فرارو- تهاجم روسیه به اوکراین، اروپا را دوباره با موضوعی آشنا کرد که بسیاری فکر می‌کردند به زباله دان ضرب المثل‌های تاریخی تنزل یافته است: جنگ مکانیزه و در مقیاس بزرگ. در اواخر فوریه، به دستور «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه بیش از هزار تانک به سمت کیف پایتخت اوکراین حرکت کردند. نتیجه شش هفته جنگ برای روسیه شدید و سخت بوده است جنگی در مقیاسی که از زمان جنگ جهانی دوم در اروپا به این سو دیده نشده بود و تانک‌ها از هر دو طرف می‌جنگند.
به گزارش فرارو به نقل از Popular Mechanics، ارتش‌های جهان در مجموع ۷۳۰۰۰ تانک از انواع مختلف را مدیریت می‌کنند. جنگ تانک‌ها بسیار رقابتی است و تانک‌های بد به سرعت در زمان جنگ نابود می‌شوند. بسیاری از بدترین تانک‌ها بد طراحی یا ساخته شده‌اند و نقص‌های آن برای دهه‌ها پنهان مانده بود تا سرانجام در نبرد واقعی آشکار شدند.
در اینجا به معرفی ۴ تانک از بدترین تانک‌های جهان می‌پردازیم:
یکی از نمادین‌ترین تانک‌های جنگ جهانی دوم تانک متوسط T-۳۴ شوروی بود. T-۳۴ که در روسیه استالینی به صورت مخفیانه طراحی شد دارای یک اسلحه اصلی قدرتمند ۷۶.۲ میلی متری، حفاظت زرهی خوب و تحرک مناسب بود. تا سال ۱۹۴۵ میلادی، این تانک مجهز به یک تفنگ ۸۵ میلی‌متری سنگین‌تر و زره‌های پیشرفته‌تر که اکنون T-۳۴/۸۵ نامیده می‌شود ماموریت پیشروی ارتش روسیه در برلین را برعهده داشت.
تقریبا ۸۰ سال بعد، نیرو‌های ذخیره ارتش خلق کره شمالی هنوز تانک‌های T-۳۴/۸۵ را به کار می‌گیرند. این تانک‌ها تعمیرات اساسی شده و به تجهیزات جدید و زرهی مجهز شده‌اند که برای مقابله با انفجار بر اثر کلاهک‌های موشک‌های ضد تانک طراحی شده اند.
علیرغم این پیشرفت‌ها طول عمر یک T-۳۴/۸۵ در مقایسه با تانک‌های K-۲ کره جنوبی و تانک‌های M ۱ A ۲ آمریکایی بسته به مدت زمانی که دشمنان برای بارگذاری تسلیحات صرف می‌کنند در ثانیه اندازه گیری می‌شود کوتاه‌تر است و نشان می‌دهد که کارآمدی لازم را برای امروز ندارد.
آرجون اولین تانک بومی هند یکی از طولانی‌ترین دوره‌های توسعه را در مقایسه با هر خودروی زرهی دیگری در تاریخ معاصر داشته است. پیش بینی شده بود که تانک آرجون در سال ۱۹۸۵ میلادی وارد ارتش هند برای خدمت شود. در عوض، این تانک که به نام یکی از جنگجویان افسانه‌ای هند نامگذاری شده بود در سال ۲۰۰۹ میلادی یعنی ۳۷ سال پس از اولین تصمیم برای ساخت آن وارد خدمت شد.
تاسیسات دفاعی هند آماده ساخت یک تانک جنگی اصلی مدرن نبود و آرجون چندین بار در طول فرآیند طراحی به روز شد. اسلحه اصلی از یک اسلحه ۱۰۵ میلی متری به ۱۲۰ میلی متری ارتقا یافت در حالی که زره آن برای مقابله با پیشرفت سلاح‌های ضد تانک تقویت شد. مهندسان همچنین مجبور بودند فناوری‌های جدیدی از جمله ناوبری GPS، گیرنده‌های هشدار لیزری و زره‌های واکنشی را در آن تانک جای دهند. در نتیجه همه این تغییرات وزن آرجون از ۴۰ تن به ۶۲ تن رسید و آن تانک چابک را به یکی از کندتر تانک‌های میدان نبرد مدرن تبدیل کرد.
