تظاهرات عراق

به همین دلیل، در تظاهرات اوایل اکتبر، مقتدی صدر در یک بیانیه عمومی خواستار استعفای کل دولت شد، ولی نماینده او در جلسات خصوصی از ادامه کار دولت عبدالمهدی حمایت کرد. در واقع، گروه‌های سیاسی نگران هستند که در صورت سقوط دولت عبدالمهدی، دیگر نتوانند دولت تشکیل دهند و عراق بار دیگر وارد چرخه خشونت شود. دلیل حمایت ضمنی مرجعیت نجف از عبدالمهدی هم همین است. آیت الله سیستانی می‌داند که دولت عبدالمهدی کاستی‌هایی دارد، اما چون جایگزین مناسبی برای آن وجود ندارد، از ادامه کار آن و اجرای اصلاحات جدی حمایت می‌کند.

فرماندهی عملیات مشترک عراق در بیانیه‌ای افراد خرابکار که اموال عمومی و ساختمان‌های دولتی را به آتش کشیدند، تهدید کرد و گفت، با آن‌ها به عنوان "تروریست" برخورد می‌شود. تظاهرات‌ها در بغداد پایتخت عراق و نیز چند شهر دیگر در جنوب این کشور دست‌کم ۳۰ کشته برجای گذاشت.

حزب الله عراق در اطلاعیه‌ای با حمایت از خواسته‌های به حق تظاهرکنندگان اعلام کرد، از اقدامات عملی عادل عبدالمهدی در حل بحران بیکاری و مبارزه با فساد حمایت می‌کنیم و گروه‌ها نیز برای تحقق برنامه‌های عبدالمهدی از نخست وزیر حمایت کنند.

نخست وزیر سابق عراق گفت: دولت عادل عبدالمهدی باید استعفا داده و از مردم عذرخواهی کند.

در عراق ولبنان، به دلیل اختلافات فرقه‌ای و قومی، مقامات اجرایی، فاقد اقتدار لازم برای اجرای قوانین و انجام اصلاحات هستند. نخست وزیر در این دو کشور، حتی نمی‌تواند وزیر کابینه خود را عوض کند. کوچکترین تصمیمات هم باید پس از تفاهم با سایر شرکا گرفته شود. بسیاری بر این باور هستند که این سیستم سیاسی کارآمد نیست و مردم دو کشور را از زدوبند‌های سیاسی طبقه حاکم خسته کرده است. به همین دلیل، هم در لبنان و هم در عراق، معترضان شعار «همه باید بروند» را سر داده‌اند.

اما به رغم همه این فشارها، احتمال کناره گیری یا استعفای عبدالمهدی، حداقل در کوتاه مدت، بعید است. موضع ائتلاف سائرون صدر این را نشان داد. مقتدی صدر ابتدا به طور علنی خواستار استعفای کل دولت عبدالمهدی شد، اما بعد‌ها سکوت اختیار کرد. سپس المانیتور مدعی شد که رئیس هیئت سیاسی ائتلاف سائرون در یک جلسه غیرعلنی با استعفای عبدالمهدی مخالفت کرده است. برخی ناظران بر این باور هستند که علت موضع متناقض جریان صدر این است که جانشین مناسبی برای عبدالمهدی وجود ندارد.

خشونت‌‎ورزی هم بخشی از این تناقض در رفتار عراقی‌هاست. به گفته الوردی، یک عراقی، با شور و شوق از دیگران به خاطر عدم بخشش و عطوفت انتقاد می‌کند، اما همین عراقی اگر شرایط را مناسب ببیند، زودتر از همه، دیگران را کتک می‌زند و خشونت فیزیکی نشان می‌دهد. الوردی در ادامه، مثال‌های زیادی درباره دوگانگی در شخصیت فرد عراقی می‌آورد. حال سوالی که اینجا مطرح می‌شود، این است که آیا این دوگانگی به معنای «نفاق و دورویی» مردم عراق است؟

سازمان حج و زیارت در اربعین فعالیت‌های جاری و در ارتباط با اعزام‌های کاروانی را تا بعد از اربعین متوقف می‌کند، بنابراین سفر گروهی در این مناسبت اختیاری است.

آن‌ها برای حل مشکلات به دولت فشار می‌آورند غافل از اینکه در سیستم سهم‌بری قومی - مذهبی فعلی عراق، نخست وزیر حتی توان برکناری یا انتخاب وزیر هم ندارد. نهاد‌ها و جریان‌های سیاسی یکدیگر را مقصر می‌دانند. در این میان، بیشترین انتقادها، متوجه دولت شده است. اما بعید است که با ادامه چنین روندی، حتی با فرض استعفای کل دولت، اوضاع عراق بهتر شود.

زمینه‌های سیاسی نارضایتی از نفوذ خارجی در عراق مزید بر علت شده، ولی اصل قضیه همان بیکاری و ضعف اقتصادی و تبعیض‌هایی است که در عراق وجود دارد. نارسایی در خدمت رسانی به مناطق و قشر‌های مختلف وجود دارد، اما بعضا جریانات داخلی و جریانات بیرونی عراق از این بستر‌ها سوء استفاده کردند. در این مقطع به نظر می‌رسد جریانات بیرونی قوی‌تر وارد شده اند.

در بیانیه مشترک وزارت کشور و بهداشت عراق آمده است که بغداد پایتخت این کشور و تعدادی از استان‌های عراق امروز شاهد برگزاری تظاهرات اعتراض آمیز در خصوص خدمات عمومی و بیکاری بوده است.