نوری: آیا در انقلاب آیت الله منتظری وجود نداشته است؟

عبدالله نوری با انتقاد از دستگاه های رسانه یی دولتی عنوان کرد؛ من از رسانه یی که در طول مدتی طولانی گزارش دوران انقلاب را منتشر کرده و می کند و می خواهد وانمود کند که بدون ملاحظات سیاسی به افراد گوناگون می پردازد سوال می کنم آیا در این انقلاب آیت الله منتظری وجود نداشته است؟ آیا در این انقلاب آیت الله منتظری گم شده است؟

جمعی از دانشجویان دانشکده خبر طی دیداری با عبدالله نوری به بیان برخی دغدغه ها و مشکلات جامعه خبری پیرامون گردش آزاد اطلاعات و مصائب انتشار اخبار واقعی و بدون سانسور در رسانه ها و جامعه پرداخته و از وی خواستند با حضور پررنگ تر در عرصه تحولات اجتماعی و سیاسی پیگیر و بیانگر دیدگاه های اجتماعی، مدنی و تحول خواهانه خود باشد.

در این دیدار عبدالله نوری در ابتدای سخنان خود گفت؛ وظیفه اصلی خبرنگار و رسانه بیان واقعیت است، بدون کم و کاست یا حب و بغض کمااینکه وظیفه تاریخ نگار هم همین است که بدون دخالت دادن امیال خود واقعیات را بیان کند. حال سوال این است که آیا امروزه در کشور ما و در رسانه ها به ویژه صدا و سیما که در این اواخر رسانه ملی نامیده می شود و از بودجه عمومی هم استفاده می کند و علی القاعده باید بیان کننده و بازتاب دهنده تمامی نظرات و جریان های فکری موجود در جامعه باشد، واقعیات خبری روز ایران و جهان و واقعیات تاریخی انقلاب بیان می شود یا بر اساس حب و بغض ها تاریخ یا خبر گفته می شود؟

به اعتقاد من می توان واقعیات را آن گونه که هست بیان کرد و لکن نسبت به آن تحلیل داشت و در مقام تحلیل از دیدگاه خاصی جانبداری کرد یا دیدگاه خاصی را زیانبار دانست.

وی درباره نقش آیت الله منتظری در زمان مبارزات پیش از انقلاب گفت؛ آیت الله منتظری در بعد فکری در دوران رژیم گذشته همواره تلاش می کرد فرهنگ مبارزه و جهاد را در میان مردم به خصوص قشر جوان، ریشه دار و عمیق کند و همواره می کوشید فاصله موجود بین دو قشر روحانی و دانشگاهی را از بین برده تبدیل به ید واحده علیه استبداد کند. 

وی با انتقاد از دستگاه های رسانه یی دولتی عنوان کرد؛ من از رسانه یی که در طول مدتی طولانی گزارش دوران انقلاب را منتشر کرده و می کند و می خواهد وانمود کند که بدون ملاحظات سیاسی به افراد گوناگون می پردازد سوال می کنم آیا در این انقلاب آیت الله منتظری وجود نداشته است؟ آیا در این انقلاب آیت الله منتظری گم شده است؟

عبدالله نوری در ادامه و در پاسخ به برخی مطالب دانشجویان گفت؛ ما می گوییم که واقعیات بیان شود و چون رسانه در اختیار شما است فکر نکنید هر آنچه بگویید مورد قبول مردم قرار می گیرد. شاید این اشتباه را خیلی حکومت ها مرتکب شدند و زمانی به اشتباه خود واقف شدند و حتی اعتراف کردند که دیگر فایده بخش نبود.
 
