احتمال جنگ آب در خاورمیانه وجود دارد/ ادعای ترکیه در مورد پروژه «گاپ» قانعمان نکرد
سید عباس عراقچی با اشاره به ادعای ترکها در ارتباط با پروژه «گاپ»، گفت: آنها ادعا میکنند که تبعات زیست محیطی این پروژه را بر روی کشورهای اطراف در نظر گرفتهاند درحالی که این ادعای آنها است و ما نسبت به صحت این ادعا هنوز قانع نشدهایم، از دیگر سو کارشناسان ایران، عراق و سایر کشورهای اطراف، دیدگاههای دیگری در این زمینه دارند.
فرارو- سید
عباس عراقچی با اشاره به ادعای ترکها در ارتباط با پروژه «گاپ»، گفت:
آنها ادعا میکنند که تبعات زیست محیطی این پروژه را بر روی کشورهای اطراف
در نظر گرفتهاند درحالی که این ادعای آنها است و ما نسبت به صحت این ادعا
هنوز قانع نشدهایم، از دیگر سو کارشناسان ایران، عراق و سایر کشورهای
اطراف، دیدگاههای دیگری در این زمینه دارند.
سید عباس عراقچی،
معاون حقوقی و بین الملل وزارت امور خارجه، که در ۲۲ اردیبهشت سال گذشته،
کتابش با عنوان «دیپلماسی آبهای فرامرزی و نظام بین الملل» را رونمایی
کرد، در گفتگوی مفصلی دراین باره گفت: هر یک از مسائل مرتبط با آب متناسب
با موضوعشان در ادارات مختلف وزارت خارجه مورد بحث و بررسی قرار میگیرند،
در چند دهه اخیر آب تبدیل به یک دغدغه جهانی شده و در همین چارچوب
«دیپلماسی آب» و علمی به نام «سیاست آب» یا «هیدروپالیتکس» شکل گرفته است،
چنان که در حال حاضر در برخی از دانشگاههای معتبر دنیا این رشتهها تدریس
میشوند. گزیده اظهارات عراقچی را به نقل از ایسنا در ادامه میخوانیم:
در
چند سال اخیر در کشور ما نیز مساله آب و کمبود آن به یک موضوع جدی و حساس
تبدیل شده است و ابعاد مختلف حتی امنیتی به خود گرفته است.
با
توجه به اهمیت این موضوع، در وزارت امورخارجه نیز سعی شده است که تمرکز
بیشتری بر روی دیپلماسی آب به وجود آید. در همین چارچوب و با توجه به ابعاد
حقوقی و بینالمللی دیپلماسی آب، این موضوع در معاونت حقوقی و بینالمللی
وزارت خارجه مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.
در راستای
مسائل مورد اشاره، بخشی به نام دیپلماسی آب در این معاونت شکل گرفته و
دستیار ویژهای سرپرستی این بخش را برعهده دارد. البته به نظر میرسد در
ساختار جدید وزارت امور خارجه، دیپلماسی آب جایگاه ویژه و جدیتری خواهد
داشت و به صورت متمرکزتر بر روی آن کار خواهد شد.
در جریان مذاکرات اخیر ایران و افغانستان بر تشکیل پنج کمیته کاری بین دو کشور توافق شد که یکی از این کمیتهها، کمیته آب است.
مسئولیت
هر کدام از کمیتهها با یکی از معاونین وزیر در وزارتخانههای مختلف است
اما همه این کمیتهها زیر نظر وزیر امور خارجه فعالیت میکنند. در همین
راستا مسئولیت کمیته آب به معاونت حقوقی و بینالملل دستگاه دیپلماسی سپرده
شده است. این کمیتههای پنچ گانه، تاکنون یک بار در ایران تشکیل جلسه
دادهاند و جلسه بعدی آنها در افغانستان خواهد بود، گرچه هنوز زمان دقیق آن
مشخص نیست.
در کمیته آب که بین ایران و افغانستان تشکیل
شده است، چهار موضوع را بررسی میکنیم که شما سه موضوع آن را اشاره کردید.
موضوع اول مربوط به تالابهایهامون و اکوسیستم این منطقه است. متاسفانه
به دلیل بیتوجهیهایی که در سالهای گذشته صورت گرفته و همچنین تغییرات
اقلیمی، خیلی از تالابها به سمت خشک شدن رفته اند و برخی از آنها خشک
شدهاند. خشک شدن تالابها منجر به ایجاد مشکلاتی در زمینه کشاورزی و
همچنین محیط زیست از جمله تولید گرد و غبار شده است و اکنون یکی از موضوعات
مشترک بین ما و افغانستان که هر دو نیز با آن روبرو هستیم، همین قضیه است.
در مورد رودخانه هیرمند معاهدهای بین ما و افغانستان
از سالهای قبل منعقد شده است ولی قدیمی بودن این معاهده دلیل بر بیاعتبار
بودن آن نیست. از نظر دولت ایران و افغانستان این معاهده کماکان معتبر
است. آب رودخانه هیرمند از افغانستان سرچشمه میگیرد، وارد خاک ایران
میشود، از تالابهای هامون میگذرد و دوباره به خاک افغانستان باز
میگردد. حقابهای بر همین اساس برای ایران و افغانستان در نظر گرفته شده
که ما همچنان به آن پایبند هستیم. البته در مورد نحوه اجرا و مکانیزم
بهرهبرداری از آب وهمچنین مسائل مرزی مربوط به این رودخانه گفتوگوهایی
دراین کمیته انجام شده است.
طبیعتا حقابه ما از رودخانه
هیرمند امری جدا از حقابه محیط زیست است. این روزها فقط کشورها و مردم
نیستند که از حقابه برخوردارند بلکه محیط زیست و طبیعت نیز حقی از این
موضوع دارند. اگر حقابهای برای ایران و افغانستان قائل هستیم باید
حقآبهای نیز برای طبیعت در نظر بگیریم و اجازه دهیم که روال طبیعی
رودخانهها و تالابها ادامه پیدا کند و به حیات خود ادامه دهند. بنابراین
در مورد رودخانه هیرمند غیر از مسائل اجرایی و مکانیزمهای اجرای توافق که
باید روی آن بحث و گفتوگو کنیم، در ارتباط با حقآبه طبیعت و محیط زیست نیز
رایزنی هایی در حال انجام است و این موضوع مورد توجه دو کشور قرار گرفته
است.
موضوع سومی که بین ایران و افغانستان مطرح است، بحث
رودخانه هریرود است. هنوز هیچ رژیم حقوقی بین ما و افغانستان و همچنین
کشور ترکمنستان که به نوعی در این موضوع شراکت دارد، ایجاد نشده است.
رودخانه ی هریرود، پروندهای باز بین ما و افغانستان است. یکسری مطالعات
فنی انجام شده است تا مشخص شود سرچشمههای تامین آب برای این رودخانه چه
نقاطی هستند. کدام نقاط ایران و افغانستان در ارتباط با این رودخانه
بالادست و کجاها پاییندست هستند. در مورد این رودخانه یکسری بحثهای فنی
در کنار بحثهای حقوقی و سیاسی وجود دارد که در کمیته مورد اشاره در حال
بحث و گفتوگو در مورد آنها هستیم تا ببینیم آبی که در این منطقه وجود
دارد، چگونه باید بین دو کشور تقسیم شود. هدف نهایی ما رسیدن به یک رژیم
حقوقی مورد توافق بین دو طرف است و امیدوارم مذاکرات مربوطه سریعتر آغاز
شود.
