یادداشت دریافتی؛ پویا شمس؛ تعهد و تخصص دو کفه ترازو را می‌مانند که نبود هر کدام در میان مدیران یک سازمان و یا بنگاه اقتصادی، تعادل و موازنه را بر هم خواهد زد. این نقص همواره در بسیاری از شرکت‌های تولیدی و صنعتی غیر خصوصی کشورمان مشهود بوده است. به ویژه صنعت خودروسازی نیز از این ضعف در امان نبوده است و چنانچه سوء مدیریت را هم بر آن بیافزاییم، وضعیت کنونی را به تصویر می‌کشد.
حال این ماجرا از زمانی به اوج خود نزدیک شد که خروج آمریکا از برجام و آغاز تحریم‌ها از یک سو و بی‌کفایتی و عدم تعهد برخی دست اندرکاران صنعت خودرو از دیگر سو، این صنعت مادر را با بحران و مشکلات عدیده‌ای مواجه ساخت. خروج شرکای خارجی، کمبود مواد اولیه مورد نیاز، کاهش شدید واردات قطعه، کاهش چشمگیر تولید قطعات در داخل و به دنبال آن گرانی قطعات، کاهش نقدینگی قطعه سازان و خودروسازان، کاهش تولید محصول، انباشت محصولات ناقص در پارکینگ خودروسازان، ناتوانی در انجام تعهدات نسبت به مشتریان ... همه و همه دست به دست هم داد تا بیش از گذشته انگشت اتهام از هر نقطه به سوی این صنعت پیچیده و بی‌بدیل نشانه رود. در همین راستا تغییرات مدیریتی اخیر بزرگ‌ترین خودروساز کشور و بگیر و ببندهای مرتبط با آن، که این روزها نقل محافل، رسانه‌ها و فضای مجازی است، این صنعت را با چالش های بزرگی مواجه ساخت.
بی مسوولیتی، بی‌تعهدی، تخلفات قانونی و در نهایت بازداشت و زندانی چند مدیرارشد، مزید برعلت شد و بهانه‌ای به دست داد که از مشتری ناراضی گرفته تا نماینده ی مجلس و دلال مسلکانی که رونق کسب و کارشان را در تعطیلی و زوال این صنعت پرحاشیه و در عین حال مظلوم جست و جو می کنند، دست به دست هم دهند تا خودروسازی مورد هجمه‌های وسیعی قرار گیرد، صنعتی که دست کم به طور مستقیم و غیر مستقیم بالغ بر دو میلیون نفر از وجودش، نان سر ِ سفره شان می برند. غافل از اینکه این نیروی عظیم کار، کسی نیست جز پدران، پسران، دختران و در یک کلام فرزندان ِ سرزمین پهناور ایران.
چنانچه منصافانه قضاوت کنیم، شکی نیست که صنعت خودرو از ضعف‌ها و کاستی‌ها و نیز مشکلات «زیرساختی» در رنج و عذاب است؛ همچنان‌که در سایر اقلام و محصولات تولید داخل اعم از خوراک، پوشاک، لوازم خانگی، لوازم الکترونیکی و ... که از پیچیدگی‌های بسیار کم‌تری نیز برخوردارند این معضل وجود دارد، اما فرق است میان «نگاه خصمانه» با «نگرش مسوولانه».
اگر نبود این بداندیشی‌ها و مانع تراشی‌ها؛ قطعا حرکت ِ قطار توسعه صنعت خودرو کشور، بیش از پیش تسریع می‌شد. بر همگان نیز مبرهن است پیشرفت صنعت خودروسازی در هر کشوری، رشد و توسعه سایر صنایع ریز و درشت را به دنبال دارد و از همین روست که صنعت مادر خطابش می‌کنند.
حوادث تلخی که در ماه.های اخیر گریبان صنعت خودرو را گرفت، اگر نتوانیم انگ بی تخصصی را بر پیشانی‌اش بزنیم، به روشنی می‌توان رد پای بی‌تعهدی را در آن به نظاره نشست. نمونه بارزی که در مدیریت پیشین بزرگ ترین خودروساز کشور یعنی ایران خودرو رخ نمود.
چنانچه این اراده وجود داشته باشد که مدیران ناموفق از گردونه مدیریت کشور بیرون گذاشته شوند، دو فایده بزرگ نصیب کشور و ملت خواهد شد: نخست اینکه هزینه های ناشی از کژدستی؛ بی تدبیری و سوء مدیریت ها کاسته خواهد شد؛ دوم زمینه‌های لازم برای ورود نیروهای جوان ِ متخصص، متعهد و پرشوری که در جای جای این مملکت حضور داشته و چه بسا گمنام نیز هستند، فراهم خواهد شد.
از جمله این جوانان متعهد و متخصصی که دغدغه سازندگی و خدمت دارد، می توان به مدیریت جدید شرکت ایران خودرو اشاره کرد. فرشاد مقیمی در این شرایط بحرانی که حتی پرداخت حقوق کارکنانش به سختی میسر می شد، پذیرفت سکان این کشتی گرفتار در توفان حوادث را عهده دار شود. شخصی که دلسوزانه و با بهره گیری از تخصص، توانست در مسیر خودکفایی قطعات، داخلی‌سازی محصول، رونق تولید و بروز رسانی تعهدات مشتریان، گام‌های محکمی را در کم تر از دو ماه حضورش بردارد. او همچنین برای گسترش روابط با «شرکت‌های دانش‌بنیان»، مجدانه در جهت تقویت زیرساخت‌های فنی، مهندسی و نیز مدیریتی می‌کوشد.
هر چند برخی افراد همچنان در روند برنامه‌های اصلاحی مقیمی، اختلال ایجاد می‌کنند، اما هوشیاری، این مدیر پرکار، تلاش‌های آنان را بی اثر کرده است.
اکنون که «اراده» مدیریتی خستگی ناپذیری برای کوتاه کردن دست نامحرمان و چپاولگران از ساحت پاک صنعت خودرو داخل و نیز اعتلای آن شکل گرفته است، حمایت و اتحاد همه جانبه دوستداران این صنعت، بدخواهان و بدسگالانش را ناامید خواهد کرد.