این مساله به یکی از چالشهای اساسی در علوم اعصاب برمیگردد: چگونه سیناپسها با وجود آنکه تنها از اطلاعات محلی خود آگاه هستند، میتوانند در شکلگیری رفتارهای کلی و یادگیریهای جدید نقش مؤثری ایفا کنند؟ این معما به «مساله تخصیص اعتبار» معروف است؛ مانند مورچههایی که کارهای محلی خود را انجام میدهند، بدون آنکه بدانند کل کلونی در حال انجام چه کاری است.