موضوع چهارمی که در کمیته آب در حال بحث و رایزنی
در مورد آن هستیم، همکاری دو کشور ایران و افغانستان در حوزه آب است.
معتقدیم که مسائل آبی لزوما نباید به منازعه، مقابله و درگیری منجر شود،
بلکه میتوان از آن به عنوان موضوعی جهت همکاری استفاده کنیم.
اگر
تاریخ را مطالعه کنید، میبینید که آب همیشه یک موضوع بوده است، گاهی
موضوعی بین دو روستا، دو شهر و گاهی بین دو کشور و دو ملت. در تاریخ
جنگهای زیادی بر سر آب ایجاد شده است ولی جالب است به این نکته توجه کنیم
که همکاریها در ارتباط با موضوع آب هم زیاد بوده است حتی بیشتر از جنگ در
ارتباط با آب. کشورها، قومیتها، ملیتها و شهرها و روستاها در اکثر موارد
در ارتباط با موضوع آب به تفاهم رسیدهاند و اکنون این ایده مطرح است که
ایران و افغانستان نیز علاوه بر سه موضوع مطرح شده که مسائل حقوقی، سیاسی و
فنی هستند همکاریهایی نیز در زمینه آب داشته باشند.
این
همکاریها میتواند به صورت اجرای پروژههای مشترک دنبال شود به نحوی که
دو کشور از منافع این پروژهها بهرهمند شوند. میتوانیم منابعی که در دو
کشور وجود دارد را بین هم تقسیم کنیم. مثلا ممکن است در برخی از نقاط
افغانستان آب فراوان وجود داشته باشد، از طرف دیگر ما هم نیروی کار و
تکنولوژی مورد نیاز را در اختیار داریم، میتوانیم در پروژههای مشترک
کشاورزی، باغداری، ماهیگیری و ... از این تواناییها و امکانات استفاده
کنیم. مثلا زمینهایی اختصاص داده شود که آب آن از سوی یکی از طرفین تامین
شود و کشورمقابل نیز نیروی انسانی، بذر و یا دانش مورد نیاز را تامین کند و
سپس منافع حاصله بین دو طرف تقسیم شود. البته اینها ایدههای خام هستند و
هنوز پروژهای تعریف نشده است؛ اما در جریان گفت وگوهای انجام شده هر دو
طرف ازپی گیری چنین ایدههایی استقبال کردهاند.
ریاست
کمیته آب بین ایران و افغانستان با من است و معاونان وزرا از وزارتخانههای
کشاورزی، نیرو و همچنین سازمان محیط زیست در این کمیته حضور دارند، لذا
وقتی در کمیته آب بحث همکاری بر سر موضوع آب مطرح میشود، طبیعی است که
دوستان ما در وزارت جهاد کشاورزی مسئول میشوند که این پروژهها را تعریف و
طراحی کنند به نحوی که در دور بعدی مذاکره با طرف افغانستانی آنها را بر
سر میز مذاکره ارائه دهیم.
بین ایران و افغانستان
معاهدهای به نام معاهده هیرمند وجود دارد که در ارتباط با آن دهها سال
مذاکره شده تا دو طرف توانستهاند به توافق برسند، گرچه بعد از توافق نیز
حرفها، نقلها و مباحثی نیز همچنان مطرح بوده است. در واقع میخواهم با
ذکر این مثال این نکته را یاد آوری کنم که رسیدن به توافق در ارتباط با
اینگونه موضوعات زمانبر است. این واقعیت را باید در نظر داشته باشیم که
تغییرات اقلیمی و کاهش نزولات آسمانی از یک طرف و همچنین افزایش جمعیت و
گسترش صنعت و کشاورزی باعث شده که میزان آب شیرین در منطقه خاورمیانه هر چه
بیشتر کاهش پیدا کند و این مسائل بر حساسیت های موضوع آب افزوده است.
عوامل
ذکر شده، بحران آب در خاورمیانه را به بحران بسیار جدی تبدیل کرده است و
هر روز این بحران عمیق تر و وخیم تر میشود، وقتی آب نباشد به دنبال آن
بیکاری، فقر، مهاجرت و مسائل امنیتی پیش میآید و حتی ممکن است باعث درگیری
و منازعه بین دو کشور، دو شهر، دو قبیله و یا دو روستا شود. بنابراین با
توجه به این مسائل، طبیعی است که تصمیمگیری در مورد منابع آبی که بین دو
کشور مشترک است، هر روز به یک موضوع جدیتر و سختتر تبدیل شود و حتی ممکن
است با منافع و امنیت ملی آن کشورها گره بخورد، بنابراین درچنین فرآیندی
مذاکرات سختتر و پیچیدهتر میشوند و به دنبال آن رسیدن به توافق هم
سختتر خواهد بود. این یک امر روشن است و در مورد مسائل آبی بین ایران و
افغانستان نیز صدق میکند.
با توجه به کمبود آب شیرین
درخاورمیانه این احتمال وجود دارد که در آینده نزدیک شاهد جنگ بر سر آب در
این منطقه باشیم. جنگ آب یک موضوع جدید نیست، همیشه وجود داشته است و
سالها به عنوان یک خطر جدی در خاورمیانه به آن توجه شده است. این احتمال
وجود دارد که جنگهای آتی در این منطقه بر سر آب باشد. اما تاریخ برای ما
درسهای زیادی دارد. طبق تجربیات تاریخی، زمینههای جنگ بر سر موضوع آب،
میتواند به همکاری در این زمینه منجر شود و به همان دلیل، آب در سیاست
خارجی اهمیت زیادی پیدا کرده است.
ارزیابیهای
بینالمللی نشان میدهد که تا سال ۲۰۲۵ کل منطقه خاورمیانه رسما به عنوان
منطقه خشک شناخته خواهد شد که ایران نیز شامل آن میشود. این وضعیت تا سال
۲۰۵۰ به مراتب وخیمتر خواهد شد و کمبود آب و خشکسالی به یک موضوع بسیار،
بسیار جدی برای کشورهای خاورمیانه از جمله ایران تبدیل خواهد شد و حتی ممکن
است بخشهایی از سرزمین ایران به طور کامل یا به میزان زیاد به خاطر این
موضوع از حیز انتفاع ساقط شوند. بعضا در اخبار میشنویم که ادارات فلان
شهرجنوبی کشور در ایام تابستان به خاطر شدت گرما، ساعت یک بعدازظهر تعطیل
میشوند یعنی این شهر از ساعت یک بعدازظهر تا غروب که هوا خنک شود کارایی
ندارد و ساعت استفاده از روز کاهش پیدا میکند. به نظر می رسد در سالهای
آتی این گونه مشکلات به شکل گسترده تری ایجاد خواهند شد.
در
ارتباط با بحران مورد اشاره دو تدبیرکلی درعرصه جهانی وجود دارد، تدبیر
اول تامین منابع آب از خارج از کشور است وتدبیر دوم مدیریت منابع آب در
داخل کشور است.
در ایران نیز ایدههایی در این زمینه
وجود دارد که از برخی از کشورهای اطراف آب تامین شود، اما اینکه چقدر از
لحاظ فیزیکی میتوان این ایده ها را عملیاتی کرد یک موضوع دیگر است. اکنون
تعدادی از کشورهایی که کم آب هستند که از طریق حفر کانالهای ویژه آب را از
کشورهای پرآب به داخل کشورشان منتقل میکنند.
