از هفت خوان، دو خوان مانده است

فرارو- یک کارشناس مسائل بین الملل با اشاره به مذاکرات نیویورک و بازگشت دست خالی هیات های مذاکره کننده به پایتخت ها گفت: مذاکرات هسته ای اکنون به جان کلام رسیده است و نیازمند گرفتن تصمیم های مهم در پایتخت کشورهای به ویژه در نیویورک و تهران است.

مهدی مطهرنیا، با بیان این مطلب در گفتگو با فرارو درباره برداشت هایی متفاوت از مذاکرات هسته ای که از یک سو بر دور شدن دو طرف نسبت به یکدیگر به خصوص پس از مذاکرات هسته ای تاکید دارد و از سوی دیگر بر نزدیک شدن ایران و 1+5 گفت: بر این باورم که تحلیل های دوگانه بیان شده هر دو درست است، منوط به اینکه ازچه دریچه نگرش و زاویه دیدی مذاکرات مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد.

وی افزود: اینکه مذاکرات هسته ایران و گروه 1+5 حتی در نیویورک منجر به نزدیک تر شدن دیدگاه ها شده است و اینکه حدود 95 درصد مسائل مورد اختلاف دو طرف حل شده است و اینکه باید به آینده مذاکرات امیدوار بود گذاره ای صحیح است. چرا که آن دسته ای که چنین تحلیلی دارند به واقعیتی به نام پیشرفت مذاکرات توجه دارند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: به همان اندازه که می توانیم بگوییم گذاره های چون هیچ اتفاقی هنوز نیفتاده است تا توافق جامع و نهایی حاصل شود و یا میان 1+5 و ایران در دور اخیر نوعی واگرایی دیده می شود یا اینکه بگوییم چالش ایران و 1+5 برای رسیدن به توافق وجود دارد هم صحیح است. چرا که معتقدان به چنین تحلیل به حقیقتی به نام باقی ماندن مهمترینم مسائل در حل پرونده عهسته ای فراروی دیپلمات های و بازیگران اصلی یعنی ایران و آمریکا توجه می کنند.

مطهرنیا با بیان اینکه بر این باورم راه بسیار مهمی تاکنون پیموده شده است که به گفته عراقجی حدود 75 درصد و به بیان لاوروف 95 درصد از اختلافات رمز گشایی شده است گفت: اما معتقدم راز اساسی پرونده هسته ای ایران در درصدهای باقی مانده است و توافق در باب درصدهای باقی مانده به تثبیت دستاوردهای حاصل می انجامد.

وی افزود: لذا آنچه تاکنون به دست آمده است دستاورهای کمی است تا کیفی. 95 درصد حل شده جز رده دوم و یا سوم اهمیت در باب اختلافات ایران و 1+5 قرار داشته است.

این کارشناس مسائل بین الملل با بیان اینکه مسائل سطح نخست هنوز میان باقی است گفت: این مسائل عبارتند از حفظ سانتریفیوژها در ایران با سرعت قابل قبول روند غنی سازی و استمرار آن و برداشتن تحریم ها در لایه های گوناگون بین المللی در قالب قطعنامه های سازمان ملل و همچنین تحریم های یکجانبه و تحت مدیریت آمریکا و اروپا.

وی افزود: از سوی دیگر آمریکا به عنوان بازیگر اصلی و دیگر قدرت های بزرگ خواهان دریافت تضمین های عینی از ایران نه نتها در باب مسائل هسته ای و بلکه در رابطه با دیگر موضوعات مورد علاقه در مسائل منطقه هستند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: این چند مورد ممکن است از نظر کمی در موارد مختلف مورد عنایت عدد کمی را به خود اختصاص دهند اما از نظر کیفی اساسی ترین موضوعات و خروجی مذاکرات محسوب می شود. لذا می بینم در نشست اخیر نیویورک تمام تلاش طرفین معطوف به تصمیم گیری در این موارد بوده است.

وی تصریح کرد: مذاکرات هسته ای اکنون به جان کلام رسیده است و نیازمند گرفتن تصمیم های مهم در پایتخت کشورهای به ویژه در نیویورک و تهران است چرا که طرف های اصلی مذاکرات هسته ای این دو کشور هستند بر همین اساس هم شاهد بودیم که مذاکرات در نیویورک بیش از آنکه بین ایران و 1+5 باشد بین ایران و آمریکا بود.

این کارشناس مسائل بین الملل در ادامه گفت: بر این اساس باید بگوییم که هر دو تحلیل درباره فضای حاکم بر مذاکرات کاملا درست است که ناشی از نگریستن از دریچه نگرش متفاوت به پرونده است.

مطهرنیا با بیان اینکه در مجموع روند مذاکرات هسته ای را مثبت ارزیابی می کنم گفت: گامی که در 10 سال گذشته به سختی برداشته می شد اکنون در یکسال گذشته به گونه ای برداشته شده است که به گفته لاوروف وزیرخارجه روسیه نزدیک به 95 درصد از اختلافات پشت سرگذاشته شده اند.

وی افزود: به نظر می رسد که ایران و 1+5 از 5 خوان از 7 خوان رستم مذاکرات را طی کرده اند و 2 خوان دیگر مانده است یکی پذیرش ادامه کار سانتریفیوژها و با سرعت قابل قبول ایران و دیگری برداشتن تحریم ها در چارچوب پذیرش ایران و 1+5 این دو مهمترین مسائلی است که در پرونده هسته ای هنوز باقی مانده هستند.

مطهرنیا در خاتمه درباره اعمال فشار تندروهای داخلی به دولت روحانی به خصوص پس از بی نتیجه ماندن مذاکرات گفت: بر این باورم که دولت روحانی به وظیفه خود در برابر ملت ایران در به سرانجام رساندن مقتدرانه و آگاهانه پرونده هسته ای باید ادامه دهد. یا در پایان این مذاکرات دوطرف به توافق نامه نهایی پذیرفته شده دست پیدا خواهد کرد که یک موفقیت دیپلماتیک برای دولت محسوب می شود یا آنکه در نهایت هیچ گونه توافقی امضا نمی شود که آن هم ایرادی ندارد چرا که این مذاکرات به منظور انجام دادن یک رسالت سیاسی در جهت استفاده از دیپلماسی در جهت کاهش هزینه ها به ملت ایران انجام گرفته است.