(تصاویر) صدام با این سلاح‌ها مردم ایران را قتل‌عام کرد/ قبرستان تانک‌های دیکتاتور سابق عراق کجاست؟

فضایی وسیع مملو از هزاران تانک زنگ زده زمانی محل استقرار ارتش صدام حسین دیکتاتور سابق عراق بود.

به گزارش خبرآنلاین، کمپ مخفی تاجی، واقع در ۲۷ کیلومتری شمال بغداد، زادگاه سلاح‌های شیمیایی بی شماری بود که توسط ارتش ظالم برای ایجاد ویرانی در جهان استفاده می‌شد.

صدام از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۳، زمانی که ایالات متحده و بریتانیا به عراق حمله کردند، رهبر ظالم عراق بود که در این مدت رژیم سرکوبگر او منجر به کشته شدن هزاران نفر شد.

او در سال ۲۰۰۶ به دلیل جنایاتش علیه بشریت اعدام شد، اما عواقب سلطنت شیطانی او همچنان در عراق احساس می‌شود، زیرا بسیاری تلاش می‌کنند تا وحشیگری شدیدی را که او حتی بر مردم خود به راه انداخته را فراموش کنند.

کمپ تاجی در دوران ریاست جمهوری او به عنوان مکانی که ارتش عراق در آن تسلیحات خود را تولید می‌کرد و تانک‌های خود را تعمیر می‌کرد، نقش مهمی ایفا کرد - اگرچه امروزه این مکان بیشتر به یک قبرستان مخوف شباهت دارد تا یک پایگاه هولناک.

در میان تانک‌ها و وسایل نقلیه‌ای که تا جایی که چشم کار می‌کند، ده‌ها اسلحه‌های خودکششی ساخت فرانسه وجود دارد.

گفته می‌شود که هشتاد و پنج مورد از این سلاح‌ها توسط عراق در اواسط دهه ۱۹۸۰ در طول جنگ با ایران استفاده شده است، قبل از اینکه تحریم تسلیحاتی که پس از حمله صدام به کویت اعمال شد، عرضه آن‌ها را به پایان رساند.

این کمپ نظامی گسترده با ۱۳ کیلومتری یکی از بزرگ‌ترین اردوگاه‌های عراق است و در فاصله چند قدمی شهر‌های بزرگ رمادی و فلوجه قرار دارد.

حدود ۶۰۰۰ محفظه خالی طراحی شده برای پر کردن با سلاح‌های شیمیایی و استفاده در موشک‌های ۱۲۲ میلی متری در کمپ تاجی توسط کمیسیون ویژه سازمان ملل متحد کشف شده است.

این محدوده اکنون به عنوان یک پایگاه کلیدی برای مبارزه با داعش و به عنوان یک سایت آموزشی برای نیرو‌های ائتلاف استفاده می‌شود.

یک پزشک ارتش بریتانیا و دو آمریکایی در سال ۲۰۲۰ براثر اصابت ۱۵ راکت به این پایگاه نظامی کشته شدند.

میراث شوم صدام در بیش از ۱۰۰ کاخ و ویلا در حال فروپاشی او و همچنین در کمپ تاجی زنده است.

قتل عام مردم، فرستادن مخالفان به مرگ به صورت زنده در تلویزیون و یک پسر تجاوزگر و روان پریش که فوتبالیست‌های تیم ملی را شکنجه می‌کرد، همگی بخشی از دنیای پیچیده او بودند.

از نوشته‌های او چنین بر می‌آید که او علاقه زیادی به نقاشی‌های دیواری از خود، پلکان‌های مرمری، تزیینات زیبای سقف، دروازه‌های سنگین، و اتاق‌هایی با چشم انداز و همچنین برگزاری مهمانی‌های مجلل داشت و اغلب نیروهایش دختران را از خیابان می‌ربودند تا برای او برقصند.