در مورد
مدیریت منابع آب و اینکه چگونه از آب موجود استفاده بهینه کنیم، سیاست
خارجی نقش مهمی دارد، منظور از آب مجازی این است که بررسی شود برای تولید
یک کالا چقدر آب مصرف شده است، مثلا در مورد کالایی مثل برنج از زمان نشاء
تا برداشت به چه میزان آب استفاده می شود. میزان آبی که در این فرایند مورد
استفاده قرار گرفته است را آب مجازی میگویند. برخی اوقات آمارهای غیرقابل
باوری در مورد استفاده از آب در محصولاتی که تولید میشود، مطرح میشود،
مثلا بر اساس برخی از آمارهای اعلام شده، در تولید یک کفش چرمی نزدیک به ۴۵
الی ۵۰ هزار لیتر آب مصرف میشود.
در واقع آب مجازی به
ما میگوید به این موضوع توجه کنید که برای تولید یک کالا چقدر آب مصرف
میشود و از دیگر سو این موضوع را مطرح میکند که اگر کشوری کم آب است،
بهتر است کالایی را تولید کند که آب کمی مصرف میکند و کالاهای پر آب را از
خارج تهیه کند. بنابراین در همین چارچوب کشورها در تجارت خارجی باید به
سمت تجارت هوشمند حرکت کنند و عامل آب را در این هوشمندی در نظر بگیرند.
مثلا ما به عنوان کشوری کم آب، باید بررسی کنیم که برای تولید برخی از
محصولات کشاورزی چقدر آب مصرف میکنیم و بعد از آن، در این مورد فکر کنیم
که آیا بهتر نیست کالایی که آب زیادی مصرف میکند را از خارج وارد کنیم و
خودمان به سمت تولید کالاهایی برویم که آب کمتری مصرف میکنند؟
در
چارچوب این مقوله بحث کشتهای فراسرزمینی نیز مطرح میشود؛ مثلا شما
میخواهید کالایی را تولید کنید که به آب فراوان احتیاج دارد، شما
میتوانید با توافق با کشوری که از آب زیادی برخوردار است، کالای مورد نظر
را در آن کشور تولید کنید و سپس محصولات را به داخل کشورتان منتقل کنید.
کشورها میتوانند در این زمینه با یکدیگر قرارداد ببندند. مثلا کشورهایی که
پرآب هستند و زمینهای حاصل خیزشان بیشتر از مورد نیازشان است، میتوانند
زمین کشاورزی در اختیار کشورهایی قراردهند که کم آب هستند و این کشورها با
استفاده از منابع آبی موجود کالای مورد نظر خود را تولید کنند.
موضوع
دیگر در این زمینه، بهینهسازی مصرف، اصلاح الگوی مصرف و اصلاح الگوی
سیستمهای کشت و آبیاری است. هر کدام از این موضوعات برای خودشان دارای
تکنولوژی و دانش هستند. تعدادی از کشورها به این تکنولوژی و دانش رسیدهاند
و ما میتوانیم از تجربیات بینالمللی آنها در داخل کشور بهره برداری
کنیم، در همین چارچوب حتی می توان سرمایهگذاری خارجی جذب کرد و یا از
منابع مالی سازمانهای بینالمللی استفاده کرد.
گفته
میشود که در تهران بیش از ۲۰ درصد آب لولهکشی در زیر زمین به خاطر
پوسیدگی لولهها و نواقصی که لولهها دارند هدر میرود البته من تا رقم ۴۰
درصد نیز شنیدهام. در دهه ۷۰ توکیو (پایتخت ژاپن) نیز چنین مشکلی را داشت و
بالای ۲۰ درصد آب لولهکشیاش به همین خاطر هدر میرفت ولی اکنون در یک
پروژه طولانی مدت هدررفت آب را به زیر دو درصد رساندهاند.
بر
اساس آمار اعلام شده، میزان نزولات آسمانی در ایران حدود ۴۰۰ میلیارد متر
مکعب است و برآورد میشود که حدود ۲۸۰ الی ۲۹۰ میلیارد متر مکعب آن تبخیر
میشود، اینها موضوعاتی است که ما با استفاده از تکنولوژی روز دنیا و
استفاده از تجربیات دیگر کشورها میتوانیم از آنها جلوگیری کنیم. دیپلماسی
آب و سیاست خارجی وظیفه دارد که این تکنولوژیها را با ایجاد ارتباط بین
مراکز علمی داخل کشور و خارج از کشور به داخل ایران منتقل کند و زمینه را
برای سرمایهگذاری خارجی در کشور در این حوزه ها فراهم کند.
باید
دولت بر روی آب سرمایهگذاری جدی داشته باشد، اگر موضوع آب را جدی نگیریم
حتما با خشکسالی مواجه میشویم، همانطور که موضوع آلودگی هوا را جدی
نگرفتیم و اکنون میبینیم که در طول زمستان چه بلایی بر سر تنفس مردم در
تهران میآید؛ موضوع ریزگردها را جدی نگرفتیم و در حال حاضر مشاهده می کنیم
که برخی از شهرهای کشور با چه فاجعهای در این زمینه روبرو هستند.
اگر
موضوع آب را جدی نگیریم در برخی از شهرهای کشور در سالهای آتی با شرایط
بسیار سختی مواجه میشویم، دولت و وزارت خارجه هر دو بر روی آب و دیپلماسی
آب جدیت و حساسیت دارند. دیپلماسی آب به مرور جایگاه خود را در سیاست خارجی
کشور باز کرده البته کار در این زمینه سخت و طولانی است ولی امیدواریم
بتوانیم با تلاش و برنامه ریزی منافع ملی کشور را در این چارچوب تامین
کنیم.
این سخن که دولتمردان در ارتباط با "بی آبی" فقط
شعار میدهند را قبول ندارم ولی اینکه بحث آب به طور کلی در جامعه جدی
گرفته نشده است، حرف صحیحی است.
برای مقابله با بحران آب
در کشور، باید آگاهیهای عمومی افزایش پیدا کند و همه مردم، خواص و
دانشگاهیان متوجه شوند که با یک بحران جدی روبرو هستیم، رسانهها نقش مهمی
در افزایش این آگاهی دارند. باید به مردم شیوههای مصرف بهینه آب را یاد
دهند. در دنیا روی این موضوعات کار شده، تجربیات خوبی وجود دارد و باید
این تجربیات به داخل کشور منتقل شود. در حال حاضر در دانشگاهها موضوع آب
فقط از زاویه مهندسی و سازههای آبی مورد مطالعه و تحقیق قرار میگیرد در
حالی که دانش آب و دیپلماسی آب مورد غفلت قرار گرفته است و باید
پایاننامهها و پروژهها به این سمت سوق داده شوند.
با
وزارتخانههای نیرو، کشاورزی و سازمان محیط زیست به صورت مرتب جلسه داریم و
در مورد موضوع آب، رودخانههای فرامرزی، تامین آب حوزههای مشترک،
بحثهای زیست محیطی و گرد و غبار، گفت گوهای جدی انجام می دهیم و
همکاریهای مستمری در حال صورت گرفتن است.
