شوخی شوخی جدی شد! از چیزی که می ترسیدیم سرمان آمد. سهمیه ایران از 4 سهمیه به 3+1 سهمیه کاهش یافت. یعنی سه تیم مستقیم به لیگ قهرمانان آسیا می روند و یک تیم هم باید به مرحله پلی آف برود و در صورت موفقیت به مرحله اصلی راه پیدا کند.
این اتفاق در ادامه روند ناکامی های سیستم مدیرتی فوتبال ایران رخ داد. سیستمی که هم فاسد است و هم ناکارآمد. سیستمی که فاقد قانون است. سیستمی که سیستم نیست!
عزیز محمدی رئیس سازمان لیگ در جلسه AFC شرکت داشته است و در این باره می گوید:« متأسفانه تلاش ما براي كسب 4سهميه پاسخ داده نشده و مسئولان اي اف سي از جمله سوزوكي و كاواگوچي با درخواست ما براي تمديد 4تيم مخالفت كردند چرا كه اسنادي كه از ايران دريافت كردهاند ناقص بوده و همين نواقص باعث كسر سهميه از فوتبال ايران شد.»
نواقصی که حاصل بی توجهی و سوء مدیریت است. مدیرانی که چیزی از مدیریت نمی دانند و برای مقاصد دیگری مدیر یک باشگاه می شوند.
حضور در مجلس شورای اسلامی،حضور در شورای شهر و مسائلی از این قبیل باعث می شود که اغلب مدیران باشگاه ها بدون اطلاع از علم مدیریت ورزشی و با حمایت نهادهای دولتی و غیره وارد کارزار شوند.
همچنین حضور نظامیان در پست های مختلف فوتبال ایران همه و همه دست به دست هم داده است تا ناکامی ها پایان نپذیرد. حالا هم که شاهد کم شدن یک سهمیه از لیگ قهرمانان آسیا هستیم.
این مدیران با سبک های عحیب و غیراصولی خود پایه های اولیه یک باشگاه را هم نمی توانند بنا کنند. اغلب باشگاه های لیگ (حتی تیم های صنعتی) از مشکلات مالی رنج می برند و بازیکنانشان مطالبات عقب افتاده دارند.
ترازهای مالی ناموزون و بدون نظم هستند. مدیران جدید میخواهند آشفتگی مدیران قبلی را جبران کنند و همین امر باعث می شود که به زیرساخت ها توجهی نشود.
صحبت های عزیز محمدی هم موید گفته های بالا است:« ما از ابتداي امسال تلاش فراواني كرديم و به باشگاهها اعلام كرده كه اي اف سي با هيچ كس شوخي ندارد اما دوستان به شوخي گرفتند. يكي از همين موارد اسناد باشگاه تراكتورسازي تبريز بود كه باعث همين مشكلات شد ولي از امروز به تمام باشگاهها هشدار ميدهم كه براي سالهاي آينده اين مسائل را جدي بگيرند و تمام استانداردهاي AFC را در سيستم خود اجرا كنند.»
عزیز محمدی به باشگاه ها هشدار می دهد که اسناد خود را طبق خواسته AFC آماده کنند. این هشدار ها در طوا این سال ها کم نبوده است. درفوتبال ایران رسم بر آن است که از یک سوراخ دو بار گزیده شد. هنوز مسئله مشابه تیم امید و سپاهان در فاصله کم از یکدیگر را از یاد نبرده ایم.
می شود حدس زد که برخی از مدیران باز هم تصور می کنند که دارند با آنها شوخی می کنند. اما شاید سال دیگر همین موقع بازهم یادداشتی را در این باب به رشته تحریر درآوریم و در آغازش بگوییم: شوخی شوخی جدی شد!