اشک هور به کارگردانی مهدی جعفری روایت گر زندگی شهید علی هاشمی است. در خلاصه فیلم آمده است: «ننه علی در انتظار آمدن پسرش از جبهه، آرام روی سکوی جلوی در نشست... بیست و دو سال تمام»
فرارو - در روز پنجم جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۳، چهار اثر «زیبا صدایم کن»، «خاتی»، «دست‌تنها» و «اشک هور» اکران شدند.
به گزارش فرارو، فیلم زیبا صدایم کن به کارگردانی رسول صدرعاملی درباره زندگی روزمره یک پدر بیمار روانی و دختر نوجوانش است. همچنین فیلم اشک هور روایتگر برشی از زندگی شهید علی هاشمی است. در کنار این دو اثر، فیلم خاتی و دست تنها با نظرات مختلفی از سوی منتقدان مواجه شدند. در این مطلب نگاهی کوتاه به فیلم‌های روز پنجم جشنواره خواهیم انداخت.
دست‌تنها درباره دو زباله گرد است که تلاش می‌کنند زنی را نجات دهند، اما نمی‌دانند چه چیزی در انتظار آنهاست.
فیلم از دقایق ابتدایی نمایش، با تصویری از عقابی که بر روی زباله‌ها نشسته وعده یک درام تلخ و پرتنش را می‌دهد. مردی ژنده‌پوش در میان آشغال‌ها پرسه می‌زند و در نریشن از دختری می‌گوید که نمی‌داند کجاست؟ دست‌تنها نه قصه دارد و نه هدف و نه حتی یک ستون دراماتیک که وزن تلخ تصاویر را تحمل کند. درعین‌حال مجموعه‌ای از خرده اتفاقات است که بدون هیچ پیوندی کنار هم چیده شده‌اند.
در این فیلم کنش‌ها نه برآمده از شخصیت و منطق هستند. چرا زباله گرد می‌خواهد درختش را به خارج از کشور بفرستد؟ چرا در میانه فیلم یک نفر بدون دلیل خاصی می‌میرد. در واقع فیلم گرفتار اتفاقات تلنبار شده است بدون آنکه ریشه‌ای برای آنها در فیلمنامه باشد. فیلم دست‌تنها به‌جای آنکه یک واقعیت تلخ را نمایش دهد به دام کلیشه‌ها می‌افتد و در نهایت اثری است سرگشته و بلاتکلیف.
فیلم «خاتی» با تاکید بر محیط زیست و زندگی عشایری در دل کوه‌های زاگرس روایت می‌شود. سارا بهرامی، آناهیتا افشار و سعید آقاخانی بازیگران آن هستند.
خاتی زمانی به انتها می‌رسد، انتها پیدا می‌کند. کارگردان تلاش داشته با نسبت‌دادن عناصر طبیعت به یک زن، شعار‌هایی در راستای احقاق حق زنان در ستیز با سنت‌های مردانه سر می‌دهد؛ اما به دلیل ضعف در فیلمنامه در حد چند دیالوگ باقی می‌ماند. شخصیت‌ها در این فیلم به‌درستی شکل نگرفته است و مانع نزدیکی ما به جهان داستان می‌شود. برای مثل ما درک نمی‌کنیم چرا خاتی باوجوداینکه خرس همسرش را کشته؛ اما تمایلی برای ازبین‌بردن آن ندارد. در واقع مشکل اصلی فیلم خاتی مصنوعی بودن شخصیت‌هاست مثلاً به سارا بهرامی با آن ظاهر شیک نمی‌آید که یک زن عشایر باشد و یا ساره که به سبک زنان شهری با همسرش حرف می‌زند. در نهایت خاتی به دلیل ضعف در شخصیت‌پردازی، هیچ ارتباطی با جغرافیا و محیط‌زیست کوه‌های بختیاری ندارد.
زیبا صدایم کن روایتی است مبتنی بر پرسه‌زدن یک پدر و دختر در خیابان ولیعصر تهران که شرایط جامعه امروز را بازنمایی می‌کند. این فیلم بازگشت رسول صدرعاملی به دوران اوج فیلمسازی است درعین‌حال یک حس قوی پدر و دختر را می‌سازد که از ابتدا تا انتها مخاطب را با خود همراه می‌کند.
امین حیایی به‌عنوان یک پدر و ژولیت رضاعی در نقش دخترش عملکرد قابل‌قبولی داشتند. رسول صدرعاملی یک نگاه ویژه به دنیای نوجوانان دارد که می‌تواند جهان آنها را بدون اغراق و شعار به تصویر بکشد؛ اما در زیبا صدایم کن زاویه دید فقط یک دختر نوجوان سرگشته نیست؛ بلکه پدری را نشان می‌دهد که باوجود بیماری روانی دلش برای فرزند تنگ شده است.
اشک هور به کارگردانی مهدی جعفری روایت گر زندگی شهید علی هاشمی است. در خلاصه فیلم آمده است: «ننه علی در انتظار آمدن پسرش از جبهه، آرام روی سکوی جلوی در نشست... بیست و دو سال تمام»
اشک هور هر چه جلوتر می‌رود، انسجام پیدا می‌کند و قصه‌ای که همه می‌دانیم را با ریتمی روان پیش می‌برد. فیلم از سه زاویه تعریف می‌شود، زاویه اول شهید هاشمی، در نیمه با یک چرخش ۱۸۰ درجه‌ای ما ادامه داستان را از دید دوست شهید نظارگر هستیم. در انتها نیز مادر روایت چشم‌انتظاری خود را تعریف می‌کند. نباید از بازی خوب رویا افشار در نقش مادر علی هاشمی غافل شد. اشک هور در شخصیت ضعیف است، ساخته‌شدن شخصیت شهید هاشمی و رابطه‌اش با مادر نقش اساسی در داستان دارد؛ اما تمام تلاش فیلم برای ساخت آن به چند سکانس ختم می‌شود.
پایان‌بندی فیلم با تصویر پوتین خشک شده در دل هورالعظیم و بازگشت خیالی شهید هاشمی ضربه عاطفی داستان است. اشک هور می‌توانست با حفظ ریتم از نظر دراماتیک یک‌دست و تأثیرگذارتر باشد؛ اما نهایتاً در سکوت و اشک به پایان می‌رسد.
