حسین شریعتمداری در بخش از یادداشت امروز خود در روزنامه کیهان نوشت: هفت کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس عبارتند از؛ بحرین، کویت، عراق، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی. در میان این کشورها غیر از عمان که از قرن ۱۷ میلادی دارای حکومت پادشاهی بوده است، و عربستان [ اگر چه دولت آن در سال ۱۹۳۲ تشکیل شده است، ولی میتوان گفت] که حاکمیتی چند صد ساله داشته است، عمر بقیه آنها کمتر از صد سال است؛ و مخصوصاً بحرین حساب کاملاً جداگانهای دارد، زیرا بحرین از دوران باستان تاکنون بخشی از خاک ایران بوده است که ۵۰ سال قبل در جریان یک زدوبند غیرقانونی میان شاه معدوم و دولتهای آمریکا و انگلیس از ایران جدا شده است و امروزه اصلیترین خواسته مردم بحرین بازگشت این استان جدا شده از کشورمان به سرزمین اصلی و مادری آن، یعنی ایران اسلامی است.
محمدرضاشاه که مانند پدرش به وطنفروشی شهرت داشت، در اطاعت محض از دولت انگلیس با جدایی بحرین از ایران موافقت کرد. به توصیه انگلیس پیشنهاد کرد که جدایی بحرین در میان مردم آن به رفراندوم گذاشته شود! ولی این رفراندوم در میان مردم بحرین صورت نپذیرفت بلکه به جای مردم، برخی از قبایل عرب غیربحرینی به جدایی بحرین از ایران رای دادند! از جمله قبایل یاد شده، قبیله معروف به «آل خلیفه» یعنی حاکمان دستنشانده کنونی بحرین بود که تا آن هنگام در بیابانهای نَجد به راهزنی مشغول بودند! هماکنون مردم بحرین که هرگز حاضر به ترک زبان فارسی نبودهاند، خواستار الحاق بحرین به سرزمین اصلی خود، یعنی ایران هستند. این خواسته بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با شدت بیشتری دنبال میشود ... و البته بدیهی است که این حق مسلم ایران و مردم استان جدا شده بحرین نباید و نمیتواند نادیده گرفته شود.