عبدالرضا خسروی، معلمی در استان خوزستان، شهرستان اندیکا، در منطقه چیتک کوچک به عنوان آموزگار عشایری در پنج مقطع تحصیلی فعالیت می‌کند. او هر روز با موتور ۲۵ کیلومتر را در جاده‌های صعب‌العبور طی می‌کند تا به مدرسه چادری برسد و به دانش‌آموزان درس بدهد. در صورت بدی آب و هوا و بارندگی، مجبور است ۱۰ کیلومتر باقی‌مانده را پیاده طی کند تا موتورش در گل گیر نکند. گاهی اهالی روستا که الاغ دارند، او را با الاغ به مدرسه می‌رسانند، زیرا مسیر بسیار سخت است و ماشین به سختی عبور می‌کند.
عبدالرضا که به عنوان سرباز معلم شروع به کار کرده بود، به تدریج عاشق بچه‌ها شد و با آنها ارتباطی عمیق برقرار کرد. پس از گذراندن دوره سرباز معلمی، تصمیم گرفت تا با وجود تمام سختی‌ها این شغل را ادامه دهد و مدرسه عشایری را مدیریت کند.
مدرسه سیار عشایری، نوعی از مدرسه است که از گذشته‌های دور در جامعه عشایری رواج داشته‌است. این مدرسه معمولاً در چادر برپا می‌شود و معلم آن همراه با ایل کوچ می‌کند. مدرسه منطقه عشایری بازفت در استان چهارمحال و بختیاری با مدیریت آقای صفوی اداره می‌شود. او پس از سال‌ها تدریس در مناطق مختلف به مناطق عشایری آمده و مشغول درس دادن به دانش آموزان است.
با توجه به اینکه استان چهارمحال و بختیاری مامن ایل بختیاری است، ضرورت وجود مدارس عشایری در آن بیشتر احساس می‌شود. آموزش و پرورش با داشتن ۱۵۵ مدرسه‌ی عشایری و ۱۶ مدرسه‌ی کوچرو، چراغ علم و دانش را برای کودکان این مناطق روشن نگه داشته است.
این مدرسه عشایری ۹۰ دانش آموز دارد با ۳۷ پسر و ۴۳ دختر از بچه ۵/۵ ساله تا ۱۲ ساله که توسط ۴ معلم مرد و یک خانم آموزش اداره می‌شود.
مدرسه عشایری مصباح روستای سیه پشت شهرستان تالش در استان گیلان ۱۲ دانش آموز در پنج مقطع تحصیلی دارد که فاقد امکانات اولیه مانند جاده آسفالت، آب لوله کشی، برق، تلفن و گاز است.
چرا گوشت‌کوب برقی کار نمی‌کند؟ + راه‌های رفع آن 
۱۰ فیلم برتر اما استون / بهترین فیلم‌های اما استون که باید ببینید 
طرز تهیه ۵نوع غذای ساده و سریع با شیر + خواص شیر 
می‌خواهید بدانید زنی حقیقتاً باوقار است یا نه؟ به این ۸خصلت او نگاه کنید 
۱۰عادت والدینی که کودکانی با رفتار خوب تربیت می‌کنند 
چگونه ماشین لباسشویی را جرم گیری کنیم؟ 
