پروژه‌های تهاتری ایران و چین به انتخاب چینی‌هاست؟
مجیدرضا حریری، رئیس اتاق ایران و چین، درباره نظر کارشناسان مبنی بر اینکه توسعه فاز دوم فرودگاه امام و ساخت ورزشگاه جدید در تهران به وسیله چینی‌ها از محل تهاتر نفت چقدر در اولویت کشور بود، گفت: نظر چینی‌ها برای انعقاد قرارداد در ساخت پروژه‌ها اهمیت دارد و صرفا خواسته ایران مدنظر نیست که چه پروژه‌هایی توسط چین ساخته شود. ضمن آنکه این اولین گام از قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین است و می‌توان چشم‌انداز روشنی برای آن متصور شد.
دولت تاکنون نتوانسته نمایندگان مجلس به خصوص اعضای کمیسیون تلفیق بودجه را درباره حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی قانع کند.
قطعی شدنِ «عضویت ایران در «پیمان شانگهای»
«عضویت ایران در «پیمان شانگهای» قطعی شده است.» این خبر کوتاه، می‌تواند ظرف ماه‌ها و سال‌های آینده، یکی از اساسی‌ترین محورهایِ تعیین کننده سمت و سوی سیاست و اقتصادِ ایران از آب در بیاید. به عبارت ساده، ایران حالا می‌تواند عضوی از باشگاه کشور‌های «شرق» باشد، باشگاهی که طبیعتاً در مقابل باشگاه «غرب» قرار می‌گیرد.
دو طرح برای تامین گاز طبیعی ۳ میلیارد جمعیت جهان
ایران چندین طرح بزرگ برای تامین گاز طبیعی مورد نیاز کشور‌های مختلف جهان (از هند، چین و پاکستان گرفته تا عمان، یمن و اتحادیه اروپا) را به دلیل فرصت سوزی از دست داده است. بر این اساس، ایرانی که می‌توانست تنها در سمت شرق، انرژی مورد نیاز حدود ۳ میلیارد نفر جمعیت جهان را تامین کند، اکنون غرق در مشکلات اقتصادی داخلی است.
باید به این نکته توجه کرد که در این سال‌ها، با کاهش جدی میزان فروش نفت به عنوان منبع اصلی درآمدی، دولت عملاً با کسری بودجه روبه‌رو بوده است و منابع محدود حاصله از این طریق نیز با سهولت قابلیت جابه‌جایی و استفاده نداشته‌اند. این مشکل فی‌نفسه باعث کاهش ورود منابع مالی به صندوق توسعه ملی نیز شد و بر همین مبنا صندوق نیز منابع دراختیار را با اولویت تامین کالا‌های اساسی، اتمام طرح‌های نیمه‌تمام و همچنین توزیع منابع بین تعداد بیشتری از طرح‌های کوچک (به جای تمرکز بر تامین مالی تعداد اندکی از طرح‌های بزرگ) بودجه‌بندی نمود.
عباس عبدی
در تحلیل این سند یا هر سند مشابه دیگری توجهم را به خوبی یا بدی طرف مقابل متمرکز نمی‌کنم. آنان نماینده کشورشان هستند و وظیفه دارند که از حامی منافع ملی خودشان باشند و قرار نیست که از منافع ما دفاع کنند. چه چین باشد، چه ژاپن، یا اروپا یا امریکا، فرق نمی‌کند. به علاوه این توافقات اجباری نیست که آنها را محکوم کنیم، این‌ها اختیاری است و این ما هستیم که باید به تبعات مثبت و منفی آن توجه کنیم و حق نداریم که بدی احتمالی آن را برعهده طرف مقابل قرار دهیم.
محمود واعظی
رییس دفتر رییس جمهوری با بیان اینکه مبنای ما در تنظیم روابط، خوشایند این و آن نیست، گفت: هرکاری که جایگاه و اثرگذاری و نفوذ ایران را در عرصه بین‌المللی افزایش دهد، گامی بر ضد تحریم است و طبیعی است کشور‌هایی که به تحریم اعتیاد پیدا کرده‌اند، از چنین چیزی خوشحال نباشند.
جن ساکی: امکان اعمال تحریم‌ها پس از توافق ایران و چین را بررسی می‌کنیم
وزیران امور خارجه ایران و چین بعدازظهر شنبه هفتم فروردین ماه بعد از دیدار و رایزنی با یکدیگر، سند جامع همکاری‌های ۲۵ ساله بین دو کشور را در تهران امضاء کردند.
