در روز 25 بهمن و برخلاف وضعیت آرام ساعات اولیه آن، جنگی نرم و پنهانی در فضای سایبر یا همان فضای مجازی جریان داشت. حدود ساعت یازده و زمانی که هنوز خیابانها آرام بود و مردم به کار و تلاش معمول خود سرگرم بودند، سایت فرارو و به همراه آفتاب نیوز و تعداد قابل توجهی از دیگر سایتها از جمله؛ صدا و سیما، ایرنا، شبکه خبر، رجاء نیوز و جهان نیوز مورد نفوذ و حمله هکرها یا همان مهاجمان ناپیدای سایبری واقع شدند.
هکرها در ابتدا قصد داشتند تا خبری مجعول را در فرارو و آفتاب نیوز منتشر کنند، اما تحریریه فرارو به سرعت متوجه اقدام آنها شد و به سرعت خبر را حذف کرد. مهاجمان به این حد قناعت نکردند و دست به کار حذف تحریریه و اخلال در سایت شدند تا آن که بعد از یک ساعت، تحریریه سایت موفق به خارج کردن کامل مهاجمان از فضای سایت شدند.
گذشته از این که در 25 بهمن چه گذشت و چه اتفاقاتی افتاد، یک نکته قابل توجه است و آن این که حمله هکرها در اتفاقات این روز تاثیر مهمی داشت و این مسئله خود به خود پرسشهایی را مطرح می کند.
اولین مسئله در خود این حمله است که تا پیش از این چنین امری با این گستردگی سابقه نداشت. شاید تا پیش از این نمونه برجسته حمله سایبری در حمله مشهور به کرم استاکس نت دیده شد و روزنامه نیویورک تایمز در 15 ژانویه و با استناد به کارشناسان اطلاعاتی و امنیتی، در گزارشی مفصل آمریکا و اسرائیل را به عنوان عاملان اصلی آن حمله معرفی کرد. از آن حمله به بعد معلوم شد که سرویسهای امنیتی و اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل فضای سایبر ایران را هدف اصلی حملات خود قرار داده اند، اما آیا حمله 25 بهمن در ادامه همین جریان بود یا باید دنبال عوامل دیگری گشت؟
اولین نکته در شناسایی عاملین این حمله است. مسلم است که حمله و نفوذ هم زمان در چندین سایت نمی تواند کار چند هکر باشد و احتیاج به گروهی سازماندهی شده دارد. این نکته با توجه به پیام گروه هکرهایی به نام «ناشناس»، Anonymous، تایید می شود که از روز 22 بهمن حمله خود را به یک سری از سایتهای ایران آغاز کردند و بعد از 25 بهمن هم سایت مجلس را در پاسخ به اقدام نمایندگان مورد حمله قرار دادند.
این گروه به صورت رسمی مسئولیت حمله گسترده به سایتها ایران و ایجاد اخلال در فعالیتهای آنها را قبول کرده و به این دلیل می توان حمله به فرارو را هم کار همین گروه دانست. سایت گزارشگران بدون مرز احتمال دیگری را در مورد حمله به فرارو ذکر کرده و داستان خود را به این صورت نقل کرده؛ «سایت فرارو به همراه سایت سحام نیوز که نزدیک به مهدی کروبی یکی از رهبران جنبش اعتراضی در ایران است، از اولین قربانیان حملات اینترنتی هواداران حکومت ایران بودند».
روشن است که در این داستان دو ادعای بی دلیل و حتی به دور از واقعیت بیان شده است. اول این که معلوم نیست به چه دلیل فرارو در کنار سحام نیوز گذاشته شده، در حالی که فرارو در مدت فعالیت خود سعی کرده تا در چهارچوب نظام عزيز جمهوري اسلامي ايران و در مسير رهبري عظيم الشان آن، روشی مستقل در پیش بگیرد و از وابستگی به فرد یا جناح خاصی خودداری کند.
