صادق زیباکلام استاد دانشگاه تهران با نگارش نامه ای خطاب به محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت و رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، ضمن انتقاد از توضیحات او درباره حذف یارانه بنزین، این سیاست دولت را تائید کرده است.
به گزارش فرارو، متن نامه زیباکلام به نوبخت به این شرح است:
بسمه تعالی
جناب آقای دکتر محمد باقرنوبخت
سخنگوی محترم دولت یازدهم ادام الله ظله العالی
با سلام و تحیات،یکی از موضوعاتی که همواره مورد تعجب توام با تاسف در حکایت دولت معدلت آثار یازدهم بوده رویکرد ضعیف و مذبذب امناء آن آقایان در قبال تصمیمات شان بوده. آنقدر که آقای دکتر محمود احمدی نژاد در برداشتن گام های نادرست و اخذ تصمیمات نادرست تراز خود عزم و اراده و جنم نشان می داد، جنابعالی و همکارانتان در دولت یازدهم ثلث و حتی عشر آنرا هم در قبال تصمیمات صواب تان ندارید.
نمونه بارز آن در پرداخت یارانه و اخیرا هم در افزایش قیمت بنزین می باشد. بنده هیچ کشور و نظامی را سراغ ندارم که بلایی را که آقای احمدی نژاد با پرداخت یارانه بر سر اقتصاد ایران آورد مسئولین آنکشور بر سرآن آورده باشند. با اینکه مصیبت بار بودن آن تصمیم هم از منظر عدالت و هم از نظر تاثیر فاجعه بارش بر اقتصاد کلان کشور اظهرمن الشمس می بودند، مع ذالک ایشان با آنچنان عزم و اراده، اطمینان خاطر و قاطعیتی آن تصمیم یا درست تر گفته باشیم مصیبت عظما را به اجرا گزاردند که هر کس نمی دانست تصور می کرد که آن تصمیم حاصل سالها مطالعات فشرده برجسته ترین علماء علم اقتصاد و توسعه می بوده است.
اما دولت جنابعالی وقتی در برابر این فاجعه تاریخی قرار می گیرد و با این پرسش روبرو می شود که دست کم در قبال پرداخت یارانه اقشار و لایه های پر درآمد جامعه چه برنامه ای دارد، بجای آنکه شما فریاد بکشید که این بلایی که در طول تاریخ بشریت بی سابقه بوده بر سر این مملکت نازل شد فقط به انگیزه پوپولیزم بود و بس، دچار لکنت زبان می شوید.
صبح می گویید که بنا دارید یارانه پر درآمد ها را قطع کنید، بعد از ظهر آن را تکذیب می کنید، غروب می گویید که اسلام به ما اجازه نمی دهد از دارایی شهروندان اطلاعات بدست آوریم و آخر شب هم باز سخن دیگری می فرمایید و بالاخره آخر برج هم با پرداخت مجدد یارانه فله ای به۷۸ میلیون نفر یک قاشق دیگر سم در کام اقتصاد مصیبت زده مملکت می ریزید و همچنان جسارت ندارید به این خود کشی اقتصادی پایان دهید.
مشابه همین وضعیت در خصوص تصمیم اخیرتان پیرامون افزایش قیمت بنزین بوجود آمده. جناب آقای دکتر نوبخت عزیز،تقریبا تمامی کشورهای دنیا نه تنها بها تمام شده بنزین را از مصرف کننده می گیرند بلکه از محل درآمد مالیات هایی که حتی تا چندین برابر قیمت تمام شده بنزین بالغ می شودبرای مصارف آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، گسترش حمل و نقل عمومی و کمک به اقشار و لایه های کم درآمدتر جامعه استفاده می کنند.
کشور ما بدلیل دارا بودن یک ساختار اقتصادی دولتی ناکارآمد نه تنها هیچ درآمدی از محل مالیات بنزین ندارد بلکه قیمت تمام شده آن را هم از مصرف کننده نمی گیرد. قیمت بین المللی بنزینی که دولت وارد می کند در حدود۱۷۰۰ تومان(لیتر) می باشد. یعنی حتی بدون در نظر گرفتن هزینه حمل، هریک لیتر بنزینی که دولت می فروشد در حدود ۷۰۰ تومان به مصرف کننده "یارانه نامریی" می پردازد.
در حالیکه کشورهای دیگر از هر یک لیتر بنزینی که می فروشند بعضا تا ۴۰۰۰ تومان مالیات دریافت می کنند. اولین اشکال قیمت گذاری بنزین (ایضا گازوئیل و سایر مشتقات نفتی) در توزیع عدالت است. خانوارهایی که اتوموبیل شخصی ندارند از این یارنه هیچ سهمی دریافت نمی کنند در حالیکه خانوارهایی که دارای اتوموبیل هستند هر بار که باک بنزین اتوموبیل شان را پر می کنند این یارانه را دریافت می کنند و هر قدر که تعداد اتوموبیل های یک خانوار بیشتر باشد (بخوانید ثروتمندتر باشند) یارانه بیشتری دریافت می کنند.
