یکی از موضوعاتی که اخیرا در استان‌های کشور با وسواس و حساسیت بیشتری دنبال می‌شود، مساله کم آبی و به تبع آن تاثیر این بحران بر کشاورزی شهری و روستایی و نیز شرایط محیطی استان‌هاست. آن هم در شرایطی که طی یک دهه اخیر رویکرد جدیدی برای برون رفت از این بحران اتخاذ شده است و بر اساس آن منابع آبی مناطق کم جمعیت به سمت کلان‌شهر‌ها هدایت شود.
به گزارش شفقنا، این درحالی است که چنین تصمیمی صرفا بحران کم‌آبی را برای مدت محدود و مشخصی به تعویق انداخته، ولی در نهایت نمی‌تواند راه حل ماجرا باشد. بحرانی که طی چند ماه گذشته نیز بعضا با اعتراض کشاورزان در مناطق مختلف نیز همراه شده است.
در عین حال نیز تاکنون بار‌ها و بار‌ها بر این مساله تاکید شده است که در جهت برون رفت از بحران کم‌آبی باید متناسب با شرایط زیست محیطی آن منطقه در چند بعد وارد عمل شد که بیابان زدایی و همین طور حفظ منابع آب زیرزمینی و مدرنیته کردن صنعت کشاورزی آن مناطق و حذف روش‌های هزینه بر و منسوخ کشاورزی و البته بومی‌کردن علم و فناوری استفاده درست از منابع آبی مهمترین نکاتی است که باید به صورت متمرکز و به شکل ملی و سراسری در دستور کار قرار بگیرد.
این درحالی است که یکی از اعضای شورای عالی استان‌ها که نخواست اسمش فاش شود، درباره وضعیت آب در شهر‌ها و شهرستان‌های کشور، گفته است که «در این خصوص مسئولان بومی و شهرستان اجازه ورود و حتی اظهارنظر و موضع گیری ندارند.»
او در ادامه نیز چنین توضیح داد که «بعضا از تهران تصمیماتی برای تقسیم بندی آب و یا انتقال آن از یک شهر به شهر دیگر اتخاذ می‌شود و در نهایت از سوی فرمانداری‌ها و استانداری‌ها به ما توصیه می‌شود که در این خصوص اظهار نظر نکنید و این در حالی است که بومی کردن فناوری استفاده درست از آب و همین طور توسعه صنعت کشاورزی و بیابان زدایی می‌توان سهم بسزایی در این موضوع داشته باشد».
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
