سرمربی جدید پرسپولیس برای اثبات شایستگی‌های فنی‌اش راه پر پیچ و خمی را در مقابل خود می‌بیند.
نیمکت پرسپولیس بعد از حدود یک‌ماه بلاتکلیفی سرانجام رسماً به سامان رسید و شب گذشته بود که خبر توافق سرخ‌پوشان پایتخت با اسماعیل کارتال، سرمربی نام‌آشنای ترکیه‌ای رسانه‌ای شد. در طول یک‌ماه اخیر و بعد از برکناری خوان کارلوس گاریدو، نام گزینه‌های متعددی به میان آمد و چهره‌های مختلف احتمال حضورشان روی نیمکت پرسپولیس مطرح شد، اما سرانجام مدیران باشگاه در دو راهی مذاکره با والتر ماتزاری و اسماعیل کارتال، توانستند با سرمربی ترک‌تبار توافق کنند و کارتال سکان‌دار سرخ‌پوشان پایتخت شد.
اسماعیل کارتال در شرایطی در ۶۳ سالگی چالش جدیدی را پذیرفته و باید در فوتبال باشگاهی ایران کارش را دنبال کند که از شب گذشته و بعد از رسمی‌شدن انتخاب او به عنوان سرمربی جدید سرخ‌پوشان، موضع‌گیری‌های مختلفی نسبت به انتخاب کارتال انجام شده است. آنچه مسلم است اینکه انتخاب کارتال را نمی‌توان یک «انتخاب بد» برای نیمکت پرسپولیس تلقی کرد، اما سرمربی کهنه‌کار ترکیه‌ای برای اثبات شایستگی‌های خود مسیر پر پیچ و خمی را در مقابل خود می‌بیند و برای جلب رضایت هواداران میلیونی پرسپولیس کار بسیار سختی دارد.
کارتالِ ۶۳ ساله بدون‌شک یکی از اسم‌ورسم‌دارترین سرمربیان خارجی تاریخ فوتبال باشگاهی ایران محسوب می‌شود؛ هر چند او هیچ‌گاه خارج از فوتبال باشگاهی ترکیه مربیگری نکرده، اما سبقه طولانی حضورش در باشگاه فنرباغچه، چه در نقش بازیکن و چه در قامت سرمربی، وجه خاصی به سکان‌دار جدید سرخ‌پوشان پایتخت داده است. اگر بدشانسی گریبان‌گیر اسماعیل کارتال نمی‌شد، او شاید اکنون در نقش سرمربی همچنان در تیم فنرباغچه بود و کارش را در این تیم ترکیه‌ای دنبال می‌کرد و خبری از حضور ژوزه مورینیو نبود.
سرمربی جدید پرسپولیس فصل گذشته شاید بدشانس‌ترین سرمربی دنیای فوتبال بود؛ چرا که عملکرد فنرباغچه با هدایت او خیره‌کننده بود و تیم ترکیه‌ای فقط یک بازی از ۳۸ بازی فصل را باخت و ۹۹ امتیاز کسب کرد، اما ثبت میانگین ۲.۶۰ امتیاز از هر بازی هم برای قهرمانی در سوپرلیگ ترکیه کافی نبود و فنرباغچه در فاصله‌ای ۳ امتیازی با گالاتاسرای، قهرمانی را به این رقیب دیرینه واگذار کرد تا با وجود شایستگی‌هایی که شاگردان کارتال برای کسب عنوان قهرمانی داشتند، دست‌شان از جام کوتاه بماند و یک جای خالی بزرگ در کارنامه اسماعیل کارتال خودنمایی کند.
پرسپولیسی‌ها حدود ۱۳ سال قبل بود که یکی سرمربی نامدار پرتغالی را برای هدایت تیم‌شان به تهران آوردند؛ مانوئل ژوزه. در رزومه کاری ژوزه، کلکسیونی از قهرمانی‌ها در کشور‌های مختلف به‌ویژه مصر دیده می‌شد، اما سرمربی پرتغالی نتوانست روز‌های خوبی را در تهران پشت سر بگذارد و عملکرد قابل‌قبولی را از خود روی نیمکت سرخ‌پوشان به جای نگذاشت؛ به‌طوری‌که در ۱۷ بازی، فقط ۵ برد در کارنامه ژوزه نقش بست و ۶ تساوی و ۶ باخت، سرمربی پرتغالی را به سمت در‌های خروج هدایت کرد.
مانوئل ژوزه در شرایطی راضی به پذیرش هدایت پرسپولیس شد که در یک‌دهه قبل از حضور در فوتبال ایران، همواره در قاره آفریقا حضور داشت و بیشتر در فوتبال باشگاهی مصر فعالیت می‌کرد. حالا حضور چندین ساله اسماعیل کارتال در فوتبال باشگاهی ترکیه، بیم آن را برای هواداران پرسپولیس به‌وجود آورده که شاید خاطره تلخ مانوئل ژوزه تکرار شود؛ هر چند که کارتال در سالیان گذشته از حیث نتیجه‌گیری، کارنامه قابل‌قبولی را از خود به جای گذاشته، اما وجه تمایز کارنامه او با ژوزه، ناکامی‌اش در کسب عنوان قهرمانی بوده است.
