پس از ۲ سال دوری از کنسرت حضوری
بانوی سراپا سیاهپوش وارد صحنه شد و در حالی که مدتها از تماشاگران فاصله گرفته بود، با دستانش نوازندگانی را هدایت کرد که صدای زندگی مینواختند؛ ساز.
برای من همیشه به شکل تصادفی امکان رهبری ارکستر و حضور روی صحنه به وجود آمده است. در سال ۸۴ هم دانشجوی استاد دهلوی بودم و به این دلیل موفق شدم نتهای ایشان را بگیرم و ارکستر مضرابی ایران را روی صحنه ببرم. سال گذشته نیز به شکل تصادفی با ارکستر نغمه باران آشنا شدم و از من برای رهبری ارکسترشان دعوت کردند.