سایت حسن روحانی نوشت: ظهر پنجم مهر ۱۳۹۸ بود که رئیس‌جمهور روحانی از سفر نیویورک بازگشت. سفر ۹۸ نه به این علت که آخرین سفر حسن روحانی بود بلکه به دلیل شرایط پیچیدهٔ دیپلماتیک حاکم بر آن و البته سایهٔ سنگین دیدار احتمالی روحانی و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت آمریکا سفر مهمی بود و بازخوانی آن همچنان دارای اهمیت است.
هنوز هم یکی از پرسش‌های افکار عمومی از دوران مسئولیت روحانی، دربارهٔ آن رخدادِ رخ نداده است؛ اینکه آیا آن دیدار شدنی بود؟ آیا روحانی آمادهٔ ریسک بود؟ آیا روحانی از تبعات سیاست داخلی آن دیدار واهمه داشت؟ آیا عطش نمایش یا پیش‌بینی‌ناپذیری ترامپ مانع بود؟ آیا می‌شد به ترامپ اعتماد کرد؟
مشکل جای دیگری بود؛ فقدان اعتماد! ترامپ بر «نمایش» پیش از «نتایج» اصرار می‌کرد.
روحانی در مهر ماه ۹۸ و بعد از سفر نیویورک چندین بار بر آمادگی اش برای قربانی شدن و به دیگر سخن، پذیرش تبعات و هزینه‌های داخلی تاکید کرد تا برای افکار عمومی روشن شود که رخ ندادن دیدار با ترامپ، هرگز به دلیل ترس از پیامد‌های داخلی این دیدار نبوده و مشکل جای دیگر است.
چه شد که نهایتا این دیدار تاریخی رخ نداد؟ پاسخ ساده است: فقدان اعتماد. ترامپ بر «نمایش» پیش از «نتایج» اصرار می‌کرد و همین کافی بود تا سابقه‌ی پیش بینی ناپذیری او حداقل‌های اعتماد و ریسک پذیری را بر باد دهد؛ سابقه‌ای مثل دیدارش با کیم جونگ اون!
دیپلماسی جدی با عکس یادگاری و سند‌های مختصر چند بندی متفاوت بود، چیزی که ایران به واسطه خلق برجام می‌دانست، اما ترامپ نه!
