ارکان نظام سیاسی ایران برای مقابله با جنگ نرم می بایست قبل از هر چیز،اعتماد عمومی را از طریق ده گانه ی زیر تقویت کنند.
سیدمحمود کمال آرا؛ در تعاریف آکادمیک جنگ نرم را عملیات تهاجمی با بهره گیری از ابزارهای غیرنظامی می دانند. برخی کشورها سعی دارند با هدف تاثیرگذاری بر افکار عمومی،تغییر ارزش ها و باورهای یک جامعه و بدون استفاده از زور مستقیم،حاکمیت یک کشور را با ابزارهایی همچون؛رسانه،فرهنگ، تبلیغات،دیپلماسی عمومی و فناوری‌های ارتباطی تضعیف کنند.
در همین راستا و همانطور که رهبری در سخنان اخیر خود فرمودند؛صاحبان دستگاه های تبلیغاتی،صاحبان بیان، صاحبان قلم، اصحاب هنر و دانش و مسئولان دستگاه های رسمی رسانه و آموزش هنر و آحاد جوانانی که با فضای مجازی ارتباط دارند، باید تمرکز خود را برای مقابله با تهدید نرم افزاری دشمن قراردهند.
از این رو بنظر میرسد دولت چهاردهم برای مقابله با جنگ نرم تلاش کرده تا با اتخاذ رویکردی واقع‌بینانه در سیاست خارجی و برقراری روابط متعادل و متوازن با همسایگان و غرب و همچنین ایجاد امید و حفظ همبستگی در جامعه، در برابر تهدیدات داخلی و خارجی ایستادگی کند. بنابراین مجموعه ی اقداماتی نظیر؛ تقویت همبستگی داخلی، توسعه اقتصادی و تعامل سازنده با جامعه بین‌الملل، گویای تلاش دولت پزشکیان برای مقابله با تهدیدات جنگ نرم است.
لکن همانطورکه گفته شد بزرگترین هدف این جنگ تغییر رفتار و نگرش مردم و نخبگان، همسو با سیاست‌های مورد نظر عاملان آن است که از طریق القای ناامیدی، تحریف واقعیت‌ها، ترویج سبک زندگی خاص و نفوذ در نخبگان صورت می گیرد. بنابراین باید در نظر داشت که اگر ارکان نظام سیاسی ایران در نظر دارند تا مردم و نخبگان از سیاست‌هایِ نرم طرف مقابل بپرهیزند و دست از حمایت از نظام خود برندارند،قبل از هرچیز می بایست با اقداماتی عاجل،درصدد تقویت اعتماد عمومی باشند.شاید بتوان این اقدامات را در ده گانه ی ذیل خلاصه کرد:
اول)اگر عموم مردم احساس کنند دولت و ملت منافع مشترکی دارند و هر دو برای یک هدف مبارزه می کنند، بدیهی است به آینده کشورشان امیدوار می شوند و کمتر تحت تأثیر تبلیغات خارجی قرار می‌گیرند.
دوم)اگر عموم مردم احساس کنند، عدالت اجتماعی و اقتصادی رو به ترقی است و هر روز فاصله طبقاتی کاهش یافته و رسیدگی به محرومان افزایش می یابد، بدیهی است که اعتماد عمومی به دولت و نظام بیش از پیش می گردد.
سوم)اگر عموم مردم احساس کنند، فرصت‌های برابر در آموزش، اشتغال و رفاه اجتماعی نصیبشان میگردد، بدیهی است که نارضایتی‌ها کاهش یافته و تهاجم غیرنظامی دشمن خنثی می شود.
چهارم)اگر عموم مردم احساس کنند ارزش های فرهنگی و تاریخی، نمادهای ملی و ارزش‌های دینی آنان، دست مایه تظاهر گروه ها و چهره های سیاسی نمی شود، بدیهی است که از تمدن کهن، غرور ملی و باورهای مذهبی خود دست نمی کشند.
پنجم)اگر نخبگان، قلم به دستان و آحاد جوانان احساس کنند می‌توانند نظرات خود را آزادانه بیان کنند و مسئولان نیز پاسخگوی مطالبه آنان هستند، بدیهی است که کمتر به رسانه‌های خارجی وابسته شوند.
ششم)اگر عموم مردم احساس کنند که دولت و نظام، شفافیت و قاطعیت غیرقابل انکاری در برابر با فساد اقتصادی و زمین خواری و...دارد و از عاملان این مفساد به سادگی نمیگذرد، بدیهی است که فریب دشمن را نخواهند خورد.
هفتم)اگر عموم مردم احساس کنند رسانه‌های داخلی نظیر؛ صدا و سیما بر اساس خواسته ی عمومی و نیازهای اجتماعی به تولید برنامه و خبررسانی و ... می پردازد، بدیهی است که خود را در انحصار رسانه‌های خارجی و اخبار جعلی قرار نمی دهند.
هشتم)اگر نخبگان، جوانان و عموم مردم احساس کنند در تصمیمات بزرگ و قانون گذاری نقش آفرین بوده و حقوق شهروندی و مطالبات آنان در رفتار دولت و نظام قابل مشاهده است، بدیهی است که حمایتشان را در فعالیت های اجتماعی از نظام نشان داده و امید را در جامعه می پرورانند.
نهم)اگر عموم مردم احساس کنند سیاست های داخلی و خارجی دولت و نظام آنان را هر روز فقیر تر و پول ملی را بی ارزش تر نمی کند، بدیهی است که از انباشت طلا و ارز در خانه جلوگیری کرده و آن را در چرخه ی تولید و شکوفایی کشور تزریق میکنند.
دهم)اگر عموم مردم احساس کنند در حوزه سیاست خارجی، دولت تلاش میکند از ورود به درگیری‌های غیرضروری و تحریکات خارجی اجتناب کند و بجای آن بدنبال تحکیم روابط با همسایگان و قدرت های اقتصادی و جذب سرمایه گذاری است، بدیهی است که تریبون های عمومی و نخبگانی به سمت حمایت از سیاست های موجود و رد شانتاژهای دشمن می گردد.
درمجموع باید گفت کلید مقابله با جنگ نرم، تقویت اعتماد عمومی است. اگر جامعه‌ای از درون قوی باشد، حتی قوی‌ترین ابزارهای جنگ نرم هم توانایی گسست آن را نخواهد داشت.
