خلق ژنتیکی پشه سترون برای مقابله با انگل مالاریا

دانشمندان بریتانیایی می گویند که با کمک شیوه های اصلاح ژنتیکی موفق به خلق یک پشه سترون شده اند که دستاورد مهمی در مبارزه با مالاریاست.

دانشمندان در نشریه "فناوری زیستی نیچر" می نویسند که هدف آنها ریشه کنی حشره ای است که مالاریا با نیش آن به انسان منتقل می شود.

دو نسخه از یک ژن جهش کرده باعث می شود که پشه ماده که حامل مالاریاست کاملا نابارور شود.
اما یک نسخه کافی است تا پشه مادر یا پدر آن را به نسل بعدی منتقل کنند.

اما همین باید برای گسترش دایمی ژن سترون کننده در سراسر جمعیت پشه ها به طوری که در نهایت بسیار کم شود یا از میان رود کافی باشد.

این نابودی به پشه های بومی حامل انگل مالاریا محدود خواهد بود.

با این حال تیم محقق در امپریال کالج لندن می گوید که آزمایش های ایمنی بیشتری لازم است، و یک دهه طول خواهد کشید تا پشه اصلاح شده در طبیعت رها شود.

کلاه گذاشتن سر طبیعت
پشه اصلاح شده همچنان می تواند انگل بیماری خطرناک مالاریا را به انسان منتقل کند.

اما پس از جفت گیری با پشه های معمولی یک کپی از ژن نابارور کننده نسل به نسل منتقل می شود و وقتی دو نسخه از این ژن به یک ماده منتقل شود سترون می شود.

به این ترتیب میزبان انگل مالاریا در نهایت منقرض خواهد شد.

تیم امپریال کالج گونه ای از پشه به نام آنوفیلیس گمبیا را که در جنوب صحرای آفریقا - جایی که مالاریا شایع - است،‌ آزمایش کرد. پشه اصلاح شده با پشه های معمولی نگهداری شد تا جفت گیری کنند.

به گفته دکتر تونی نولان و پروفسور آندریا کریسانتی از محققان تیم، ژن مزبور در طول پنج نسل به بیش از ۹۰ درصد پشه های نر و ماده منتقل شد. این کار با تکنیک موسوم به "محرک ژن" انجام شد که شانس وراثت یک ژن را بالا می برد.

بعضی کارشناسان نگرانند که نابودی پشه ها ممکن است توازن طبیعی محیط آنها را به هم بزند.

اما پروفسور تونی نولان گفت که شیوه آنها نباید تاثیر بزرگی در کل جمعیت پشه ها داشته باشد؛ بلکه فقط پشه های حامل مالاریا را هدف می گیرد.

او گفت:‌ "تقریبا ۳۴۰۰ گونه مختلف پشه در جهان وجود دارد و درحالی که آنوفیلیس گمبیا یک حامل مهم مالاریا است، فقط یکی از ۸۰۰ گونه پشه در آفریقاست، بنابراین تار و مار کردن آن در برخی نواحی مشخص نباید تاثیر قابل توجهی بر اکوسیستم بومی داشته باشد."