رییسجمهور در
اجلاس اخیر گرد و غبار که در تهران برگزار شده بود به صورت تلویحی از
سدسازیهای ترکیه که به پروژه گاپ « GAP» و یا Guneydogu Anadolu Projesi
معروف است، انتقاد کرد و نسبت به این موضوع واکنش نشان داد، چرا که این
پروژه بر روی دجله و هورالعظیم تاثیر میگذارد و از نظر زیست محیطی اثرات
زیانباری را برای ایران و عراق به وجود می آورد ولی مقامات ترکیهای مدعی
هستند که بر روی این طرحها کار کارشناسی شده است و ضربه زیست محیطی به
ایران و عراق وارد نمیکند، رایزنیهای ما با طرفهای ترک در این زمینه
ادامه دارد. واقعیت این است که موضوعات جهانی امروز دیگر در قالب حاکمیت
داخل کشورها نمیگنجد. اکنون کشورها اگر اقداماتی انجام میدهند تاثیرات
این اقدامات فراتر از داخل خود آن کشورها است و حتی ممکن است تاثیرات
فرامنطقهای داشته باشد و کل جامعه جهانی را تحت تاثیر قرار دهد.
بسیاری
از تهدیداتی که اکنون در عرصه جهانی وجود دارد مربوط به یک یا دو کشور
نیست و مرز نمیشناسد، در همین چارچوب مقابله با آنها نیز به همکاریهای
منطقهای و بینالمللی نیاز دارد. مثلا فرض کنید یک کشور بر روی منابع آبی
مشترک سد ایجاد کند و باعث خشکسالی در کشورهای اطرافش شود. این اقدام باعث
به وجود آوردن پدیدهای به نام ریزگردها میشود و تعداد زیادی از کشورهای
منطقه از این موضوع متاثر میشوند و برای شهروندانشان مشکل ایجاد میشود.
در همین چارچوب است که تاکید میشود دیگر اثرات یک موضوع در چنین حوزه هایی
در حوزه داخلی یک کشور باقی نمیماند و اثرات آن منطقهای و فرامنطقهای
است.
رایزنیهایی را به صورت مشخص با ترکیه داریم،
تاکید کرد. این گونه نیست که یک کشور بتواند ادعا کند که من هر کاری که
بخواهم در حوزه ی سرزمینی ام انجام می دهم و کاری به تبعات آن برای کشورهای
همسایه ندارم.
(با اشاره به ادعای ترکها در ارتباط با
بحث پروژه گپ): آنها ادعا میکنند که تبعات زیست محیطی این پروژه را بر
روی کشورهای اطراف در نظر گرفتهاند. در حالی که این ادعای آنها است و ما
نسبت به صحت این ادعا هنوز قانع نشده ایم، از دیگر سو کارشناسان ایران،
عراق و سایر کشورهای اطراف، دیدگاههای دیگری در این زمینه دارند.
قطعا
چنین موضوعاتی از طریق منازعه و درگیری حل نمیشود و بلکه باید در چارچوب
گفتگو و همکاری آنها را به پیش برد. متاسفانه منطقه درگیر مشکلات و مسائل
مختلف است. موضوعاتی که بین کشورهای این منطقه به وجود آمده آنقدر متنوع و
زیاد است که گاهی اولویتها جابجا میشود. ما و ترکیه در مورد موضوعاتی چون
سوریه، عراق، مبارزه با تروریسم، بحث اکراد و همچنین مسائل دیگر چالشها،
گفتوگوها و همکاری هایی داریم، در برخی ازاین مسائل اشتراک نظر و در مورد
برخی اختلاف نظرهایی داریم.
پروژه گاپ هم یکی از
موضوعاتی است که روی میز گفتگوهای ایران و ترکیه قرار گرفته است، ما با
دیگر کشورهایی که از این موضوع متاثر هستند نیز رایزنیهایی داریم. با
سازمانهای بینالمللی از جمله سازمان ملل نیز گفت وگو هایی را در این
ارتباط شروع کردهایم
در موضوع آب بعضی از کشورها
بالادست و برخی از کشورها پایین دست هستند، مثلا در حوزه های آبی مشترک بین
ما و افغانستان، افغانستان بالادست است و ما پایین دست هستیم. در مرزهای
غربی این موضوع برعکس است و ما بالادست هستیم و عراق پایین دست است.
در
نرمهای بینالمللی به کشوری که بالادست است، اجازه نمیدهند حقوق مردم
پایین دست را نادیده بگیرد و چون امکان جلوگیری از حرکت آب را دارد، به
مردم در حوزههای پایین دست فشار آورد.
در دریای خزر
با بحث رژیم حقوقی مواجه هستیم. در وزارت خارجه موضوع رژیم حقوقی دریای
خزر در دبیرخانهای در معاونت آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه دنبال می
شود.
واقعیت این است که ما هنوز نتوانستهایم به رژیم
حقوقی جدیدی در دریای خزر دست پیدا کنیم و اختلافاتی که بین پنج کشور ساحلی
دریای خزر وجود دارد، همچنان باقی است. در حوزههایی همچون زیر سطح، روی
سطح و همچنین قلمروهای دریایی با موضوعات متنوع و پیچیدهای روبرو هستیم و
این خود باعث شده که به ر ژیم واحدی دست پیدا نکنیم. ، مذاکرات فنی و سیاسی
در سطوح مختلف برای رسیدن به توافق بین پنچ کشور ساحلی دریای خزر در جریان
است ولی قطعا رسیدن به توافق کار سخت و دشواری است.
موضوع
دیگری که در همین چارچوب در حال پیگیری آن هستیم، مسائل مربوط به حفظ محیط
زیست خزر است، از آلودگیهایی که بر اثر حفاریهای نفتی ایجاد میشود تا
حفظ ماهیان خاویاری و مسائلی همچون جابجایی سطح آب و اثراتی که اقدام یک
کشورمیتواند بر محیط زیست این منطقه بگذارد.
در موضوع
آب بعضا میبینیم که اظهارنظرهای غیرکارشناسی زیادی انجام میشود، مثلا
اینکه میگویند دراینجا آب کم شده به خاطر اینکه فلان کشور در فلان جا فلان
کار را انجام داده است. ممکن است که این اقدامات موثر باشد ولی اثبات
اینگونه اظهارنظرها نیازمند کاری علمی، فنی و میدانی است تا بتوانیم با
قاطعیت بگوییم مثلا فلان اقدام روسیه باعث شده که در پایین دست فلان مشکل
در تالابهای ما به وجود آید. ما هنوز در این زمینه مطمئن نیستیم و
نمیتوانیم چنین قضاوتی را داشته باشیم.
سازمان محیط
زیست، وزارت نیرو و سایر دستگاههای مربوطه باید اقدامات فنی، علمی و
کارشناسی لازم را انجام دهند تا علت دقیق پایین رفتن سطح آب در یک تالاب،
دریاچه و یا رودخانه مشخص شود و سپس با علت آن برخورد کنیم.
