود، نه‌تنها به حل مسائل کمکی نخواهد کرد، بلکه ممکن است مسیر پیشرفت و بهبود را نیز مختل کند.»
روزنامه همشهری در تحلیلی از استیضاح وزیران دولت چهاردهم انقاد کرد و آن را در شرایط کنونی به صلاح کشور ندانست.
این روزنامه در این زمینه نوشت: مشکلات اقتصادی عمیق که ریشه در سیاست‌ها و ساختار‌های بلندمدت دارند، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، اجرا‌های مستمر و مدیریت باثبات هستند. در چنین شرایطی هرگونه تغییر شتاب‌زده در مدیریت می‌تواند مانعی جدی برای پیشبرد برنامه‌های اصلاحی باشد و بحران‌ها را تشدید کند.
در بسیاری از موارد ارزیابی عملکرد یک وزیر یا سیاستگذار در زمان کوتاه امکان‌پذیر نیست. اصلاحات اقتصادی و اجتماعی فرآیند بلندمدت و تدریجی است و نمی‌توان از تغییرات آنی انتظار معجزه داشت. از سوی دیگر، تمرکز بر تصمیمات زودهنگام و اقدامات شتاب‌زده می‌تواند زمینه‌ساز بی‌اعتمادی عمومی و کاهش انسجام در ساختار مدیریتی شود.
علاوه بر این، در شرایطی که کشور با بحران‌های متعدد دست‌وپنجه نرم می‌کند، هرگونه اقدامی که موجب بی‌ثباتی در نظام اجرایی شود نه‌تنها به حل مسائل کمکی نخواهد کرد، بلکه ممکن است مسیر پیشرفت و بهبود را نیز مختل کند. حفظ ثبات مدیریتی و تقویت اعتماد عمومی به سیستم اجرایی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در عبور از بحران‌هاست.
این در حالی است که مدیریت کشور ابزار‌های متعددی برای نظارت و ارزیابی عملکرد در اختیار دارد. استفاده از این ابزار‌ها باید با هدف اصلاح امور و بهبود فرآیند‌ها باشد، نه ایجاد تنش‌های جدید یا اختلال در برنامه‌های جاری. اقداماتی مانند تذکر و ارائه گزارش‌های مستند می‌توانند در شفاف‌سازی مسائل و اصلاح ضعف‌ها نقش مؤثری ایفا کنند. در مقابل، تصمیمات تند و نسنجیده، به‌ویژه در مراحل اولیه اجرای برنامه‌ها ممکن است انگیزه‌ها را کاهش دهد و کارآمدی نظام اجرایی را به خطر اندازد.
از طرفی، حل مسائل اقتصادی و اجتماعی به همکاری و همبستگی میان بخش‌های مختلف نیازمند است. تعامل سازنده و حمایت متقابل میان ارکان گوناگون مدیریت کلید عبور از این وضعیت است. اختلاف‌افکنی یا تقابل، به‌ویژه در برهه‌های حساس تنها به تضعیف انسجام ملی منجر می‌شود و به فرصت‌طلبان برای سوءاستفاده میدان می‌دهد.
نکته حائز اهمیت دیگر این است که مدیریت یکپارچه و پایدار، ضمن تقویت اعتماد عمومی به ایجاد فضای امن برای سرمایه‌گذاری و بهبود وضعیت معیشتی مردم کمک می‌کند. جامعه‌ای که احساس کند تصمیم‌گیرندگان آن در مسیر حل مسائل صبر و درایت به خرج می‌دهند بهتر می‌تواند شرایط دشوار را تحمل کند و به آینده امیدوار باشد.
در نهایت، باید درنظر داشت که هیچ مدیری معجزه‌گر نیست و تغییر شرایط نیازمند برنامه‌ریزی‌های دقیق و اجرای مداوم است. در این مسیر همراهی و تعامل میان همه بخش‌ها ضروری است. عبور از بحران‌های کنونی نیازمند تفکر راهبردی، ثبات مدیریتی و درک متقابل است تا بتوان به‌سوی اهداف بلندمدت ملی حرکت کرد. بنابراین، تصمیم‌گیری‌های مبتنی بر خرد جمعی و دوری از تقابل می‌تواند این مسیر را هموارتر سازد.
