«از امیرحسین بانکی‌پور پرسیدند: با چند درصد آرا، نفر اول شدی؟ و او پاسخی داد که عصاره تفکرات او و هم‌قبیله‌های افراط‌گرایش است؛ پاسخ او این بود؟ "با هر درصدی"! "با هر درصدی" را می‌توان از هم اکنون در واژه‌نامه سیاسی ایران جا داد و درباره‌اش گفت‌و‌گو‌ها کرد.»
امیرحسین بانکی‌پور از طراحان قانون حجاب به تازگی با سخنانش جنجال تازه‌ای به پا کرده است.
عصر ایران در یادداشتی به این موضع پرداخت و نوشت: اخیراً گفت و گویی از امیرحسین بانکی پور در فضای مجازی فراگیر شده که می‌گوید: من که به عنوان مدافع قانون حجاب و عفاف شناخته می‌شدم، توانستم رأی اول اصفهان را بگیرم (منظورش این بود که مردم هم حامی این قانون‌اند!).
در اینجا از او پرسیدند: با چند درصد آرا، نفر اول شدی؟ و او پاسخی داد که عصاره تفکرات او و هم قبیله‌های افراط گرایش است؛ پاسخ او این بود؟ "با هر درصدی"!
"با هر درصدی" را می‌توان از هم اکنون در واژه نامه سیاسی ایران جا داد و درباره اش گفت‌و‌گو‌ها کرد. گفتمان "با هر درصدی" بر آن است که می‌توان ظواهری ار مردم سالاری و دموکراسی را به نمایش گذاشت، تبلیغات انتخاباتی به راه انداخت، در مدرسه و مسجد و خیابان صندوق گذاشت و حتی در غیاب اکثریت با هر درصدی، ولو تک رقمی، قدرت را قبضه کرد و بعد با استناد به همین ظواهر، خود را نماینده اکثریت جا زد و برای کل مردم، برخلاف میل و خواسته و نیازشان، قانون تصویب کرد و به ضرب و زور بر ایشان تحمیل نمود.
کسای که معتقد به گفتمان ضد مردمی "با هر درصدی" هستند، دو چیز برایشان مسلم است:
اول این که اساساً "اکثریت"، فاقد هر گونه معنا و اعتبار است و دوم این که افکار و کارنامه اینان، قادر به جلب نظر اکثریت نیست.
لذا صاحبان این دیدگاه، دو راه پیش رو دارند:
رویکرد نخست آن است که اساساً قید دموکراسی را بزنند و پایان جمهوریت را اعلام کنند، کما این که برخی رهبران جبهه پایداری، در حال تئوریزه کردن این موضوع هستند که باید از "جمهوری اسلامی" به "حکومت اسلامی" تغییر فاز داد و جایگاه مردم را از "حق انتخاب" به "تکلیف بیعت" فروکاست.
راه دوم این است که پوسته‌ای از جمهوریت را حفظ کنند ولی بازی را به گونه‌ای طراحی کنند که اکثریت جمهور، غائب باشند و اینان بتوانند "با هر درصدی" به لایه‌های قدرت برسند و آنگاه با استناد به همین نوع جمهوریتِ با هر درصدی، خواسته‌های خود را لباس قانون بپوشانند و مخالفان را ولو آن که در اکثریت باشند، متهم به ضدیت با قانون کنند و آراء خود را عملیاتی کنند.
برای "با هر درصدی ها" -که قبلاً هم معرف حضور مردم بودند ولی بانکی پور، رسماً از این قبیله رونمایی کرد - واژه‌ای خطرناک‌تر از "اکثریت" وجود ندارد؛ آنها از این واژه می‌ترسند، ازشنیدن اش کهیر می‌زنند و استراتژی اصلی شان، حذف مردم از ساختار تصمیم سازی و تقلیل جمهور به همان چند درصد اقلیت است. کارشکنی در کار دولت‌هایی که نزدیکی بیشتری به مطالبات مردم دارند نیز ناشی از همین راهبرد "جمهور ستیزی" است تا با به شکست کشاندن این قبیل دولت ها، اکثریت را به نفع همان چند درصد اقلیت، خانه نشین کنند و خود به اسم و هزینه جمهور، یکه تاز میدان شوند.
"با هر درصدی ها" البته بر نقص بزرگ خود یعنی فقدان پشتوانه مردمی واقف‌اند و می‌دانند که بسیاری شان مانند همین بانکی پور، با ۹ درصد آرای مردم و حتی کمتر وارد ساحت قدرت شده‌اند و ۹۱ درصد مردم، علیه شان هستند. از این روست که می‌کوشند این کاستی بزرگ را با افراط گرایی‌های گل درشت، بر زبان آوردن غیر منطقی‌ترین حرف ها، تولید و عرضه انواع دوقطبی‌های تند و تیز، نشان کردن برخی افراد شاخص به عنوان اهدافی برای تخریب و توهین و فحاشی، ایجاد بحران‌های کاذب، تقدیم فروع بر اصول، تصویب قوانین جنجالی و غیر مردمی و داد زدن هنگان سخن گفتن به حدی که ته حنجره شان هم رویت شود، جبران کنند!
"با هر درصدی ها"، یا واقعاً نمی‌فهمند که چه می‌کنند یا مأموریت ویژه دارند برای دور کردن مستمر "جمهور" از "جمهوری اسلامی"؛ فتأمل!
نویسنده: جعفر محمدی
