روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: ما تا چه وقت قرار است خودمان را با شعارهائی از قبیل اینکه با ریخته شدن خون این نیرو‌های زبده هزاران نفر مانند آن‌ها جایشان را پر خواهند کرد سرگرم کنیم؟
این‌ها که هر روز در سوریه و لبنان و تهران و راسک و چابهار از دست می‌دهیم، سرمایه‌های ملی کشورمان هستند که سال‌های طولانی هزینه‌های زیادی برای رسیدنشان به این مرحله از تجربه و مهارت و کاردانی صرف شد.
چرا اجازه می‌دهیم این ثروت‌های عظیم ملی به این راحتی از دست بروند؟
چرا چنین حوادثی برای نیرو‌های روسی مستقر در سوریه اتفاق نمی‌افتد؟
با قطع نظر از پاسخ این سؤال‌ها اصولاً چرا ما به جای رجزخوانی بعد از حوادث به سراغ اقدامات پیشگیرانه قبل از حوادث نمی‌رویم؟ آیا ما به یک بازبینی در وضعیت امنیتی خودمان نیاز نداریم؟!
