انتخابات ریاست‌جمهوری و صدای پای لاریجانی؟

رحمت مهدوی؛  به نظر می‌رسد، بلی فقط به نظر‌ی رسد با جدیت یافتن تصمیم رئیسی برای عدم حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری به عنوان کاندیدا، نبودن چهره پررنگ دیگر در جناح اصولگرا و همچنین عدم تمایل ظریف برای حضور در انتخابات و نبود گزینه جدی دیگر از جناح اصلاح طلبان شرایط برای حضوری لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری بیش از هر زمان دیگر در حال مهیا شدن باشد.

تجربه و سوابق بیشتر به رقبا و کاندیداهایی، چون سعید محمد از جناح اصولگرا، چهره جدید بودن در عرصه انتخابات ریاست جمهوری و حتی سابقه بیشتر در ارکان اصلی نظام، نسبت به محسن رضایی و قالیباف از جمله دیگر دلایل این امر می‌باشد.

بازیکن تمام کننده برجام، میزبان مقامات دول خارجی در چند دیدار اخیر مهم و حساس، چون میزبان نخست وزیر کره جنوبی و وزیر امورخارجه چین در حضور خیل انبوه مسولین دیگر، می‌تواند از جمله سیگنال‌های حضور لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری باشد که کمتر از سوی صاحب نظران مورد توجه قرار گرفته است.

با عدم حضور سیدحسن خمینی، عدم تمایل ظریف، تجربه کم و ناکافی هاشمی، چالش‌های جدی جهانگیری و عارف سیگنال‌های مثبت کارگزارانی‌های طیف اصلاح طلب حتی از چهارسال پیش به لاریجانی از دیگر استدلال‌های این نوشتار برای فراهم بودن مقدمات ریاست جمهوری علی لاریجانی می‌باشد.

داشتن چهره معتدل، رابطه تعاملی با جریان‌ها و نهادها، از طرفی سابقه حضور او در مذاکرات هسته‌ای و زمان کم فعلی برای سرانجام رساندن مذاکرات هسته ای، می‌تواند انتخاب لاریجانی به عنوان رئیس جمهور دولت سیزدهم را برای عموم جریان‌ها و مردم موجه‌تر نماید.

فراهم بودن فضای سیاسی کشور برای انتخاب رئیس جمهور با چهره اصولگراتر حداقل در کاغذ می‌تواند استدلال دیگر باشد. اگر شاهد رئیس جمهوری لاریجانی در دولت بعدی باشیم اگر چه انتخاب او می‌تواند شبیه انتخاب روحانی باشد، ولی به نظر می‌رسد با توجه به فضای سیاسی کشور کابینه وی برخلاف کابینه روحانی اصولگراتر باشد تا اصلاح طلب.

کلام آخر، چه بسا نیز با حضور رئیسی در نهایت شاهد دوئل رئیسی لاریجانی باشیم که آنوقت باید منتظر مناظره‌های انتخاباتی برای تحلیل بهتر باشیم.