سیدی را می‌توانیم سینما‌گری بدانیم که قدم به قدم در این عرصه بالا آمد. در کارنامه او، گاهی بازی‌هایش ماندگار شده‌اند، مثل یک تکه نان کمال تبریزی، کمدی انسانی محمدهادی کریمی یا چهارشنبه سوری اصفر فرهادی. گاهی بازیگرانی که به سینما آورد می‌درخشند، مثل امیر جدیدی یا نوید پورفرج. ممکن است جهانی که روی پرده آورده در ذهن مانده باشد، مانند مغز‌های کوچک زنگ‌زده و قورباغه.
فرارو – هومن سیدی، کارگردان، نویسنده و بازیگر شناخته شده کشورمان، اسفند امسال با سریال وحشی به شبکه نمایش خانگی برمی‌گردد. وحشی، دومین تجربه سریال‌سازی سیدی پس از قورباغه است. اولین تجربه او در این حوزه، علاوه بر این که نظر منتقدان را جلب کرد، بازخورد مثبتی میان مخاطبان داشت و دیده شد. با توجه به سابقه سیدی در سینما و با نیم‌نگاهی به قورباغه، امید زیادی به درخشیدن وحشی هم وجود دارد. جواد عزتی، نقش سریال جدید سیدی را بازی می‌کند.
به گزارش فرارو، سیدی را می‌توانیم سینما‌گری بدانیم که قدم به قدم در این عرصه بالا آمد. در کارنامه او، گاهی بازی‌هایش ماندگار شده‌اند، مثل یک تکه نان کمال تبریزی، کمدی انسانی محمدهادی کریمی یا چهارشنبه سوری اصفر فرهادی. گاهی بازیگرانی که به سینما آورد می‌درخشند، مثل امیر جدیدی یا نوید پورفرج. ممکن است جهانی که روی پرده آورده در ذهن مانده باشد، مانند مغز‌های کوچک زنگ‌زده و قورباغه. حتی گاهی موسیقی یکی از کارهایش بیشتر به یاد مانده است.
سیدی کارنامه قابل توجهی دارد و می‌توانیم بگوییم در آثاری که می‌نویسد و کارگردانی می‌کند، دنیای خودش را خلق کرده است. می‌توانیم برخی ویژگی‌های جهان سینمایی او را این گونه مرور کنیم.
او در بازیگری مسیری متفاوت از فیلمسازی در پیش گرفت. از عبدالرضای چهارشنبه سوری تا پیمان گیسو و عاشقانه یا حتی تکرار پیمان در کارکتر هومنِ سریال گلشیفته بهروز شعیبی و زکریا در مصادره، تفاوت زیادی وجود دارد. بنابراین، باید بگوییم سیدی در فیلمسازی یک مسیر مشخص و پیوسته را دنبال کرد که بتواند در نهایت به دنیای خود برسد.
او از سال ۱۳۸۹ که اولین فیلم بلند خود یعنی آفریقا را ساخت، تا ۱۴۰۱ که به جنگ جهانی سوم رسید، معضلات و آسیب‌های اجتماعی را هسته اصلی قصه‌هایش قرار داده است. شیوه و زاویه پرداختش به سوژه، اما در هر کار متفاوت است. مثلا در سیزده، آسیب‌های دوران نوجوانی را مد نظر قرار می‌دهد، اما در چارچوب تاثیر این آسیب‌ها در محیط خانه و ارتباط سوژه با والدین باقی نمی‌ماند. از آن قاب بیرون می‌رود و ارتباط بمانی نوجوان با افراد بزرگ‌تر از خود به دلیل عقده‌ها و مشکلاتش را زیر نورافکن می‌آورد.
در مغز‌های کوچک زنگ‌زده، زاویه دوربین را تغییر می‌دهد و از بالا به دنیای خلافکار‌هایی که ساخته نگاه نمی‌کند. در جنگ جهانی سوم، قصه را از زاویه کارگر روزمزد میانسال و آواره‌ای روایت می‌کند که تبدیل به یک هیولا می‌شود. قصه حول تلاش برای پنهانکاری یک حادثه تلخ و دروغ شکل می‌گیرد. همیشه یک سوژه اجتماعی هسته مرکزی فیلم‌های اوست.
آثار و تبعات مواد مخدر در سینمای سیدی جایگاه مهمی دارد. در مغز‌های کوچک زنگ‌زده، دوربین را به محلی می‌برد که مواد مخدر صنعتی در آن تولید می‌شود. در آفریقا، قصه را با خرده‌فروش‌های مواد پیش می‌برد و در اعترافات ذهن خطرناک من، قصه را با اثر سوء مصرف نوعی ماده مخدر به نام اسید آغاز می‌کند. این را هم می‌توانیم از همان دریچه نگاه کنیم که معضلات اجتماعی جایگاهی ویژه در کار‌های او دارد. مثلاً شکور در مغز‌های کوچک زنگ‌زده، پول و ثروت دارد، اما خانواده‌ای از هم پاشیده نیز دارد که خودش باعث آن است و وقتی می‌رود زندگی تا حدی به آن خانه برمی‌گردد.
موسیقی و رنگ دو فاکتور مهم در جهان فیلم‌های سیدی هستند که از آنها زیاد استفاده می‌کند. او اگر چه سوژه‌هایی تلخ را انتخاب می‌کند و با کارهایش به جشنواره‌های خارجی می‌رود، اما کمتر کسی پیدا می‌شود که به او برچسب سیاه‌نمایی زده باشد. چرا که قصه‌اش را با استفاده از ابزار مختلف روایت می‌کند. سکانس کمدی را در دل سکانس‌های تلخ مغز‌های کوچک‌زنگ‌زده می‌گذارد، اما در نهایت قصه‌اش را پیش می‌برد. یا نوعی از موسیقی را برای کار خود در نظر می‌گیرد که در خدمت فضاسازی و مضمون باشد، اما تلخی و جدیت کار را بیشتر نکند. به نظر می‌رسد که دقت زیادی در ساخت موسیقی کارهایش به خرج داده می‌شود چرا که برخی از آنها ماندگار شدند؛ مانند مجموعه موسیقی سریال قورباغه.
سیدی برای ساخت این دنیا، ابزار مختلفی را به کار می‌گیرد که رنگ و نور یکی از آنهاست. در فیلم‌های او مجموعه‌ای از رنگ‌ها به کار می‌روند که کمک زیادی به فضاسازی در قصه او می‌کنند. جنگ جهانی سوم در یک فضای سرد می‌گذرد که مخاطب را با قصه همراه می‌کند. فضای آفریقا، یا سیزده که قصه‌شان در شهرک اکباتان تهران می‌گذرد نیز همین است. البته باید به این نکته توجه کرد که بودجه و زمان ساخت آفریقا با بودجه و زمان ساخت جنگ جهانی سوم، شرایط متفاوتی را برای کارگردان فراهم می‌کند که بخواهد فضای مورد نظر خود را خلق کند. از تمام این ابزار برای بازی با ذهن مخاطب و کشاندن او به درون دنیایی که ساخته استفاده می‌کند.
