"هیچ کدام از کاندیداها برنامه اقتصادی ارائه نکرده اند"

فرارو-

با توجه به این که کمتر از بیست روز تا انتخابات ریاست جمهوری دهم باقیمانده است و هر یک از کاندیداها بیانیه های مختلف منتشر نموده اند ولی با این حال در هیچ یک از این بیانیه ها به ارائه ی طرح دقیق اقتصادی پرداخته نشده است، صفایی فراهانی دراین باره معتقد است "نه موسوی و نه کروبی هیچ کدام طرح اقتصادی ارائه نکرده اند."  

صفایی فراهانی در پاسخ به سوال خبرنگار فرارو درباره ی برنامه های نامزد های انتخابات ریاست جمهوری دهم گفت: «هیچ یک از کاندیداهای انتخابات برنامه ی اقتصادی ارائه نکرده اند، مهندس موسوی فقط محورهای اقتصادی خود را مطرح کرده است و نمی توان این محورهای مطرح شده را برنامه دانست.»

وی افزود: «طرح سهام نفت کروبی هم فقط یک شعار است و به هیچ عنوان قابل برنامه ریزی نخواهد بود و این طرح فقط شعاری است که در جامعه مطرح شده است، مانند این است که ما بگوییم به همه ی مردم ایران یک خانه ی لوکس خواهیم داد و ماهی سه میلیون حقوق هم برایشان در نظر گرفتیم و هر سال هم تمام مردم را به کنار دریا بفرستیم تا از زندگی لذت ببرند، به این ها شعار می گویند نه برنامه، برنامه یعنی این که اطلاعات ضمیمه ی شعار کنید تا معلوم شود که آیا امکان پذیر هست که این شعار عملی شود.»

صفایی فراهانی اظهار داشت: «طرح سهام نفت به هیچ عنوان عملیاتی نیست کشوری که در خوش بینانه ترین حالت در سال 40 یا 60 میلیارد نفت می فروشد امکان انجام این طرح را ندارد، چون کشور دچار کسر بودجه ی خواهد شد و عملا پولی نمی ماند که بخواهد تقسیم شود.»

این اقتصاد دان اصلاح طلب افزود: «بیانیه ی اقتصادی موسوی محورهایی را مطرح می کند که این محورها با برنامه بسیار تفاوت دارد هر وقت برنامه ی اقتصادی ایشان منتشر شد آن وقت می توان بر روی آن نظر داد که آیا این برنامه ها قابلیت عملیاتی شدن با توجه به شرایط ایران، منطقه و جهان را دارد یا نه. صرف مطرح کردن شعار ملاک برنامه ریزی نیست هر کاندیدایی شعاری را مطرح می کند تا با طبقه ی عوام بتواند ارتباط برقرار کند.»

وی ادامه داد: «هر کدام از کاندیداها می توانند راهبردهایی را مطرح کنند و بگویند که با این راهبرد ها رفتار خواهند کرد ولی هنوز هیچ یک از کاندیداها راهبردهای خود را هم مطرح نکرده اند.»

صفایی فراهانی دربارهی شعار سهام نفت کروبی گفت: «اولا این که نفت ثروت ملی است و شرکت سهامی نیست که بتوان سهام آنرا به کسی واگذار کرد، ممکن است که بتوان گفت که این دارایی را به دارایی های جدید تری تبدیل خواهیم کرد و سهام آن ها را به طرق مختلف به بخش خصوصی واگذار می کنیم تا بخش خصوصی را فعال تر کرد و اقتصاد را از سیطره ی دولت خارج نمود، ولی این که بگوییم که خود نفت را عام می کنیم و به مردم می دهیم در واقع ثروت ملی را داریم عام می کنیم وثروت ملی را کسی نمی تواند بفروشد و پس از آن آنرا به مردم بدهد که بخورند، نفت راباید تبدیل به یک سرمایه ی دیگر کرد و آن وقت می توان آن سرمایه را بصورت سهام واگذار نمود.»