دوم این که معلوم نیست چرا این سایت، فرارو را قربانی حملات اینترنتی هواداران حکومت ایران دانسته و بدون هیچ دلیل و مدرکی چنین ادعای عجیب و غریبی را بیان کرده است. آیا هواداران حکومت ایران به یک سایت در داخل حمله می کنند تا خبری مجعول برای تشنج بیشتر اوضاع را منتشر کنند؟ بعید به نظر می رسد که هیچ فرد آشنا به اوضاع و احوال ایران چنین داستانی را بتواند باور کند و گزارش این سایت را یا باید از سر بی خبری دانست یا تعمد مسئولین آن در ضدیت با ایران.
دومین نکته در بهره برداری شبکه فارسی بی بی سی از حمله این هکرها است. این شبکه برنامه های خود را در 25 بهمن سه ساعت زودتر از زمان معمول و از ساعت 2 بعد از ظهر شروع کرد. با وجود آن که تقریبا از ساعت 12 آن روز جعلی بودن خبر صدور مجوز تظاهرات از سوی وزارت کشور معلوم بود، اما این شبکه در همان ابتدای شروع برنامه خود این خبر را به نقل از آفتاب ، اعلام کرد و به این وسیله نقش مکمل هکرها را بازی کرد.
به عبارت دیگر، اگر بی بی سی این خبر را پخش نمی کرد حمله هکرها نمی توانست چندان تاثیری داشته باشد و بی بی سی با پخش این خبر به صورت مستقیم با هکرها همکاری کرد. آیا بی بی سی هماهنگی قبلی با گروه سازماندهی شده هکرها داشت؟ هر چند که دلیل صریحی بر این مطلب در دست نیست اما با توجه به زمانبندی بین موقع حمله هکرها و پخش خبر از سوی بی بی سی نفی چنین چیزی بعید است به خصوص این که بی بی سی آن قدر وقت داشت تا قبل از پخش خبر از صحت آن مطلع شود و خبر کذب را پخش نکند.
سومین نکته در ماهیت حمله هکرها است که از مصادیق بارز ورود غیر مجاز و غیر قانونی به حریم خصوصی و تجاوز به حقوق افراد است. گروه ناشناس در بیانیه خود اقدامش را به عنوان «عملیات آزادی» عنوان کرده اما این چه آزادی است که به آنان اجازه می دهد حریم خصوصی را نقض کنند، خبر دروغ منتشر کنند و به این وسیله به حقوق دیگران تعرض کنند.
واضح است که در نظر این گروه هدف وسیله را توجیه می کند و به همین جهت به خود حق هر گونه تعرضی را می دهند. در واقع، این گروه با تعرض به حریم خصوصی در فضای سایبر و دست اندازی به حقوق دیگران فقط به دنبال ایجاد تشنج و آشوب در جامعه است تا آن که قصد حمایت از مردم آزادی خواه را داشته باشد علی رغم این که ادعای چنین امری را دارد. ایجاد تشنج و آشوب در جامعه تنها نتیجه ای که می دهد حادتر شدن فضای موجود است و این امر هیچ کمکی به اصلاح امور نمی کند بلکه تنها خواست قدرتهای خارجی برای تضعیف ایران را تامین می کند.
از مجموع این نکات می توان دریافت که حمله 25 بهمن برنامه ای از پیش تنظیم شده بود که توسط یک گروه سازماندهی شده هکرها به همراهی بی بی سی فارسی انجام شد و در این بین نباید احتمال دست داشتن سرویسهای اطلاعاتی را نادیده گرفت، همان سرویسهایی که پیش از این حمله استاکس نت به ایران را انجام داده بودند.
مجموع این عوامل به صورت مشخص قصد اجرای برنامه از پیش تنظیم شده ای برای به تشنج کشیدن اوضاع را داشتند و حتی حمله خود را نیز به پای هواداران نظام نوشتند. ساده انگاری است که تصور کنیم قدرتهای بیگانه در اوضاع ایران بی طرف هستند و تنها اتفاقات را نظارت می کنند بلکه برعکس، از بررسی حمله سایبری 25 بهمن به خوبی می توان به نقش آنان در ایجاد تشنج و آشوب پی برد، حمله ای که در فضای مجازی اتفاق افتاد اما تاثیر آن در فضای واقعی دیده شد.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
