فرارو- عربستان هیچ ابایی از تحت فشار قرار دادن آمریکا برای مداخله مستقیم در جنگ داخلی سوریه به نفع مخالفان دولت اسد نداشته است.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از کریستین ساینس مانیتور، جدیدترین اقدام یکی از مقامات برجسته سعودی در همین راستا، مقاله ای است که محمد بن نواف بن عبدالعزیز آل سعود، یکی از اعضای خانواده سلطنتی و سفیر عربستان در انگلیس در نیویورک تایمز به چاپ رسانده است.
نواف در این مقاله سیاست سوریه را به رقابت دیرینه کشورش با ایران در منطقه ربط داده و می نویسد: «ما معتقدیم که بسیاری از سیاست های غرب در مورد ایران و سوریه، ثبات و امنیت خاورمیانه را به خطر می اندازد.»
سوریه تحت حاکمیت بشار اسد، یکی از دو کشور عربی است که روابط دوستانه ای با ایران دارد. عربستان خواستار سرنگونی رژیم اسد و جانشینی رژیمی با سلطه سنی ها است. این امر تاحدودی تاثیر جنگ آمریکایی در عراق که سرنگونی رژیمی با سلطه سنی ها را به دنبال داشت را از تعادل خارج می کند. این جنگ سرنگونی رژیمی را به دنبال داشت که دشمن ایران بود و در پی آن دولت شیعی روی کار آمد که روابط دوستانه تری با جمهوری اسلامی داشت.
نواف در مقاله روزنامه نیویورک تایمز نوشت: «در حالیکه تلاش های بین المللی برای خارج کردن تسلیحات کشتار جمعی که توسط رژیم اسد مورد استفاده قرار گرفته، همچنان ادامه دارد، غرب باید ببیند که این خود رژیم اسد است که بزرگترین سلاح کشتار جمعی محسوب می شود. تسلیحات شیمیایی فقط یک دنده کوچک در ماشین کشتار اسد هستند. در شرایطی که به نظر می رسد وی با هر طرح بین المللی برای پایان دادن به درگیری ها همراهی می کند، رژیم وی همچنان هرکاری برای تخریب یک راه حل جدی را عملی می کند.»
«رژیم اسد با حضور نیروهای ایرانی در سوریه تقویت می شود. این الگوی آشنایی برای ایران است که شبه نظامیان در عراق، نیروهای حزب الله در لبنان و شبه نظامیان در یمن و بحرین را آموزش داده و تامین مالی می کند. با این حال برخی از شرکای غربی ما به جای چالش با دول سوریه و ایران، از انجام اقدامات لازم علیه این رژیم ها امتناع می کنند. غرب به یکی از این رژیم ها اجازه داده که نجات یابد و به دیگری اجازه داده برنامه غنی سازی اورانیوم خود را پیگیری کند.»
نظرات نواف را باید با شک و تردید خواند. درست است که نیروهای دولت سوریه مرتکب جنایات جنگی در این کشور می شوند، اما واحدهای شورشی نیز با جریان غیررسمی تسلیحات و پول از طرف دولت های حاشیه خلیج فارس مانند عربستان که حالا بر نیروهای مخالف اسد مسلط شده اند، در این شرایط دخیل هستند. آنچه باعث شده دولت اوباما دست نگه دارد، ترس از مشارکت مستقیم در درگیری فرقه ای است که در صورت سقوط دولت سوریه می تواند ابعاد زشت تری به خود بگیرد.
ستون فقرات رژیم اسد، اقلیت علوی بوده است. این کشور همچنین دارای اقلیت شیعه و مسیحی قابل توجهی است و بسیاری از آنها نگرانند که در صورت پیروزی مخالفان چه بر سرشان خواهد آمد. اگر بخواهیم ساده بگوییم، در شرایطی که اسد شاید یک ماشین کشتار به راه انداخته باشد، مردانش فاصله بسیاری با افرادی دارند که تنها نقش قاتل را در این درگیری ایفا می کنند.
با توجه به شرکت حزب الله و حمایت ایران، درگیری ها به یک جنگ نیابتی میان منافع ایران و عربستان تبدیل شده است. درخواست حمایت عربستان از آمریکا و دیگر قدرت ها برای مداخله به نفع این کشور در درگیری سوریه همانقدر آشکار است که عدم تمایل ایران و حزب الله به مداخله آمریکا در این جنگ. نیات هیچ یک از این بازیگران خارجی به درستی مشخص نیست.
در مورد برنامه غنی سازی اورانیوم، توافقنامه موقتی که میان ایران و شش قدرت برای متوقف کردن شش ماهه غنی سازی نهایی شد، احتمالا دستیابی به یک توافقنامه دایمی با شکست روبرو می شود. اما دورنمای این موفقیت نشان می دهد که توافق انجام شده به نفع آمریکا است. به هر صورت دستیابی به آنچه که می خواهید از طریق میز مذاکرات، ارزان تر و آسان تر از جان هایی است که در جنگ گرفته می شود.
اما منافع عربستان- و اسرائیل که مخالف هرگونه توافقی با ایران است- واقعا با منافع آمریکا در یک راستا قرار ندارد. سعودی ها نمی خواهند شاهد ایرانی باشند که با ذخایر عظیم نفتی، اقتصادی بزرگ و نیروی نظامی قابل توجه، با پایان یافتن تحریم ها و برخورداری از تسلیحات هسته ای یا عدم برخورداری از آن تقویت شده است.
نواف مدعی است که «برخی تصمیمات سیاسی که در پایتخت کشورهای غربی اتخاذ می شوند، ثبات منطقه را به خطر می اندازند» و «این بدان معنا است که پادشاهی عربستان هیچ انتخابی ندارد جز اینکه در امور بین المللی مدعی تر باشد و برای حمایت از ثباتی که منطقه ما نیازمند آن است، مصمم تر عمل کند... ما در پیگیری صلح و ثبات دایم در جهان عرب، هیچ گزینه ای را کنار نمی گذاریم.»
از صحبت های نواف اینطور می توان برداشت کرد که عربستان منافع خود در منطقه را همانطور که می بیند، پیگیری خواهد کرد. زمانی که اعتراضات دموکراسی خواهانه در بحرین با اکثریت شیعه در سال 2011 آغاز شد، عربستان برای دستیابی به ثبات، نیروهای خود را راهی بحرین کرد تا در درگیری های خونین علیه معترضان بجنگند. سازمان عفو بین الملل در گزارشی طی هفته جاری بحرین را متهم کرد که معترضان ضددولتی را بازداشت و شکنجه می کند.
این کشور همچنین به دنبال ثبات در داخل است. کابینه عربستان طی هفته جاری پیش نویس قانونی را به تصویب رساند که اقداماتی که در جهت «بر هم زدن نظم عمومی، بدنام کردن شهرت دولت یا تهدید وحدت پادشاهی» باشد را جرم تلقی می کند.
هیچ یک از این نکات نباید باعث شود که چشمان خود را به روی میلیون ها انسانی که بی خانمان شده و در روزهای سرد و برفی زمستان به پناهگاه ها روی آورده اند، ببندیم.
باید توجه داشت که حمایت نظامی عربستان از مخالفان و گروه های معارض در این کشور به جای پایان دادن به جنگ، باعث تداوم آن می شود. در این مورد، آنچه برای عربستان اهمیت دارد منافع ملی است، حتی اگر از نگرانی های بشردوستانه برای پوشش آن استفاده کند.
