تفال به حافظ پنجشنبه ۲۵ بهمن ۱۴۰۳؛ آن کس که به دست جام دارد..

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

آن کس که به دست جام دارد
سلطانی جم مدام دارد

آبی که خضر حیات از او یافت
در میکده جو که جام دارد

سررشته جان به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد

ما و می و زاهدان و تقوا
تا یار سر کدام دارد

بیرون ز لب تو ساقیا نیست
در دور کسی که کام دارد

نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشم خوشت به وام دارد

ذکر رخ و زلف تو دلم را
وردیست که صبح و شام دارد

بر سینه ریش دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد

در چاه ذقن چو حافظ ای جان
حسن تو دو صد غلام دارد

شرح لغت: سر رشته جان:زمام حیات

تفسیر عرفانی:‌

۱- از زندگی ات لذت ببر و سر خوش باش. بسیاری غبطه زندگی شما را می‌خورند. به همین جهت حسادت می‌روزند و سخن چینی می‌کنند. درحالی که تمام آنها دروغ محض می‌باشد. او بسیار مهربان و ساده و نجبیب است.

۲- ویژگی‌های شما عبارت‌اند از: مدیر و مدبر، زیرک و دانا، واقع گرا، زود رنج، باهوش، متعادل، در ثروت متعادل، در مقام کاری، خوشگذران، جدی، ناقلا، منطقی، دقیق، روشنفکر و رفیق باز.

تعبیر غزل:

عقل و اندیشه بزرگترین موهبتی است که خدا در اختیار انسان نهاده است و با استفاده از این نعمت انسان به قله کامیابی و سعادت خواهد رسید. به جای آنکه عمر گرانبها را مصروف کم و زیاد دنیا کنی از عقل و اندیشه خود استفاده کن تا به تمام آرزو‌هایی که فکر می‌کنی دست نیافتنی است دست یابی و بدان که آینده از آن توست.