افغانی ها آب هیرمند روی ایران بستند سیستان بیابان کامل کردند همون کاری که یزید کرد الان قانون تصویب کردند به افغانی ها شناسنامه هم بدهند روز به روز به نفهمی ما اضافه میشه
بیاییم واقعابدون تعصب ونگاه سیاسی،ببینیم برجام برای سفره مردم(معضل بیکاری،رونق اقتصادی،کنترل تورم،رهاشدن ازرکود)چه اقدامات عملی ومثبتی انجام داده است؟
علی
۱۴:۴۹ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۶
جلوگیری از رسیدن دلار به 10 هزار تومن و تورم سیصد درصدی دوم - جلوگیری از قحطی کالاهای اساسی و مرگ و میر مردم از گرسنگی دقیقا مانند 100 سال پیش ایران - جلوگیری از قحطی داروها و کالاهای پزشکی و مرگ و میر بیماران - جلوگیری از شورشها و درگیریهای خیابانی و مرگ و میر معترضین و نیروهای ضد شورش - از همه مهمتر: جلوگیری از پولدارترین شدن امثال شما دلالان و مفت خوران که از مرگ و میر مردم پول در میارین و دلارها و سکه ها و مسکن های خودتون رو چند برابر قیمت واقعی می فروشین!
من یک سوالی پیش اومده برام
فرض کنیم شما صاحب خونه اید و تصمیم گرفتید اب بارانی رو که روی بامتون میباره رو به یک تانکر انتقال بدید
ایا در صورت پر شدن تانکر از اب باران کسی میتونه بگه که اون اب مال تو نیست ؟!
ترکیه کشوری با نزولات اسمانی بالاست و به علاوه اون هم از طریق باروری ابرها نزولات رو چند برابر کرده
ایا ما حق داریم به ترکیه بگوییم که اون اب متعلق به ماست ؟!
ما نفت و گاز داریم و به قیمتی بالاتر از قیمت روسیه به ترکیه میفروشیم ایا ترکیه هرگز گفته که اون نفت و گاز حق منه و باید مجانی بدینش به من ؟!
آب متعلق به اونهاست و خواهند فروخت ما اگر واقعن به دنبال حل مشکلیم
1- با استفاده از روشهای مدرن به مدیریت ابهامون بپردازیم
2- سد زنی های بیمورد رو لغو کنیم
3- به جای سد سیل بند بسازیم که سالانه اب های قدرتمند زیادی به صورت سیل هم به هدر میره و هم خسارت میزنه
4- کارخانجات پر مصرف اب رو از مرکز کشور به کنار دریا در جنوب ارسال کنیم و به هیچ صنعت پرمصرفی اجازه ساخت در بخش مرکزی کشور ندهیم همین حالا چندین کارخانه پر مصرف اب در شهر هایی چون اراک و سمنان و اصفهان وجود داره که قابل پذیرش نیست
5- اجبار به تغییر نحوه ابیاری در صنعت کشاورزی با روش های قطره ای و یا نوین دیگر و جلوگیری از کشت به روش های سنتی
6- در زمانی کوتاه باید در مورد یک مساله تصمیم بگیریم که یا شهر های بزرگی چون تهران ، سمنان ، یزد ، کرمان که در مناطق خشک قرار دارند به کنار دریاها انتقال داده بشن و یا با پروژه ایران رود دریا رو به نزدیکی این شهر ها برسانیم تا نه تنها دسترسی به اب فراهم بشه بلکه با ایجاد اشتغال در بعد صنعتی هم کمک حال مردمانش باشه
ناشناس
۰۹:۳۶ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۶
منابع آبی در یک منطقه متعلق به همه کساییه که ازش نفع میبرن یا ضرر میبینن. با نفت و گاز فرق میکنه. شماها واقعا ایرانی هستید؟
حقیقتاً برای مورد آب مسئولین در خواب عمیق بسر می برند. ما باید از 15 تا 20 سال پیش وارد مقوله آب می شدیم تا امروز راهکاری برای مدیریت اب داشته باشیم. امروز دیر شده است چونکه آب های زیر زمین خود را تقریباً تمام کردیم. بحران آب جدیست، بحران اب جدیست و بس خطرناک و خانمان برانداز.
علیان
۱۰:۵۲ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
آقای عراقچی فعلا جنازه برجام را جمع کنید که بوی تعفنش مردم را خفه کرد آب پیشکش
ناشناس
۱۱:۳۲ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
تا این مملکت مسئول وحتی مردمی مثل شما اقای علیان داره وضع کشور بدتر هم خواهد شد.
علی
۱۳:۰۵ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
قبل از برجام منافع عده ای در چپاول ملت ایران بود با 720 میلیارد دلار در امد نفتی ! با امدن برجام بساط غارت جمع شد و غارتگران به فحاشی به برجام روی اوردند
ناشناس
۱۴:۰۲ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
علیان چرا شماها همیشه دنبال تعفن و بوش هستین.؟اگر جنگ بشه تو چقدر سود میبری؟
ناشناس
۱۴:۱۳ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
جواب علیان،
فعلا رای مردم توی سه تا انتخابات ، افراطی ها رو دست بسته کرده، برجام هم که مورد حمایت اکثر مردمه، به جز یک عده . . .
24میلیونی پشیمان
۱۴:۲۶ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
حرف بدی نزد این اقای علیان
ناشناس
۱۴:۴۳ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
بعنوان یه ایرونی میپرم چرا رد گم میکنی؟ بگو از برجام چی عایدمان شد؟ بازم تحریم پشت تحریم؟
تلنگر
۱۱:۰۸ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۶
آدم باید کور باشه تا منافع برجام رو نبینه، تولید نفت به 900 هزار بشکه رسیده بود که الان نزدیبک به 3میلیون بشکه ست، حدود 100میلیارد پولهای بلوکه شده فروش نفت که نمیتونستیم تحویل بگیرم رو تحویل گرفتیم، قرارداد 300 هواپیما که تعدادی رو تحویل گرفتیم و در حال سرویس دهی هست، فقط یک قظعنامه تا نفت در برابر غذا فاصله داشتیم که رفع شد، چندین شرکت بزرگ نفتی و خودرویی و غیره با قراردادهایی میلیارد دلاری وارد ایران شدن و........وولی خب یه عده که کاسبان تحریم بودن و سودهای میلیاردی داشتن بیکار شدن و عزا گرفتن و یه عده دیگر هم طوطی وار و بدون تفکر حرفهای اونارو تکرار میکنن
هههههههههه یعنی من کشته و مرده اون شخص محترمی هستم که هنوز تفاوت پیمانکار و کارفرما رو نمیدونه و فکر میکنه انتخاب اینکه یک سد کجا ساخته شود با پیمانکار است بعد میاد راجع به سیاست هم نظر میده.بعد هم دوست عزیز شما میخواهی بجنگی؟؟؟؟؟؟راه باز جاده هم اتفاقا خیلی کوتاه است.بسم الله.الان بسیج مردمی عراق داره با شبه نظامیان وابسته به ترکیه میجنگه.بروببینم میتونی یه ثانیه دوام بیاری
ناشناس
۱۴:۳۵ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
دوست عزیز خود شما بهتر از ما می دانید که چه کسانی ساخت صد را تصویب و چه کسانی اجرا می کنند و در این میان چه کسانی سود می برند لازم به توضیح نیست در این مملکت فقط سود یک عده مهم هست نه محیط زیست و نه مردم در این میان در نظر گرفته نمی شود.