پیرمحمد ملازهی کارشناس مسائل آسیا در گفتگو با فرارو
ملازهی با اشاره به اینکه چین می‌خواهد با حربه قرارداد راهبردی، ایران را به سمت صلح دائمی با اعراب سوق دهد، ادامه داد: این کار برای آنها چند حسن دارد، اول اینکه حکام عرب از حمله محمد بن سلمان ولیعهد عربستان به این نکته پی خواهند برد که چین می‌تواند بر روی مواضع ایران تاثیر بسزایی بگذارد و این مسئله می‌تواند، روابط چین و عرب‌ها را بهتر از گذشته کند، دوم هم اینکه اگر بایدن در آمریکا به ریاست جمهوری دست پیدا کند، ممکن است دوباره رابطه عربستان و آمریکا به مانند دوران اوباما شکرآب شود، آن زمان است که چین دوباره می‌تواند از این وضعیت نهایت استفاده را ببرد و این کشور‌ها را به سمت خود بیشتر متمایل کند.
با آغاز سال ۱۴۰۰، دوره ریاست هشت‌ساله حسن روحانی در پاستور نیز به پایان می‌رسد. از علی لاریجانی به‌عنوان یکی از نامزد‌های این پست یاد می‌شود؛ هرچند او تا الان درباره آن اظهارنظر صریحی نکرده است. لاریجانی در چند سال اخیر توانسته خود را به سیاست‌مداری میانه‌رو تبدیل کند و اگر برخی گروه‌های اصلاح‌طلب دل به ائتلاف بسته باشند، علی لاریجانی برای آنها می‌تواند گزینه مناسبی برای ریاست‌جمهوری باشد. باید منتظر ماند و دید آیا ستاره بخت لاریجانی در قرن تازه نیز خواهد درخشید.
شخصا بر این باور و عقیده‌ام که لازم است نفوذ سیاسی ما در منطقه به نفوذ اقتصادی تغییر یابد، معذالک این تغییر زمان‌بر است؛ به‌ویژه آنکه در مرحله نخست، بازسازی اقتصاد کشور مطرح است؛ بنابراین در عمل باید این احتمال را داد - حتی اگر احتمال ضعیفی باشد- که نتیجه این امر ممکن است به‌جای قدرتمند‌سازی اقتصادی کشور، به بازدارندگی نفوذ سیاسی ما در منطقه بینجامد.
یک کارشناس روابط بین الملل در یادداشتی می‌نویسد: در تجزیه و تحلیل علل خشم آمریکا به چین، نخستین نکته رقابت میان دو قدرت بزرگ جهانی است؛ به این معنا که از دید ترامپ -که در شعار انتخاباتی او هم دیده می‌شد- آمریکا باید اولویت نخست جهان باشد؛ درحالی‌که قدرت آمریکا که پس از جنگ جهانی دوم حرکتی سربالا داشت، امروز در حال افول است؛ اما چین که تا پیش از انقلاب مائو تسه‌تونگ، تازه از زیر بار استعمار انگلیس درآمده بود، دارد به قدرت نخست جهان تبدیل می‌شود که موجب حسادت دونالد ترامپ است.
مهدی صفری:
دیپلمات پیشین ایران درباره قرارداد ایران و چین می‌گوید: ۸۰ درصد از کل مواد اولیه داروی جهان در چین تولید می‌شود، همین دارویی را که مواد اولیه‌اش را اروپا و امریکا از چین می‌خرند، به ما نمی‌فروشند، مثلا در چارچوب کالا‌های بشردوستانه‌شان هم هست، خب چرا از چین نخریم؟ چرا وقتی با غرب سر همین چیز‌ها چانه می‌زنیم، این‌ها دلهره ندارند، اما تا قرار می‌شود کاری را با کشوری مانند چین شروع کنیم و دورنمایی از گشایش اقتصادی ایجاد می‌شود، صدای‌شان بلند می‌شود؟
یک کارشناس اقتصادی درباره قرارداد بین ایران و چین می‌نویسد: در جایی که قدرت چانه‌زنی طرفین برابر نیست، امکان شکل‌گیری بازی برد- برد با توزیع منصفانه وجود ندارد. طرف ضعیف، برای جلب همکاری طرف قوی‌تر، ناچار از پرداخت امتیاز‌های خاص است. این قاعده کلی در هر رابطه‌ای وجود دارد؛ از رابطه میان دو فرد و دو شرکت گرفته تا دو کشور.
