محمدکارت که کارگردانی فیلم سینمایی شنای پروانه را در کارنامه خود دارد، در دیدار با رئیس فدراسیون کشتی در مورد حواشی و فضای رسانهای سریال یاغی که این روزها مورد توجه و علاقه مردم و جامعه کشتی قرار گرفته است، صحبت کرد.
«یاغی» مـاجـرای جــوان کشتیگیری به نام «جاوید» را روایـت میکند که در جنوب شهر تهران، زندگی و کار میکند. او که در خانوادهای از هم پاشیده و درگیر اعتیاد متولد شده، سالهاست پدر و مادر خود را از دست داده و دغدغه اصلیاش این است که بتواند نسب خود را ثابت کند و شناسنامه بگیرد؛ در حالی که به دختری به نام «ابرا» نیز علاقهمند است.
البته که ساخت «شنای پروانه» کار دشواری بوده؛ نهفقط از نظر تنوع بصری و موقعیت های متعدد که نمایش زیستِ لاتها در فیلم اول محمد کارت قابل اعتناست. حتی زاویه ی دید او کاملاً اخلاقی است و درعینحال محافظه کارانه هم نیست؛ او کنار لات ها نمی ایستد، جانب قربانی ها را می گیرد و فیلم را نه از منظر شیفتگی به این لات ها که از دیدی انتقادی نشان می دهد. آن چیزی که در فضای مجازی به اسم «باحالی» گنده لات ها مدام پخش می شود در فیلم کارت به یک موقعیت هراس انگیز و چرک و ترسناک و درعین حال مشمئزکننده بدل می شود. همه ی اینها مزیت «شنای پروانه» است، مزیتی که نشان می دهد او زاویه ی دید دارد و نمی خواهد از جنوب شهر پول دربیاورد.
فیلم شنای پروانه درباره گندهلاتهای شهر نیست. درباره پروانههای معصومی است که گرفتار تله میشوند، بی خبر از آنکه سر این دام به کدام جانوری میرسد.