آسمانی
۱۶:۴۹ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
ناشناس عزیز اولا بیشتر سدهای ایران زمان اون فردی ساخته شد که شما و امثال شما سردارسازندگی میدانستیدش .دوما از شمایی که سد و صد مینویسید اصلا انتظار ندارم زیاد این مسائل براتون قابل درک باشه
تمام این حرفا متین ولیکن دو مورد اساسی مد نظر اگر دولت مردان به فکر آب هستند چرا در وحله نخست هنوز اب اشامیدنی در این کشور برای نظافت استفاده میشه ؟!!! چرا هر ارگانی وهر مجتکع رو وادار به تسویه اب مصرفی خودشون جهت مصارف ثانویه مانند نظافت نمیکنید ؟دوم چرا اب به این با ارزشیو با هزینه های گزاف از زیر زمین خارج میکنیم و شبانه روز صرف پرورش چمن که گیاهی بی مصرف و بی ریشه هست میکنیم چرا از درختای کم مصرف مثل درخت عر عر استفاده نمیکنن؟ نه جناب اقای عراقچی این فرمایشات شما حکایت فرار رو به جلوست شما هنوز قبول ندارید یا نمیخواهید قبول کنید فی الواقع جنگ داعش جنگ ایدیولوژی نیست جنگ ابه که مدت هاست شروع شده والسلام
احتمال جنگ آب در خاورمیانه وجود دارد/ ادعای ترکیه در مورد پروژه «گاپ» قانعمان نکرد
حالا که قانع نشدین مثلا میخواهید چکار کنید؟!زمانی که ترکها شروع به ساختن سدها کردتد باید کاری می کردین نه حالا که چندین سد زده اند و ده ها میلیارد دلار هزینه کرده اند
ناشناس
۱۴:۳۵ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
هزینه کردن که کردن. باید در دادگاه های بین المللی از حق آبی دفاع کرد. با همکاری عراق و بقیه کشورها.
آقای علیان
واقعا پیش خودتون چی فکر میکنید .
فکر کن جلیلی رئیس جمهور میشد
و ایران همچنا نمشمول بند 7 سازمان ملل بود و برنامه نفت در برابر غذا در مورد ما اعمال میشد انوقت عزیزم جنابعالی بجای اینکه توی اینترنت باشی و علیه دولت پیام بدی میبایستی توی صف آردهای اهدایی سازمان ملل می ایستادی
جناب بختیاری واقعا کجا سیر میکنی؟؟؟؟ایران کی مشمول بند ۷ سازمان ملل بوده؟؟؟؟با این تعهدهای که در برجام پذیرفته در صورت خطا البته از دید اون ها میرود زیر این فصل
در ضمن دوست عزیز اوضاع تحریمی ایران تا قبل از ایجاد فتنه و مشاوره ها و درخواست های تحریم که باعث دلگرمی دشمن به ابزار تحریم شد بد نبود اما این عمل خائنین و حمایت مشتی ساده لوح باعث شد تحریم ها کاری شود و این درحالی بود که امریکا به گفته خود اوباما تا قبل از جریان فتنه داشت از ابزار تحریم ناامید میشد
بابک
۱۲:۵۶ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
درود
ناشناس
۱۳:۰۸ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
فصل هفت را رها کن ! غارت 720 میلیارد در امد در نفتی را هشت سال توضیح بده !غارتگران از اینکه دستشان کوتاه شده عصب زده اند !
آسمانی
۱۶:۵۲ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
ههههههه ناشناس13:8 واقعا اگر این حرف رو نزنید چی بگید؟؟؟البته درکتون میکنم.این رو هم میدونم که شما هم خوب میدونم کارهای عمرانی که احمدی نژاد کرد دولت های اصلاحات چی در رویا هم نمیتونند بکنند.اما خوب این رو هم میدنم که اگر بعد از این همه نامرادی که از اقای تکرار دیدید این حرف ها رو هم اگر نزنید که دیگه میترکید
مشخصه که کشورهای افغانستان و ترکیه با توجه به اینکه فکر منافع خودشون هستند کارهاشون رو توجیه میکنند و با کشتن زمان وضع رو برای ما و بقیه خرابتر میکنند. از آقای عراقچی خواهشمندم مذاکراتی را بصورت مداوم و فشرده با طرف درگیر و بخصوص ترکیه داشته باشند و اگر نتیجه ای حاصل نشد(که احتمال زیاد هم حاصل نخواهد شد) به سرعت کار را به سطوح بین المللی بکشانند. مثلا می توانند پیشنهاد دهند که یک گروه متخصص آب و محیط ریست در زمینه پروژه گاپ از کشورهایی که ذی نفع نیستند (مثل کشورهای اروپایی) تشکیل شده و گزارش کارشناسی دهد و آن گزارش مورد توافق همه کشورهای درگیر قرار گیرد. راه دیگر هم ارجاع و شکایت سریع و پیگیری مستمر آن در دادگاههای بین المللی است. آخرین راه نیز تهدید به ایجاد تحریم های اقتصادی و پایین آوردن سطح روابط است. بطور کلی مشکل آب جدی است و تبایستی شعاری جلو رفت. تا قبل از بروز بحران اصلی باید اقدام کرد.
حالا مثلا قانع نشیم چیکار می کنیم؟! ما اصلا در حدی هستیم که با کشورهای دیگه مذاکره و معامله کنیم؟! برید به گرون کردن سکه و دلار و مسکن برسید. وقت ندارین واسه این کارها!
دلیل این همه تعلل چیه در مقابل ترکیه؟ هنوز یادمون نرفته که ترکیه سر قضیه قیمت گاز از ایران شکایت کرد و چقدر پول به جیب زد. ایران چرا در موضوع آب همچین کاری نمیکنه؟ با دولت مردان ترکیه باید با قدرت صحبت کرد. اینها کشور دوست و برادر حالیشون نیست.
وقتی اصفهان سرسبزتر از رشت و ساری بشه معلومه که قهر طبیعت و خدا و روزگار دامنگیر میشه.یا اینکه کار غیر کارشناسی در زمینه درختکاری و عدم استفاده از درختان کم مصرف داریم طبیعی هست که روزگارمان بدتر شود.
عدالت واژه ای ناشناخته در ایدان در حالیکه بسیاری از روستای بختیاری مشکل اب دارند و با تانکر ابرسانی میشود اب سرزمین بختیاری از طرف اصفهان یزد و خوزستان به یغما برده می شود بسیاری از طرحها کار افرینی مسکوت مانده حتما میگید چه لزومی به طرحهای اب مصرف کن هست در استان صنایع قابل تاملی وجود ندارد خودتون برید تحقیق کنید استان چهارمحال بختیاری دومین نرخ جمعیت بیکاری در کشور را دارد خیلی از جوانان دارن تو غربت کار میکندد این استان و اون استان
ایا لازم هست تاملی بشه
استان بوشهدر رو گاز خوابیده اما در عوض مسولان بهش میرسند حسابی نمونش شهر سی هزار نفری جم تیم فوتبال متمول تو لیگ برتر داره
اگه ارزش اب از گاز کمتر نباشعه که بیشتر هم هست
مردم بختیاری نمی گویند اب نمی دهیم می گویند عدالت را رعایت کنید اگر اب را به رایگان به سه استان میدید بودجه به کار افرینی تو استان ثروتمند اما امکانات در حد افریقا بختیاری بدید
نمیشه همش شعار بدید تو استان بختیاری چند تا تونل میخواستند بزندد ملت از راههای پبچ وا پیچ راحت بشند از زمان احمدی نژاد تا الان که 7ساله هنوز تکمیل نشدن چرا اینقدر ستم به سرزمین بختیاری
ترکیه آب داره و آب رو می فروشه، مثل بقیه کشور ها که منابعی دیگه ای دارند و اونها رو صادر می کنند،
وقتی ما نتونستیم منابع آبی خودمون رو مدیریت کنیم و اینقدر درگیر مسائل حاشیه ای بودیم که از مهمترین تهدید ها مثل تهدید بی آبی غافل شدیم، باید خودمون رو آماده کنیم که از کشور هایی مثل ترکیه و افغانستان آب بخریم،
متاسفانه مردم ایران هنوز دولت رو به عنوان یک گاوصندوق نگاه می کنند، نمونه اش هم مسئله یارانه هاست که با فرض اینکه 50 درصد مردم واقعا به یارانه نقدی نیاز داشته باشند، 50 درصد باقی مونده که واقعا نیازی ندارند هم حاضر نیستند از دریافت یارانه نقدی انصراف بدن، ما شاید بتونیم این پرتوقعی رو در مورد دولت کشورمون انجام بدیم، اما وقتی به آب میرسه ، باید به دولت ترکیه پول بدیم و ازش آب بخریم، ترکیه دولت احمدی نژاد نیست مجبور باشه به خاطر جمع کردن رای مردم وعده آب مجانی
بده!
