فرارو- به گفته قائم مقام پیشین سازمان انرژی اتمی، غربیها تعمدا به دنبال تطویل مذاکرات هستهای ایران و گروه ۱+۵ هستند تا از این طریق شاهد تاثیر گذاری اعمال تحریمها بر تغییر احتمالی رویکرد جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات آینده باشند.
صادق ربانی، با بیان این مطلب در گفتگو با فرارو گفت: دلیل بینتیجه ماندن مذاکرات پی در پی جمهوری اسلامی ایران و گروه ۱+۵ چه در سطوح دیپلماتهای ارشد و یا کارشناسان فنی، عدم تمایل طرف غربی به دستیابی به نتیجه ملموس زودهنگام است.
وی افزود: از ابتدای شکل گیری دور تازه مذاکرات هستهای ایران و گروه ۱+۵، شاهد تغییر موضعها، چرخشها و سنگ اندازیهای متعدد طرف غربی در مسیر این مذاکرات بودیم.
این تحلیلگر مسائل هستهای ادامه داد: بر اساس توافقات صورت گرفته در نشست «استانبول ۲» ابتدا مقرر شد تا دو طرف در مسیر دستیابی به فهم تازه برای گفتگو و تعیین چارچوب تازه مذاکرات حرکت کنند. با این حال بر خلاف این توافق در نشست بعدی در بغداد گروه ۱+۵ این دستور کار را کنار گذاشت و با ارایه بسته پیشنهادی خود خواستار ورود به جزییات موضوعات مورد اختلاف با ایران شد که همین امر مسیر مذاکرات را نیز عملا تغییر داد.
قائم مقام پیشین سازمان انرژی اتمی گفت: ارایه بسته پیشنهادی گروه ۱+۵ با ارایه بسته متقابلی از سوی جمهوری اسلامی ایران در نشست بغداد همراه شد که همین امر دستیابی به فهمی مشترک برای حصول یک توافق را تا حدودی سخت و دور از دسترس کرد.
وی افزود: براین اساس به دلیل گستردگی موضوعات ارایه شده از سوی طرفین، بررسی جزییات در یک یا دو جلسه بسیار دور بعید به نظر میرسید از این رو منطقی بود که پیش از برگزاری نشست سوم در مسکو، جلسات کارشناسی به منظور بررسی دقیقتر و جزئیتر بستههای پیشنهادی ارایه شده از دو طرف برگزار شود.
ربانی تصریح کرد: با این حال با وجود درخواست مکرر هیات مذاکره کننده جمهوری اسلامی ایران برای برگزاری نشست کارشناسی، گروه ۱+۵ از پذیرش این درخواست سرباز زد و عملا با سنگ اندازی صورت گرفته، ضریب دستیابی به توافق در مسکو به حداقل رسید.
وی ادامه داد: بنابراین نگاهی اجمالی به روند دور تازه مذاکرات هستهای ایران و گروه ۱+۵، تاییدی است بر این مدعا که طرف غربی در مسیر مذاکرات با اهدافی مشخص و از پیش تعیین شده سنگ اندازی میکند که از جمله این اهداف، تطویل در مذاکرات است.
این تحلیلگر مسائل هستهای گفت: گروه ۱+۵ هم به این دلیل مایل است تا روند مذاکرات با جمهوری اسلامی ایران طولانی شود تا بتواند آثار تحریمها بر روند مذاکرات را مشاهده کند. به عبارت دیگر غرب میخواهد شاهد تاثیرگذاری تحریمها بر تغییر رویکرد جمهوری اسلامی ایران در جریان مذاکرات باشد.
وی افزود: آنها گمان میکنند هر چه دایره تحریمها گسترده و فشارها بر ایران را افزایش دهند ممکن است امتیاز بیشتری را بدون آنکه امتیاز دهند دریافت کنند. این یکی از دلایل مطرح برای تاخیر در دسترسی دو طرف به یک توافق اصولی و همه جانبه در چارچوب رویکرد برد – برد است.
ربانی با بیان اینکه دلایل دیگری در بروز تاخیر در دسترسی به توافق در جریان برگزاری مذاکرات هستهای ایران وگروه ۱+۵ مطرح است از جمله برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا گفت: باراک اوباما رییس جمهوری کنونی آمریکا و کاندیدای دموکراتها در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری این کشور به شدن تحت فشار جمهوری خواهان به عنوان مطرحترین رقیب انتخاباتی قرار دارد.
وی افزود: جمهوری خواهان در آمریکا، اوباما را متهم میکنند که در برابر جمهوری اسلامی ایران از خود بیش از اندازه نرمش به خرج داده است از این رو او را برای انتخاب مجدد به عنوان رییس جمهوری اصلح نمیدانند.
قائم مقام پیشین سازمان انرژی اتمی تصریح کرد: از این رو اوباما اولا نمیخواهد تحت فشار جمهوری خواهان از سیاست اصولی که در قبال ایران تعریف و تدوین کرده است عدول کند و فشارها علیه ایران را از آنچه که تاکنون اعمال شده افزایش دهد و ثانیا نمیتواند تا پیش از انتخابات امتیازی به ایران بدهد که در این صورت ممکن است در انتخابات پیش رو میدان را به رقیب واگذار کند.
وی درباره این ادعای غربی که تحریمها قرار نیست مردم ایران را هدف قرار دهد بلکه با نیت تغییر رویکرد مقامات جمهوری اسلامی ایران اعمال میشود گفت: باید با تردید بیشتری به این ادعا نگریست چرا که به نظر میرسد یکی از اهداف تحریمهای جدید اعمال فشار به مردم است.
ربانی تاکید کرد: غربیها به دنبال آن هستند تا با اعمال فشار بر اقتصاد ایران، دایره محدودیتها علیه مردم را افزایش دهند که از این طریق جو سنگینی را با بروز نارضایتی عمومی بر حکومت جمهوری اسلامی ایران به منظور عقب نشینی در مواضع خود ایجاد کند.
وی در خاتمه گفت: با این حال بعید است که آنها بتوانند به نیت خود جامه عمل بپوشانند چرا که آزمون پیش رو تکراری است و نسخه مشابهای از آن علیه کشورهای همچون عراق و لیبی به اجرا گذاشته شد اما در هیچکدام از آنها تحریمها منجر به تغییر و یا عقب گرد حاکمان آن کشورها از مواضع اصولیشان نشد.