جان دار

نه، من فقط چیز‌هایی را یادآوری می‌کنم که لازمه یک کار فرهنگی هستند. لازمه کار فرهنگی این است که مسئولان فرهنگی حامی‌اش باشند، چون وظیفه من یا عوامل سینما نیست که ذهنیت‌ها و اطلاعات غلط مسئولان و نهاد‌های غیرسینمایی را پاک کنیم تا به بازیگری حمله نکنند یا سردر سینمایی را پایین نیاورند یا به توهین‌ها در رسانه‌ها جواب دهند، این‌ها وظیفه ارشاد است. من دلخوری‌ای از هیچ‌کس ندارم، فقط فکر می‌کنم چطور ممکن است عده‌ای وظایف خودشان را نشناسند و مسئولیت داشته باشند یا بشناسند و عمل نکنند؟

داستان فیلم برگرفته از تحولات و واقعیت‌های جامعه است، اما اینکه مابه‌ازای بیرونی داشته باشد، نه اینطور نیست و به نوعی یک درام ساخته ذهن است و شاید برخی از اتفاقاتی که در فیلم رخ می‌دهد از ضمیر ناخودآگاه ما یا خاطراتی که شنیده‌ایم، نشات گرفته، اما داستان شکل واقعی و مابه‌ازای بیرونی به صورت مستقیم ندارد.

در خلاصه داستان « جان دار » آمده است: «بخدا اگه یه بار دیگه بگین شام چی شد، غذا چیه، همین وسط خودم رو دار میزنم که غذاخوردن یادتون بره. بابا از گشنگی نمردین که؟!»