«اگر مداح محترم خودآگاهی دارد و میداند شأن مبلّغی دارد، باید برای مردم و همین مخاطب کوچه و خیابان بخواند. برای دلهای آزرده از روزگار و قلبهای خسته و گوشهای منتظر، مثل سردار جنگی که هنگام جنگ به شهر و کاشانه خودش نمیرود، مداح هم نمیتواند در اوج نیاز اجتماعی میدان را رها کند. دهه اول محرم، کربلای آنها همانجایی است که در آنجا خواندند و معروف شدند. آنها باید بهجای گوشهنشینی برای دفاع از دین خدا به دل مردم بروند و پرچم تبلیغ را رها نکنند.»