مدیران باشگاه پرسپولیس در حالی با اسماعیل کارتال توافق کردند که چشم امیدشان به امضای قرارداد با والتر ماتزاری بود و اول هم پای میز مذاکره با سرمربی ایتالیایی نشستند، اما سرخ‌پوشان در اجابت خواسته‌های ماتزاری ناموفق بودند و همین مسئله آنها را به سوی امضای قرارداد با کارتال سوق داد. اتفاق ویژه درباره امضای قرارداد پرسپولیس با اسماعیل کارتال، رقم توافق‌شده میان طرفین است که رسانه‌های ترکیه‌ای آن را ۲.۲ میلیون دلار اعلام کرده‌اند و گفته می‌شود با احتساب ۴ دستیار، رقم قرارداد کادرفنی جدید پرسپولیس به ۲.۷ میلیون دلار می‌رسد که حتی از رقم قرارداد کارتال در فنرباغچه هم بیشتر اعلام شده و باعث شوکه‌شدن رسانه‌های ترکیه‌ای شده است!
اسماعیل کارتالِ ۶۳ ساله جزو سرمربیان پا به سن گذاشته محسوب می‌شود و حالا نیامده، پیرترین سرمربی لیگ بیست‌وچهارم است. پرسپولیسی‌ها امید زیادی به موفقیت همراه کارتال دارند، اما شاید ناکامی او در کسب جام در سالیان گذشته و ۲ قهرمانی در لیگ دسته اول ترکیه و فقط یک قهرمانی در سوپرجام این کشور، چندان همخوانی با خواسته سرخ‌پوشان نداشته باشد. البته که باید به سرمربی ترک‌تبار سرخ‌ها زمان داد و دید که اولین پروژه او خارج از فوتبال باشگاهی ترکیه چگونه پیش می‌رود؛ آیا اسماعیل کارتال می‌تواند عیار خود را در قامت گران‌ترین سرمربی تاریخ لیگ برتر نشان بدهد و پرسپولیس را در نه در رقابت‌های داخلی بلکه آسیایی هم در قامت یک تیم مدعی بسازد یا مسیری را می‌رود که چندی پیش خوان کارلوس گاریدو باتجربه سرمربیگری در لالیگای اسپانیا رفت.
پرسپولیس فصل زمستان را با شکست برابر مس رفسنجان آغاز کرد و سپس ۲ برد پیاپی برابر خیبر خرم‌آباد و هوادار تهران به‌دست آورد. سرخ‌پوشان بعد از آن ۲ برد، به سراغ تعطیلات زمستانی رفتند و در اولین بازی بعد از تعطیلات، مسابقه سوپرجام را برابر سپاهان واگذار کردند و بعد از آن‌هم در آغاز نیم‌فصل دوم لیگ برتر مقابل ذوب‌آهن تن به نتیجه تساوی بدون گل دادند. اسماعیل کارتال در شرایطی رضایت به پذیرش مسئولیت هدایت پرسپولیس داده که سرخ‌پوشان در میانه‌های تونل وحشت هستند.
سرخ‌پوشان فردا باید در خانه به مصاف تراکتور بروند و فولاد خوزستان، الهلال عربستان، گل‌گهر سیرجان، سپاهان اصفهان (جام حذفی)، النصر عربستان، آلومینیوم اراک و استقلال تهران، حریفان بعدی پرسپولیس محسوب می‌شوند که از دیدار با فولاد، اسماعیل کارتال روی نیمکت سرخ‌پوشان می‌نشیند. بدون‌شک پذیرش مسئولیت در استراتژیک‌ترین نقطه فصل، ریسک بزرگی بوده که کارتال به جان خریده و باید دید در این آزمون عیارسنجی، آیا سرمربی ترکیه‌ای می‌تواند عیار فنی خود را نشان بدهد و پرسپولیس را به سلامت از تونل وحشت عبور دهد یا خیر.
هواداران پرسپولیس که تیم‌شان در سالیان گذشته به ثبات شهرت داشته و عصر طلایی را با هدایت برانکو ایوانکوویچ و یحیی گل‌محمدی گذرانده، حالا امیدوارند اسماعیل کارتال سرمربی‌ای باشد از جنس برانکو ایوانکوویچ و بتواند نسل جدید سرخ‌ها را بسازد و روز‌های خوبی را در پرسپولیس بگذراند؛ آن‌هم در شرایطی‌که نیمکت پرسپولیس در طول ۱.۵ فصل اخیر، ۴ سرمربی مختلف (با احتساب کریم باقری) به خود دیده و حالا اسماعیل کارتال، پنجمین سرمربی است. امیدواری هواداران هم به جای خود محترم است و باید چشم‌نتظار آن ماند که آیا اسماعیل کارتال می‌تواند ارزش‌های فنی خود را بیش از پیش به رُخ بکشد و خود را در قامت یک سرمربی تراز اول نشان بدهد یا خیر؛ شاید تا پایان فصل جاری پاسخ همه سوالاتی که در این یادداشت مطرح شد را از عملکرد پرسپولیسِ کارتال دریابیم.
منبع: فوتبال ۳۶۰
