کمال اطهاری پژوهشگر توسعه در گفتگو با فرارو
کمال اطهاری پژوهشگر توسعه یادآور شد: سیاستهای اجتماعی که در دولت خاتمی مانند طرح جامع مسکن به تصویب رسیده بود، در دولت احمدی نژاد به صورت کلی کنار گذاشته شد و طرحی مانند مسکن مهر جایگزین آن شد که بیش از ۴۰ درصد منابع و سرمایههای کشور را بلعید، در ادامه نیز با اجرای این سیاستها سرمایهداری رانتی در دولت احمدینژاد شکل گرفت، از سویی این سیاستها به هیچ عنوان جنبه نئولیبرال نداشت، زیرا نئو لیبرالیسم به ذات خود روح خبیث نیست، ولی نئولیبرالیسم به صورت مضحک و خطای مطلق در ایران به اجرا درآمد، که از دل آن یک بورژوازی رانتی به وجود آمد که از همان بیماری هلندی سرچشمه گرفته بود.
فریبرز رئیسدانا از اجماع اول واشنگتن و تاثیر آن بر اقتصاد ایران و جهان گفت
تحریمهای جنایتبارانه آمریکا این بلا را بر سر مردم ما آورده، چون بدنه اجتماعی ضعیف است. مدام میگویند ایران شبیه کره شمالی است. آیا شما در کره شمالی یک نفر را میتوانید پیدا کنید که فرزندش در کانادا درس بخواند؟ یک نفر را میشناسید که از این دزدیهای کلان کرده باشد؟ یک نفر را آنجا میشناسید که با لامبورگینی در خیابانها ویراژ دهد؟ در خود آمریکا هم در نتیجه خرابیای که نولیبرالیسم به بار آمد امروز هر آمریکایی بیش از هزار دلار بدهکار است. رئیسجمهور ایران دو، سه بار برنامه ضدرکود ارائه داده، بروید بخوانید، آیا در یکی از آنها میبینید که از کارگران یا فرایند تولید دفاع کرده باشد؟ تمام دغدغه فقط این است که بانکها را اصلاح کنیم. قرار است «باستیهیلز» ساخته شود مالیاتش را باید رفتگر محله ما بدهد؟
جدال میان آنها که جان میکنند و تنپرورانی که برای نسلها انباشتهاند!
مکانِ عکس خیابانها و کوچههای نزدیک و منتهی به شانزهلیزه است. آنجا در آن خیابان تا بخواهید میتوانید پولتان را حرامِ صنعت آلاینده و سرمایهبرِ و پرمنفعتِ لوازم آرایشی بکنید بی توجّه به اینکه شاید خانوادهای پاکستانی هندی یا بنگلادشی بابت مادهی خام ادوکلن یا دئودورانتی که میخرید به خاک سیاه نشسته باشد؛ اقلامی پرطمطراق و آتوآشغالهایی که بر خلاف دهههای شصت و هفتاد میلادی که اوج دوران سرمایهداری رقابتی بود؛ بیکیفیت و بهدردنخوراند. طغیانگری در شانزهلیزه حاویِ معانیِ چندلایه و توبرتوست بحث بر سر انسانشناسیِ سیاسی مکان است. امروز شانزهلیزه فردا تمامی جهان، این هم در نوع خود شعار پرمفهومی از جانب کموناردهای زردپوش است.
مرگ نئولیبرالیسم و بحران در سیاست غرب
قبضها یکی پس از دیگری گرانی را به نمایش میگذارند، بندها و ردیفهایی را در خود میبینند که هزینه امکانات رفاهی را افزایش میدهد. این در شرایطی است که در ماههای گذشته حتی پس از ابلاغ بودجه 92 و باز بودن دست دولتیها برای افزایش 38درصدی قیمت حاملها، تصمیم دولتیها بر عدم افزایش 38درصدی قیمتها استوار شد، تصمیمی که در وانفسای گرانی و تورم 40درصدی خبری خوش برای مردم محسوب میشد و حداقل، گرانی امکانات اولیه رفاهی را از سر زندگی مردم دور میکرد.