فرارو- اسپوندیلیت آنکیلوزان یک بیماری مفصلی مزمن و پیشرونده است که با التهاب و سفتی در مفاصل ستون فقرات و ساختارهای حمایتی آن همراه است.
به گزارش فرارو،بیماری سپوندیلیت آنکیلوزان معمولاً باعث خم شدن به جلو (معروف به «خمیدگی») به دلیل سفتی ستون فقرات می‌شود. مفاصل ساکروایلیاک، مهره‌های کمری، سینه‌ای و گردنی معمولاً درگیر می‌شوند. هرچند این بیماری می‌تواند هم در مردان و هم در زنان رخ دهد، در جمعیت عمومی، مردان تقریباً 4 تا 5 برابر زنان مبتلا می‌شوند. شروع بیماری معمولاً در اواخر دهه دوم یا اوایل دهه سوم زندگی است.
علائم شایع اسپوندیلیت آنکیلوزان
مراحل ابتدایی:
- کمردرد که ممکن است در طول عصب سیاتیک گسترش یابد.
- سفتی صبحگاهی که معمولاً بدتر می‌شود.
مراحل بعدی:
- گسترش درد به نواحی مختلف بدن، از قسمت تحتانی پشت تا قسمت میانه پشت یا گردن.
- مفاصل اندام‌های فوقانی و تحتانی پاها و دست‌ها نیز ممکن است درگیر شوند.
- کم‌خونی.
- سفتی عضلات.
- خستگی و کاهش وزن.
- التهاب عنبیه (در حدود 25% از بیماران).
علل اسپوندیلیت آنکیلوزان
علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما ممکن است ناشی از تغییرات ژنتیکی یا اختلالات خودایمنی باشد. سابقه خانوادگی بیماری یکی از عوامل افزایش‌دهنده خطر است.
عواقب مورد انتظار بیماری سپوندیلیت آنکیلوزان
این بیماری در حال حاضر غیرقابل درمان است، اما علائم آن به طور پیش‌بینی‌نشده‌ای پیشرفت می‌کنند. دوره‌هایی از حملات خفیف تا متوسط و فروکش کامل علائم وجود دارد. با درمان مناسب، می‌توان علائم را تسکین داد و بسیاری از بیماران قادر به ادامه زندگی طبیعی خواهند بود. در موارد شدید، بیماری ممکن است باعث بدشکلی‌هایی شود که منجر به ناتوانی می‌گردد.
عوارض احتمالی اسپوندیلیت آنکیلوزان
- نارسايي احتقاني قلب.
- التهاب چشم که به ندرت منجر به کوری می‌شود.
- آمیلوییدوز (میزان تجمع غیرطبیعی پروتئین‌ها در بدن).
- بیماری‌های دریچه قلب.
- بیماری‌های گوارشی.
- بیماری‌های ریوی.
- فشردگی عصبی که ممکن است منجر به کرختی در اندام‌ها شود.
- ناتوانی و بی‌حرکتی دائمی.
اصول کلی درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان
تشخیص بیماری معمولاً شامل آزمایش‌های خون و رادیوگرافی ستون فقرات است. اهداف درمان شامل کاهش بدشکلی بیشتر، آسوده‌سازی بیمار و تسکین سایر علائم است.
درمان‌های رایج شامل:
- فعالیت بدنی و ورزش: برای حفظ وضعیت مناسب بدن و جلوگیری از بدشکلی‌های احتمالی، ورزش‌هایی مانند تنفس عمیق، حفظ وضعیت صحیح بدن و استفاده از گروه‌های عضلانی مفید است. مشاوره فیزیوتراپی ممکن است توصیه شود.
- استراحت مناسب: خوابیدن بر روی یک تشک محکم بدون بالش یا با بالش کوچک می‌تواند کمک‌کننده باشد.
- کمپرس‌های گرم: استفاده از دوش آب داغ یا کمپرس‌های گرم قبل از فعالیت بدنی می‌تواند به تسکین درد کمک کند.
- جراحی: در مراحل پیشرفته بیماری، جراحی‌هایی مانند جایگزینی لگن آسیب‌دیده یا پیوندهای استخوانی در ستون فقرات ممکن است لازم باشد.
- پرتودرمانی: در صورت شکست سایر روش‌های درمانی، ممکن است برای ستون فقرات مورد استفاده قرار گیرد.
- ترک سیگار: سیگار کشیدن می‌تواند علائم بیماری را تشدید کند.
داروها برای درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): برای کاهش ناراحتی و التهاب.
- سولفاسالازین، ویتامین D و داروهای سرکوبگر ایمنی: این داروها می‌توانند به کنترل بیماری کمک کنند.
- مسکن‌های قوی‌تر و شل‌کننده‌های عضلانی: ممکن است برای دوره‌های کوتاه‌مدت تجویز شوند.
فعالیت در زمان ابتلا به بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان
- فعالیت بدنی: به طور منظم فعالیت کنید و برای حفظ وضعیت قرارگیری مناسب بدن، ورزش‌های خاص انجام دهید.
- شنا: شنا به شما کمک می‌کند تا بدن را در وضعیت مناسب نگه دارید و از فشار بر روی ستون فقرات جلوگیری کنید.
- اجتناب از فشار بر پشت: از فعالیت‌هایی که فشار زیادی به ستون فقرات وارد می‌کنند و ورزش‌های تماسی که خطر آسیب به ستون فقرات دارند، اجتناب کنید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
- اگر شما یا فرزندتان علائم اسپوندیلیت آنکیلوزان را داشته باشید.
- اگر در طول درمان علائم جدیدی مانند تب، افزایش درد یا ناتوانی مشاهده کردید.