پایمال شدن عدالت تنها پی آمد قیمت گذاری نادرست بها بنزین نبوده، قیمت پایین بنزین سبب شده که هر که بتواند بجای استفاده از وسیله نقلیه عمومی از اتوموبیل شخصی استفاده می کند. ترافیک و آلودگی هولناک شهرها به همراه از بین رفتن ثروت ملی جملگی پیآمدهای دیگر پایین بودن قیمت بنزین می باشد.
آنوقت زمانیکه دولت شما یک گام درست در این راستا برمی دارد جنابعالی در مصاحبه و توضیح پیرامون اخذ این تصمیم درست بگونه ای برخورد می کنید کانه دولتتان مرتکب یک جنایت و خیانت عظیمی شده.
جناب آقای دکتر نوبخت، بجای تلاش در توجیه، توضیح و حتی رفع و رجوع کردن افزایش قیمت بنزین، در قبال اتخاذ این تصمیم درست و اصولی قرص و محکم بایستید. باور کنید اگر شما یک تصمیم درست گرفته باشید آن هم افزایش قیمت بنزین بوده.
بجای نشان دادن تذبذب و اینکه حالت عذرخواهی با مردم حرف بزنید، به آنها توضیح بدهید که پایین بودن قیمت بنزین چه فاجعه ملی بوده و چگونه سر آنها کلاه می رفته است.
برای مردم شرح دهید که برخلاف ظاهرش، آنها چه هزینه سنگینی برای پایین بودن قیمت بنزین در تمام این سالها می پرداخته اند. به مردم بگویید پایین بودن قیمت بنزین یعنی بی عدالتی، یعنی کلاه رفتن برسر اقشار کم درآمدتر جامعه، یعنی کند شدن گسترش وسائط نقلیه عمومی، یعنی آلودگی شهرها، یعنی بدتر شدن ترافیک، یعنی ادامه سیاست های پوپولیستی که یک عمر مردم با جان و عمر و سلامت شان بها آن را پرداخته اند.
جناب نوبخت، باور بفرمایید نیازی نیست که هربار دارو را با شربت به مردم بخورانید. یکبارهم که شده سعی کنید نقش قهرمان و ناجی را برای مردم بازی نکنید و حقایق را همانطور که هست با آنها در میان بگذارید. مطمئن باشید آنقدرها طول نمی کشد که درخواهید یافت که خیلی هم نیازی به شربت نداشته اید.
ایام بکام باد
صادق زیباکلام
نهم خردادماه یکهزاروسیصدونودوچهار
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
حرفهاتون قشنگ و علمیه ولی کامل نیست.
در نظر داشته باشید که خیلی از مردم ایران درآمدی حدود 300 تا 500 دلار دارند.
اگر قراره همه قیمتها به مقیاس جهانی برسه لطفاً بندی به نامه اضافه کنید و از آقای نوبخت بخواهید حقوقهای کارگران و کارمندان رو هم با مقیاس کشورهایی که 4000 تومان مالیات از هر لیتر بنزین دریافت می کنن پرداخت کنن.
در اوتاوا امروز بنزین حدود یک دلار و 5 سنت بود. در استان انتاریو کانادا در مواردی دولت کانادا یارانه می دهد اما چارچوب دارد این گونه نیست که به همه افراد جامعه یارانه بدهند. مثلا دولت فدرال و محلی بر اساس درآمد خانوار گاهی به بچه های تا 6 سال سوبسید می دهد. نکته دیگری که مهم است نظام دقیق مالیاتی کاناداست به سختی می توان آن را ساده سازی کرد نظام مالیاتی اینجا جزئیات فراوان دارد پلکانی بالا می رود تا درامد های حدود 30 هزار دلار مالیاتی کمی می پردازند اما وقتی درامد کسی بالای 100 هزار دلار در سال برود بابت مبلغ بالای 100 هزارتا گاهی تا حدود 48% مالیات باید بپردازد. دولت ایران باید یارانه همگانی را قطع کند و قیمت بنزین را در کنار قیمت خودرو جهانی کند و از سوی دیگر نظام مالیاتی کشور را بر اساس دهک های درامدی سامان دهی کند که بسیار کار دشواری است و بروکراسی دقیقی می خواهد تا میزان درامد هر شهروند ایرانی دقیقا در سال تعیین شود