(تصاویر) آوارگی مادر و پسر فرهیخته در پارک ورامین

مادر 61 ساله و پسر 35 ساله اش از مهرماه سال 90 به ورامین آمده اند و تا به امروز در بوستان مسافر خیرآباد ورامین ساکنند؛ این در حالی است که تنها نیاز این مادر و پسر آواره، کارت معالجه و مسکن است.

به گزارش خبرنگار مهر، مادر 61 ساله که از سال 60 به استخدام آموزش و پرورش درآمده و در تهران تدریس می کرده، حوالی سال 75 بازخرید شده و اکنون به واسطه برخی نامرادیهای زندگی، ساکن بوستانی پر از مخاطره شده تا آلاچیقی کوچک و بی در و پیکر، سرپناه خودش و فرزندش باشد.



وی که دیپلم طبیعی دارد، پدرش و مادر معلولش را به ترتیب در سالهای 61 و 71 از دست داده است؛ برادرش نیمه فلج است و چهار فرزند دانشگاهی دارد، خواهرش شوهر دارد و درگیر مشکلات شخصی زندگی؛ یک برادرش نیز فوت کرده است.

این زن 61 ساله حدود سه سال با شوهرش زندگی کرد و در سال 1356 صاحب پسری شد که کارشناس فیزیک است ولی از همان سال پایانی دانشگاه(حدود سال 1374) دچار افسردگی شده و این روزها در کنار مادرش، در گوشه ای از بوستان مسافر خیرآباد ورامین ساکن است.




طلاق و حضانت تنها پسر زوج جدا شده، شروع دردسرهای مادری شده که مجبور بود، به دلیل عدم شایستگی شوهرش برای نگهداری فرزند، زندگی را به کام خودش تلخ کند.

لزوم یاری رسانی مردم و مسئولان

از آنجا که پسر 35 ساله، دچار افسردگی بوده و حتی کنترل ادرار و ... خود را نیز از دست داده و در آلاچیقی از آلاچیقهای بوستان مسافر خیرآباد ورامین به همراه مادرش ساکن است، لزوم یاری مسئولان و مردم محسوس است.



سرقت تمام مدارک هویتی مادر و پسر در ماههای اخیر - همان هنگام که در بوستان ساکن بودند - باعث شده تا بهزیستی ورامین نیز نتواند این مادر و پسر را تحت پوشش قرار دهد.

از سوی دیگر، مأموران شهرداری به واسطه مسئولیتهایی که دارند، هر روز به آنها اخطارهایی برای ترک بوستان مسافر می دهند، اما سئوال مهمی پیش رو قرار می گیرد.

شورای شهر و شهرداری مسئولیت قانونی خود را فراموش کرده اند

به راستی مسئولیت شورای اسلامی و شهرداری ورامین که طبق قانون باید به افراد بی خانمان - به هر دلیلی - کمک کرده و سرپناهی برای آنها تهیه کنند، چه می شود؟



نهادهای مسئول، اگر مدرک هویتی برای مادر و پسری که وضعشان از نوع زندگیشان معلوم است، وجود  نداشت، باید از یاری رسانی به آنها سرباز بزنند؟

عجیب است که ماههای زیاد سکونت این مادر و پسر آواره و محروم در بوستان مسافر، توجه هیچ مسئولی را به خود جلب نکرده تا به یاری او بشتابند.




مادر 61 ساله ای که بزرگترین دغدغه اش، سر پناه مناسبی برای رسیدگی بهتر به فرزند بیمارش است، از مسئولان توقع دارد که کوچکترین حمایتها را از وی و پسرش داشته باشند و حداقل کارت معالجه ای برای پسرش و امکان تأمین مسکن استیجاری را برایشان فراهم کنند.

بهانه احتمالی مسئولان ورامین

شاید بهانه ای پیش روی مسئولان باشد و آن، اینکه این مادر و پسر اهل ورامین نیستند و از تهران آمده اند ولی باید توجه داشت که آنها در حال حاضر در ورامین هستند و وظیفه مسئولان این شهرستان است که پیگیر امور آنها باشند.



ضمن اینکه دلیل آمدن آنها به ورامین، ارزانتر بودن مسکن و ... در این شهرستان بوده که نسبت به قیمتها در پایتخت، قابل توجیه است.

مادر و پسر آواره ساکن در بوستان مسافر، اگر چه سرمای سخت زمستان و هوای معتدل بهاری را پشت سر گذاشته اند ولی بعید است طاقت گرمای سخت تابستان را داشته باشند.

علاوه بر این، احتمال ابتلای این مادر و پسر به انواع بیماریهای واگیردار و همچنین لزوم رسیدگی به اوضاع نظافتی و خورد و خوراک آنان، همت و یاری مسئولان، اعم از شهرداری و شورای شهر، فرمانداری، نماینده شهرستان در مجلس و مسئولان بهزیستی را می طلبد.



عدم امنیت کافی برای این مادر 61 ساله و پسر 35 ساله نیز از مواردی است که باید با توجه به بیماری افسردگی پسر جوان، رسیدگی شود و مورد توجه ویژه مسئولان باشد.

مشکلات عدیده ای که به واسطه عدم وسع مالی این مادر و پسر و عدم وجود امکانات رفاهی برای آنها وجود دارد، یاری هر چه سریعتر مسئولان و مردم خیّر و نیکوکار شهرستان ورامین را می طلبد.