تاریخ تهران

امسال اما غیر از روز اول، وضع فرق داشت. خیابان‌ها همان ترافیک نفس‌گیر را داشت هرچند که شلوغی و راه‌بندان از خیابان‌های مرکزی شهر به محلات مختلف و مناطق مسکونی منتقل شده بود.

در سال ۱۳۴۳ مردم تهران برای شستن فرش‌های خود راهی چشمه علی در شهر ری می شدند.

در این سرشماری همچنین تعداد غلام‌سیاه، کنیز، تعداد دایه، خدمتگزار، گیس‌سفید (زنانی که از فقر برای خدمت در منازل مردم می‌ماندند)، عده قاجار، تعداد تهرانی‌الاصل‌ها، تعداد شهرستانی‌هایی که به تهران آمده‌اند، تعداد دکان‌های خبازی [نانوایی]، تعداد مساجد و تکایا، تعداد مدارس و حمام‌ها، کاروانسراهای تجارتی و غیرتجارتی، تعداد یخچال‌ها، کوره‌پزخانه‌ها، اصطبل‌ها تعیین شد.

در این عکس‌ها مردم تهران در را در شش دهه پیش تماشا می‌کنیم که در تکاپوی خرید عید خود هستند.

در مجموعه پیش رو عکس‌هایی از تهران در دهه‌های سی و چهل تماشا می‌کنید.

۸ مرداد سال ۱۳۰۱ نخستین فرودگاه کشور در قلعه‌مرغی به ‌طور رسمی افتتاح و ۲ فروند آئروپلان (هواپیمای) انگلیسی از طریق بغداد وارد تهران شدند و در این محل به زمین نشستند.

دبیرستان بهجت در سال ۱۳۴۶ تاسیس شد و در بهمن ۴۹ که خبرنگار مجله «جوانان امروز» برای گرفتن گزارش روانه آن شد ۴۵۰ دانش‌آموز داشت.

تاریخچه تغییر پایتخت در ایران نشان‌دهنده تحولات عمیق سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی این سرزمین است. هر یک از پایتخت‌های ایران، نقش مهمی در تاریخ کشور ایفا کرده‌اند و میراث فرهنگی و تاریخی غنی را برای آیندگان به یادگار گذاشته‌اند.

نگاهی سطحی به نقشه تهران ناصری این نکته را نمایان می‌کند که میدان توپخانه مبارکه، عنصر اتصال شهر قدیم به شهر جدید شد و برای گذار از شهر قدیم طهماسبی به شهر جدید ناصری گذر از میدان توپخانه لاجرم بود، موقعیتی بی بدیل برای این میدان بود که تا سال‌ها محفوظ ماند.

نام الهیه از زمان قاجار باب شد. زمین‌های آن توسط حکیم الهی از دو کشاورز تجریشی خریداری شد و نامش به الهیه تغییر کرد.

نام تهران برای نخستین بار در قرن دوم و سوم هجری قمری در کتاب «ابوحماد طهرانی» آمده است. اولین استنادات ما به تاریخ تهران به اطلاعات این عالم دینی برمی‌گردد. شخصی به نام «ابو عبدالله جامورانی» عالم دیگری که اهل منطقه جماران در شمیران بوده است نیز به نام تهران اشاره می‌کند. در تاریخ دولاب نیز قبل از ابوحماد طهرانی، نام بزرگان علمای و فرهنگی بسیاری مثل «ابوبشر دولابی» مورخ ایرانی دیده می‌شود. نشانه‌های تهران در تاریخ با این افراد مشخص می‌شود و هر چه پیش می‌رویم این نشانه‌ها نیز بیشتر می‌شود.

کاوش‌ مسجد دولاب اسرار جدیدی از تاریخ تهران قدیم را فاش کرد. مواد فرهنگی به دست آمده از این کاوش‌ در عمق سه متری به آثار دوره سلجوقی رسیده است. این یافته‌ها شامل آثار یک سازه خشتی (کانال آب) و آثار سفال تاریخی لعاب یکرنگ و زرین فام می‌شود. گفته می‌شود که این کاوش ادامه دارد و انتظار می‌رود اطلاعات باستان شناختی بیشتری از تهران، مسجد و محله دولاب پیدا شود.