اینکه اگر کسی اعم از دانشجو، روحانی، استاد، کارگر، معلم یا هر فردی بیاید حرف بزند، با او برخورد شود و همه آنها را فریب خورده بنامیم، اینها چه چیزهایی را حل می کند؟ یعنی اگر شما با تبلیغات سنگ را مروارید معرفی کنید، آیا ماهیت سنگ تغییر می کند؟ اگر کسی بگوید آنچه در دست شماست سنگ است، فریاد برآورید که دین در خطر است و یک مشت فریب خورده امریکایی می خواهند مروارید را سنگ معرفی کنند، آیا با این ترفندها سنگ مروارید خواهد شد؟

وی گفت؛ آیا آرمان هایی که در انقلاب بیان شد با آنچه امروز عینیت جامعه است متفاوت نیست؟ انقلاب با شعار اجرای مکارم اخلاق در جامعه آمد. اگر مکارم اخلاق، راستی و درستی و عدالت و... است باید دید اعمال جامعه و حکومت با این مکارم منطبق هست یا خیر.
 
اگر خدای ناکرده انسان به تهمت زنی، غیبت کردن و دروغگویی اقدام کند تا طرف مقابل را ضایع کند، آیا این همان چیزی بود که از انقلاب خواسته می شد؟ اگر کار به اینجا برسد که احساس شود مگر می توان یک روز بدون دروغ زندگی کرد، پس انقلاب به دنبال چه بود؟این همه تحمل سختی برای مردم و مبارزان در دوران انقلاب و جنگ بوده است که بگوییم شاید امروز دروغ و غیبت و تهمت و تضییع حقوق مردم بیشتر از دیروز است؟

وی افزود؛ باید مشخص شود افرادی که کاندیدای ریاست جمهوری هستند چند درصد حاضرند دروغ بگویند تا جلوتر از رقیب قرار بگیرند؟ متاسفانه دچار مشکلی شده ایم که دامن خیلی ها را گرفته است. چند درصد را در جامعه سراغ داریم که دروغ نگویند یا تزویر نکنند؟ در این زمینه ها در دنیا تلاش های زیادی صورت گرفته و می گیرد و موفقیت هم داشته اند. چرا جامعه ما به گونه یی شده است که در پشت پرده عیب های همدیگر را می گوییم اما رو در رو در توصیف خو بی های فرد از یکدیگر سبقت می گیریم؟ چند درصد حاضریم حقیقت را بگوییم؟ اسلام و قرآن می گوید پشت سر افراد عیب گویی حرام است ولی به خود او عیبش را گوشزد کن تا در جهت اصلاح خویش بر آید. همانگونه که غیبت حرام است، امر به معروف و نهی از منکر واجب است ولی اکثراً عکس آن عمل می شود. شما در غیاب من نباید علیه من سخن بگویید و باید با خود من معایبم را مطرح کنید که ما در هر دو مورد عکس گفته اسلام عمل می کنیم.

چند در صد حاضریم به متن دستور اسلام درباره حاکمان عمل کنیم و دست از تملق و چاپلوسی برداریم؟ چند درصد مدیران کشور آمادگی دارند همین دستورات اخلاقی نسبت به آنها اجرا شود؟تاکنون کدام یک از کاندیداها گفته است برای رشد اخلاق چه برنامه یی دارد؟ آیا تلاش او در چهار سال ریاست جمهوری برای بیان مضرات دروغ به اندازه بیان مضرات سیگار هست؟ آیا حاضر است به مصداق آیه «أ تأمرون الناس بالبر و تنسون انفسکم» تعهد کند که دروغ نگوید و در مقابل اولین دروغ از مقام خود کنار رود؟ و کدام یک از کاندیداهای اصلاح طلب یا اصولگرا به زبان امروزی آمادگی دارد در دوره نامزدی و برای رسیدن به ریاست جمهوری از هر منکری پرهیز کند و در چار چوب مکارم اخلاق گام بردارد؟

وی در پاسخ به سوال مربوط به عملکرد اصلاح طلبان در دوره قبل گفت؛ به نظر من می توانستند نتیجه بهتری بگیرند و خیلی از مطالب بود که اگر روی آن ایستادگی می شد به نتایج بهتری می رسیدند. امیدوار هستم چنانچه در این دوره اصلاح طلبی رئیس جمهور شد، از تجربه گذشته بهره برداری مناسب بکند.