این در واقع ناشی از نگاه "گاوصندوقی" به دولته ، که کار ما رو به اینجا رسونده، ما حاضر نشدیم در مورد بحران آب درست فکر کنیم و همگرا مسئله رو به عنوان یک تهدید برای همه تلقی کنیم و کارمون به اینجا کشید،
از طرف دیگه، اگه به بدنه دولت نگاه کنیم ، مغز ساختار دولت ایران ، نسبت به مابقی جثه دولت خیلی کوچیکه، این به این معناست که مراکز مطالعاتی دولت و تحقیقاتی و توسعه ای عملا یا غیر فعال هستند، و یا اصلا وجود ندارند، مثل یک آدمی که دست و پا های بزرگی داره اما سرش خیلی کوچیکه، حتی نمی تونه دست و پای خودش رو جمع کنه،
ناشناس
۱۷:۲۱ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
مدیریت منابع آبی داخلی با منابع آبی که بین کشورها مشترکن و تاثیر مشترک میذارن خیلی فرق میکنه. هر کشوری حق داره رودخانه های داخلی خودش رو هرکاری که میخواد باهاش بکنه. ولی نمیتونه کاری کنه که مناطق دیگه ای که از همون منبع استفاده میکنن بی آب بشن. در این مورد با شکایت بین المللی پیش رفت اگه با مذاکره جوابی نگرفتیم که با شناخت خلق و خوی مسئولین ترکیه مثل اردوغان بعیده که بگیریم.
در مورد هیرمند میبایستی با افغانستان مذاکره کرد و بر حقابه ایران تاکید کرد و با اتصال خط لوله گاز و ایجاد امکانات ترانزیت و تسهیل استفاده افغانستان از بندر چاه بهار و برقراری خط آهن بین چاه بهار و افغانستان این کشور را به گاز و امکانات ترانزیت و اتصال به دریا از طریق ایران وابسته نمود و با آنها قرارداد ببندیم که هر مقدار آب در ماههای مورد درخواست ایران علاوه بر حقابه دادند در قیمت گاز و حق ترانزیت به آنها مطابق جدول مورد توافق تخفیف داده شود. با این سیاست برد برد افغانستانی ها انگیزه خوبی برای رهایی آب در ایام مورد نیاز ایران پیدا خواهند کرد.
مسولان کشور ما توقع دارند کشور ترکیه اجازه بده منابع اب یش مفت مجانی بده مثل چهارمحال بختیاری که ابش تاراج میشه هیچیم جاش نمیاد
عراق وایران فکر می کنند اب مجانی هست
عزیران مملکتی اب هم مثه نفت و گاز قیمتی دارد هر دو منابع خدادای می باشد چرا باید ترکیه و افغانستان رفاه کشورشون به خاطر منفعت کشورهای دیگه به خطر بندازند مگه سرزمینهاییی که نفت و گاز دارند حاضرند یک لوله نفت گاز مجانی بدن به کشور دیگه
ترکیه وافغانستان سدزمین بختیاری نیستند اب رو به غارت ببرید بعد سرزمین بختیاری با افتخار!بشه رتبه دوم بیکاری
ناشناس
۱۶:۰۹ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
در ارتباط با موارد استانی و ایالتی یک کشو حق با شماست اما شما از کنوانسیونهای بین المللی در مورد آب اطلاعی ندارید.
ناشناس
۲۱:۳۰ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
کنوانسیون های بین المللی در عمل هیچ تغییر در وضع موجود نمی تونند به وجود بیارند، دعوی های بین المللی در دنیا در مورد حق آب یک کشور که از یک کشور دیگه سرچشمه می گیره، عملا به نتیجه خاصی نرسیده و در این مورد مسائل بیشتر سیاسی دنبال می شه و نیتز به فشار سیاسی داره، در مورد فشار سیاسی هم که دولت های عراق و سوریه نسبت به ترکیه خیلی موضع ضعیفی دارند، ایران هم در مورد طرح های آب ترکیه به صورت خیلی جدی نمی تونه اقدامی انجام بده، چون از طرح های آبی ترکیه به طور مستقیم آسیب ندیده،
بنابراین کنوانسیون های آبی هم در اینجا هیچ دردی رو از ما دوا نمی کنه، بهتره به فکر مدیریت منابع آبی ، تسفیه پساب ها، صرفه جویی بهینه سازی کشاورزی، اصلاح صنایع مصرف کننده آب . . . و از این دست راه حل ها باشیم، به فرض هم که ما علیه ترکیه طرح دعوی کنیم ، تا این دعوی به نتیجه برسه ، تمام منابع آبی ما ته کشیده و از تشنگی هلاک شدیم!
ایرانی
۰۹:۰۸ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۶
به فرض اینکه تمام منابع آبی مون رو میدیرت کنیم، این مشکلی که ترکیه ایجاد کرده سرجاش هست. بعضیا مثل اینکه دوست ندارن متوجه بشن. این حرفها مثل اینه که بیایم دریاچه ارومیه رو احیا کنیم، انتظار داشته باشیم هامون هم پرآب بشه!
ناشناس
۱۰:۲۳ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۶
هموطن از آلمان:
کاملاً با شما موافقم که نمیتوانیم تنها به امید این کنوانسیونها بنشینیم و هیچ کاری نکنیم. تمام اقداماتی که شما ذکر کرده اید باید انجام شود.
البته ایران بطور مستقیم از سد سازیهای ترکیه آسیب دیده که تالاب هور العظیم نمونه بارز آن است. و فشار سیاسی با توجه به وجود کنوانسیونها، می تواند در میان مدت ثمربخش باشد.
دوستان من افراطی نیستم اتفاقا حامی روحانی هستم اما شاخ بالای سرم نیست که این آقایون....
ناشناس
۲۱:۳۲ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۵
کسی که معتقده برجام بوی تعفنش بلند شده افراطیه، چون در حال حاضر همه می دونند که برجام منافع زیادی به کشور رسونده و حتی بخشی از مخالفان سیاسی روحانی هم در مورد برجام اذعان دارند که توافق خوبی بوده، شاید بهترین توافق ایران در طول تاریخ کشور که امتیازات زیادی رو به کشور رسوند و تهدید رو از کشور دور کرد و از همه مهمتر ، با تکیه بر قدرت داخلی و مردم و دولت بود و نه قدرت های خارجی!
