تزریق را پیچکاری می‌گویند

امیر مهدی حقیقت در جدیدترین یادداشت وبلاگی خود می نویسد:
«انتشارات فرهنگ معاصر فرهنگی منتشر کرده به نام فرهنگ فارسی-دری و دری-فارسی، تالیف ورژخاچاطوری پارسادانیان که دربرگیرنده بیش از 3500 واژه و ترکیب است. این کتاب چنان که در مقدمه آمده در نوع خود نظیر ندارد، به این معنا که تاکنون کسی چنین کار جامعی در این حوزه نکرده.

به نظر من این کتاب را یک بار باید از اول تا آخر خواند، برای اینکه دید جامعی می‌دهد نسبت به معادل‌یابی واژه‌ها، و معادلهای جالبی گاه در برابر یک واژه که خیال می‌کنیم کم معادل یا بی‌معادل است در اختیار می گذارد. بعید می‌دانم بتوان از معادل‌هاش در متن امروزی فارسی استفاده کرد- جز تک و توک- اما مهم همان است که گفتم. کمی دامنه‌ی دید ما را بازتر می‌کند. مثلا:

سبک دوش کردن به معنای انفصال از خدمت است و آفتاب‌رخ به معنای آفتابگیر. آنژین را گلودردی می‌گویند، ارتش را اردو. حمام کردن را جان‌شویی می گویند، شفاهی را زبانی و تقریری، و اندوهگین را جگرخون!

جذابیت دیگر این کتاب، دیدن معادل‌هایی است در زبان دری که یا مشتقاتی از واژگان خارجی است یا عین آنها. مثلا به کارگاه می‌گویند ورک‌شاپ، به آپاندیس می‌گویند آپندیکس، شلیک کردن را فایر کردن و طرح‌ریزی را دیزاین‌بندی می گویند.

برخی معادل‌های بامزه هم هست که برای انبساط خاطر مفید است مثلا:
آمپول یا تزریق را پیچکاری می‌گویند، با سواد را خواننده، کله گنده را کله کته و گیلاس را شاه آلو.»