تانک Arjun Mk. ۱ در سال ۲۰۰۹ میلادی وارد خدمت ارتش هند شد، اما این نهاد تمایلی به خرید تانکی که از نظر مکانیکی غیرقابل اعتماد شناخته شده بود را نداشت. ارتش مجبور به خرید ۱۲۴ Arjun Mk شد با این وعده که در آینده ایرادات آن اصلاح خواهد شد. با این وجود، به احتمال زیاد آرجون بیش از ۲۰ سال در خدمت ارتش هند نخواهد بود یعنی مدت زمانی بسیار کمتر از زمانی که در واقع برای توسعه آن تانک صرف شده است.
در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، اتحاد جماهیر شوروی به دنبال ساخت تانکی بود که از هر نظر برتر از تانک‌های موجود ناتو باشد. این تانک که بعدا به نام T-۷۲ شناخته شد مجهز به اسلحه اصلی قدرتمند ۱۲۵ میلی متری ۲ A ۴۶ M است. هم چنین، این تانک دارای حفاظت زرهی برتر است و با سرعت بالایی در میدان نبرد حرکت می‌کند.
کارخانه‌های شوروی ۱۷۷۰۰ دستگاه تانک T-۷۲ تولید کردند و این تانک یک تهدید بزرگ برای ارتش ناتو بود. این تانک‌ها هنوز در ارتش روسیه به عنوان تانک‌های جنگی اصلی T-۷۲B و T-۷۲B۳ خدمت می‌کنند.
اگرچه T-۷۲ یک تانک قدرتمند بر روی کاغذ است، اما مشکلاتی جدی دارد. اسلحه اصلی آن طبق استاندارد‌های امروزی متوسط است و تانک از کمبود مهمات مدرن رنج می‌برد. تانک‌هایی مانند T-۷۲B به روزرسانی‌های زرهی عمده‌ای دریافت نکرده‌اند در عوض به اضافه کردن بلوک‌های زرهی واکنشی بر روی آن بسنده شده است. امروزه بیشتر تانک‌های T-۷۲ ارتش روسیه فاقد سیستم نسل سوم دید در شب هستند.
شاید بزرگترین مشکل این باشد که مهمات اصلی تانک در بین خدمه قرار گرفته اند. این موضوع باعث می‌شود تا در جریان نفوذ به زره تانک اغلب مهمات منفجر شده و خدمه پیش از آن که فرصتی برای فرار داشته باشند کشته شوند. این وضعیت باعث می‌شود تا نه تنها تانک نابود شود بلکه کل خدمه تانک آموزش دیده را نیز از بین می‌برد.
تهاجم سال ۲۰۲۲ میلادی به اوکراین باعث شد روسیه ۴۷۱ تانک از جمله ۲۶۴ تانک T-۷۲ را تنها در شش هفته از دست بدهد. تصاویر T-۷۲ که برجک‌های آن بر اثر انفجار مهمات از بدنه آن‌ها منفجر شده‌اند یک منظره رایج در جریان جنگ اوکراین بوده است.
این تانک یکی دیگر از تجهیزات موجود از اتحاد جماهیر شوروی است و مانند T-۷۲ بیش از تاریخ انقضای خود خدمت می‌کند. T-۸۰ و T-۷۲ از نظر تسلیحات، حفاظت و ظاهر شبیه به یکدیگر هستند، اما یک تفاوت اساسی بین این دو تانک وجود دارد. تانک T-۸۰ از یک موتور توربین بنزینی به جای موتور دیزلی استفاده می‌کند.
این موضوع باعث می‌شود که T-۸۰ در میدان نبرد پاسخگوتر باشد و در دما‌های سرد بهتر از یک تانک دیزلی عمل کند. علیرغم این مزایا T-۸۰ تمام مشکلات T-۷۲ را دارد. این تانک هم چنین از سوخت بیشتری استفاده می‌کند و ارتش روسیه را مجبور می‌کند تا دو منبع سوخت بنزینی و گازوئیلی را به واحد‌های خط مقدم انتقال دهد. این یک ترکیب مشکل ساز برای ارتش روسیه است که از نظر مسائل لجستیک، تعمیر و نگهداری شناخته شده نیست.
مشکلات T-۸۰ ممکن است به شکست کلی نیروی زمینی روسیه در دستیابی به اهداف خود منجر شده باشد. از ۵۷ تانک T-۸۰U که ارتش روسیه در اوکراین از دست داد تنها ۱۵ تانک منهدم شدند و ۴۲ مخزن دیگر رها شده یا به دست نیرو‌های اوکراینی افتادند که نشان می‌دهد سوخت تانک‌ها تمام شده یا با مشکلات مکانیکی مواجه شده اند. از ۲۱ تانک T-۸۰BVM قدری بهبود یافته تنها شش تانک منهدم شدند و ۱۵ تانک باقی مانده یا رها شده و یا به دست اوکراینی‌ها افتادند.