آقااااا این حرفا مصارف داخلی داره! مگه سر خوده که هر کشور که سر رودخانه ای مشترک سد بزنه بقیه همسایه ها رو اقناع بکنه؟؟ قوانین کامل بین المللی در این مورد وجود داره و اگه اقدامات ترکیه برخلاف این قوانین صریح هست بفرمایید شکایت کنید به جای تبلیغات داخلی! اقناع مان نکرد!
کشور را خشکاندید 99 درصد هم مسیولین داخلی مقصرند حالا طبق معمول میخوان مقصر خارجی بتراشند! ترکیه و افغانستان ایران را خشکاندند! ای هواااار!
هر وضعيتي بر سر آب مملكت بيايد مقصر سيستمي است كه شعار خودكفايي كشاورزي رو با وجود وضعيت اقليمي كم اب توي بوق تبليغاتي كردند، قيمت آب رو به خاطر پولوليسم غير واقعي و غير اقتصادي مفت از دست ميدند، پروژه هايي مثل پل صدر براش از سرمايه گذاري توي كشاورزي مكانيزه مهمتره، صنايع پر آبي مثل فولاد رو توي اقليم بي آب مثل اصفهان و يزد داير كردند، با وحود اين همه تربيت مهندس كشاورزي زمين و آب بي زبون فقط بر أساس تجربه كشاورز اداره ميشه ...
عده ای نشستند میگن کنواسیون اب وجود داره
یعنی شما میگی ترکیه ابشو حراج کنه
که بعدش برا ایجاد اشتغال جوانان ترکیه کاسه چه کنم چه کنم دستش بگیره
کاری نداره دولت عراق به همون اندازه که اب دریافت میکنه نفتشو بده ترکیه پایپای اینجوری ترکیه هم نمیره اب ببره صرف کشاورزی کنه با نفت صنعت میسازه
عراقم عطشش رفع میشه
یعنی عراق و ایران نمی دونن اگه شکایت کنن از ترکیه میتونن وادارش کنن اب رایگان بده
میدونن اگر شکایت کنه به جایی نمی رسنن
دعوا سر حق ملتهاست دعوا سر اینکه که ترکیه حاضر نیست ثروتی که میتونه باعث اشتغال میشه به رایگان حراج کنه
ناشناس
۰۹:۰۶ - ۱۳۹۶/۰۶/۲۶
چه ربطی داره؟ حق آب باید رعایت بشه نه اینکه خریده بشه. اتفاقا وقتی حق با ماست، نباید امتیاز داد. اینکه ترکیه روی مساله ای سرمایه گذاری کرده که اشتباهه، اون مشکل ما نیست.
آسمانی تو حرف نزن.....ما فرق پیمانکار و کارفرما رو میدونیم ولی از یه طرف دیگه هم میدونیم تو ایران هیچ مناقصه ای درست صورت نمیگیره....شما برو افتضاح ? رو جمع کن فعلا...9000 میلیارد بدهی به پیمانکاران بخش خصوصی....پروژه های بزرگ رو هم که همه میدونیم پیمانکارش کیه....اصلا رقابت تو این کشور معنا نداره
ضمنا اینا هم دیگه دارن خیلی شلوغش میکنن....قبل اینکه داعش بیفته جون عراق و سوریه برای پروژه گاپ مردم کرد ترکیه و عراق با کمک اروپاییا خیلی سر و صدا کردن....حتی پیمانکارای اتریشی و المانی خارج شدن از اجرای پروژه.....با فشار مردمشون.....الانم کشور دوست و برادر چین عزیز اتمام ایلی سو رو به عهده گرفته
مردم و دولت مقصر هستن با وجودی که همه خبرها رو میخونیم و اطلاع داریم که کمبود منابع آبی داریم میبینیم که کسانی که کارخانه دارن فاضلاب را در رودخانه ها رها کرده و باعث مرگ آبزیان شده و آب را آلوده میکنند این فقط یه نمونه کوچک از خطای مردم است دولت و.وزارت نیرو هم کوتاهی کردند باید از گذشته به فکر الان بودن در ضمن سازمان ملل برای هیچ کشوری کاری انجام نمیدهد دنیا بهم ریخته سازمان ملل تا حالا مشکل چه کشورهای و حل کرده که ما دومیش باشیم
مردم خوب سلام،
مشکل آب نداریم، باور کنید مشکل مدیریت آب داریم .
دوستان عزیز تکنولوژی آب شیرین کن هسته ای تمام مشکلات آبی کشورهای اروپایی رو حل کرده،
تو سواحل خلیج فارس تا هرمزگان میتونیم آب شیرین کن هسته ای قرار بدیم و کل منطقه ی جنوب شرق رو احیا کنیم، همون کاری که آلمان و اسپانیا و رژیم اسراییل ووو انجام میدن. یاعلی
مشکل کشور ما این است که مسئولین کشور صرفا برای مسئولیت گرفتن می جنگند.
فعلا جنگ دست یابی به مسئولیت و جمع کردن پول و بدست آوردن نام و نشانی از قبل این مسئولیت در اولویت قرار دارد.
فرض کنیم شما صاحب خونه اید و تصمیم گرفتید اب بارانی رو که روی بامتون میباره رو به یک تانکر انتقال بدید
ایا در صورت پر شدن تانکر از اب باران کسی میتونه بگه که اون اب مال تو نیست ؟!
ترکیه کشوری با نزولات اسمانی بالاست و به علاوه اون هم از طریق باروری ابرها نزولات رو چند برابر کرده
ایا ما حق داریم به ترکیه بگوییم که اون اب متعلق به ماست ؟!
ما نفت و گاز داریم و به قیمتی بالاتر از قیمت روسیه به ترکیه میفروشیم ایا ترکیه هرگز گفته که اون نفت و گاز حق منه و باید مجانی بدینش به من ؟!
آب متعلق به اونهاست و خواهند فروخت ما اگر واقعن به دنبال حل مشکلیم
1- با استفاده از روشهای مدرن به مدیریت ابهامون بپردازیم
2- سد زنی های بیمورد رو لغو کنیم
3- به جای سد سیل بند بسازیم که سالانه اب های قدرتمند زیادی به صورت سیل هم به هدر میره و هم خسارت میزنه
4- کارخانجات پر مصرف اب رو از مرکز کشور به کنار دریا در جنوب ارسال کنیم و به هیچ صنعت پرمصرفی اجازه ساخت در بخش مرکزی کشور ندهیم همین حالا چندین کارخانه پر مصرف اب در شهر هایی چون اراک و سمنان و اصفهان وجود داره که قابل پذیرش نیست
5- اجبار به تغییر نحوه ابیاری در صنعت کشاورزی با روش های قطره ای و یا نوین دیگر و جلوگیری از کشت به روش های سنتی
6- در زمانی کوتاه باید در مورد یک مساله تصمیم بگیریم که یا شهر های بزرگی چون تهران ، سمنان ، یزد ، کرمان که در مناطق خشک قرار دارند به کنار دریاها انتقال داده بشن و یا با پروژه ایران رود دریا رو به نزدیکی این شهر ها برسانیم تا نه تنها دسترسی به اب فراهم بشه بلکه با ایجاد اشتغال در بعد صنعتی هم کمک حال مردمانش باشه