با نگاهی به تاریخ دنیا می بینیم همیشه جوامعی بوده اند که سعی در تبلیغ و ترویج ازدواج داشته اند. به نظر می رسد دولت و جامعه ایران هم در حال انجام همین کار است. اما واقعاً مشخص نیست با چه معیارهایی و اینکه آیا این معیارها بر اساس تحقیقات به دست آمده است یا خیر.
در واقع معیارهایی که دولت بیان می کند بسیار مساله ساز است. اگر به جامعه خودمان برگردیم می بینیم دختران ما در همه عرصه های عمومی به خصوص در آموزش عالی شرکت دارند و در واقع درخواست های آنان با مادربزرگان و مادران شان بسیار متفاوت است. یکی از این درخواست ها استقلال است که دخترها در زمینه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی خواهان آن هستند.
در اینجا دو نوع استراتژی دولتی می بینیم؛ یکی قوانینی است که در مورد شکل های چندهمسری و ازدواج موقت به وجود آمده که در این حالت زن برای اینکه شوهرش ازدواج مجدد نکند
باید بسیار حرف شنوی داشته باشد و به درخواست های شوهرش پاسخ مثبت دهد. واقعیت این است که همه مردان ازدواج مجدد نخواهند کرد اما امکان ازدواج مجدد برای همه مردان وجود دارد و همسران آنها در یک استرس دائمی قرار دارند و مجبور به حرف شنوی هستند. استراتژی دیگر دولت ترویج ویژگی زن مطیع و فرمانبردار است.
در واقع معیارهایی که سازمان ملی جوانان ذکر کرده، در این جهت است که زن حرف شنو، مطیع و در عین حال زیبا و ظریف باشد و درباره مردان هم ویژگی هایی را ذکر کرده که در واقع یک مقداری در آن خشونت دیده می شود. دولت در واقع با این کار می خواهد نقش های خانوادگی را براساس معیارهای خودش ترویج کند. در این نقش ها هیچ حرفی از توان فکری، مشارکت و همفکری وجود ندارد این در حالی است که این خواسته دختران و خوشبختانه بسیاری از پسران امروزی از همسران شان است.
اکنون ازدواج به شدت در حال ترویج و تبلیغ از سوی دولت است و دولت خواهان این است که دختر ها اولویت اول را در زندگی به ازدواج دهند و از عرصه عمومی خارج شوند. اما این نوع ازدواجی که از سوی دولت تبلیغ می شود، در قالب ازدواجی نیست که زن و شوهر مشارکت داشته باشند، بلکه همیشه رابطه فرادستی و فرودستی در آن دیده می شود. با این روند نه تنها در عرصه عمومی زنان تحت کنترل قرار دارند، بلکه دولت معیارهای دلخواه خودش را در عرصه خصوصی هم وارد می کند و از مردان می خواهد همسران خود را کنترل کنند. این معیارها معلوم نیست از کجا آمده اما آنچه معلوم است این است که این معیارها با آنچه امروز بین جوانان در حال شکل گیری است، بسیار متفاوت است.