زنگنه: شایعات سند همکاری جنجالی است که در خارج راه انداخته اند
بیژن زنگنه وزیر نفت درباره توافق بلندمدت ایران و چین گفت: بحث یک موافقتنامه کلی است و با اطمینان می‌گویم در حوزه نفت، نه چینی‌ها از ما امتیازی خواسته‌اند و نه ما امتیازی می‌دهیم. موضوع، همکاری‌های درازمدت در بخش‌های مختلف اعم از توسعه میدان‌ها، پالایش، پتروشیمی و ... است.
احمد غلامی روزنامه نگار در یادداشتی می‌نویسد: تصویب و عملیاتی‌شدن قرارداد ۲۵ساله، آرایش سیاست داخلی و خارجی را دگرگون خواهد کرد. بی‌دلیل نیست از هم‌اکنون وزرا و مدیرانی که شامه تیزتری نسبت به دیگران دارند، به سمت قدرت‌های احتمالی آینده چرخش کرده‌اند. از سوی دیگر نقش دولت روحانی با بردن این قرارداد به مجلس و تصویب آن بیش از گذشته کم‌رنگ خواهد شد. اگر دولت روحانی تا دیروز در برجام نقش‌آفرین بود، اینک یک مجری و بازیگر است.
بررسی قرارداد ۲۵ساله ایران و چین
دستیار وزیر خارجه در امور آسیای شرقی می‌گوید: این اشتباه است که کسی فکر کند تفکر منشأ ضد‌اطلاعات، صرفا با جمهوری اسلامی مشکل دارد. این تفکر با ایران به‌عنوان یک کشور و ملت مشکل دارد. کودتا علیه مرحوم مصدق که علیه جمهوری اسلامی نبود! همان تفکر که با استقلال ایران مشکل داشت و مصدق را سرنگون کرد، الان می‌خواهد پشت سپر عنوان جمهوری اسلامی خودش را مخفی کند تا به اهداف سوء و ضد‌ایرانی خودش برسد. ایران‌ستیزی هم اولین و اصلی‌ترین خروجی پروژه براندازی نظام یا از دیدگاه خودشان تغییر رژیم است. باید این‌طور روشنگری کنیم.
عباس عبدی در یادداشتی درباره دلیل مخالفت خود با قرارداد ایران و چین نوشت: با توجه به ناکارآمدی و فسادی که در تخصیص منابع وجود دارد هر گونه ورود سرمایه به ایران در شرایط کنونی جز اتلاف آنها و بدهکار کردن کشور، نتیجه دیگری نخواهد داشت. کافی است که بدانیم در دوره طلایی اصول‌گرایان یعنی احمدی‌نژاد (۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲) ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیارد دلار درآمد‌های نفتی را اتلاف کردند و هیچ اشتغالی نیز اضافه نشد. اکنون هم اگر هزار میلیارد دلار پول چینی‌ها وارد ایران شود هیچ اتفاق مهمی رخ نخواهد داد.
بهرام امیر احمدیان کارشناس مسائل چین در گفتگو با فرارو
امیر احمدیان با اشاره به اینکه سابقه تفاهمنامه ایران و چین به سال ۹۵ برمی‌گردد، اضافه کرد: در آن زمان رئیس جمهوری چنین به ایران سفر کرد و قرار شد که در راستای احیای پروژه جاده ابریشم یک همکاری بلند مدت و همه جانبه بین ایران و چین منعقد شود، بدین ترتیب که چینی‌ها بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار در ایران در بخش‌های نفت، گاز، حمل و نقل و صنعت سرمایه‌گذاری کنند و ایران به مرکز کارخانه‌های چینی در منطقه خاورمیان تبدیل شود و کالا‌های چینی از طریق کشورمان به سایر کشور‌های همسایه و منطقه صادر شود.
استایل با پافر؛ ۷ استایل کژوال برای گرم ماندن و جذاب به نظر رسیدن 
۶ حقه خاص که فورا آشپزخانه شما را به مکانی لاکچری تبدیل می‌کند! 
هشدار واستو؛ ۷ گیاه مرموز که ممکن است انرژی منفی داشته باشند 
۷چیز که دیگر نباید برای بچه‌ها بخرید! 
علل رایج خرابی غذاساز + راهکارهای رفع آن 
دارک اما خنده‌دار؛ جدیدترین سریال‌های کره‌ای تاریک با ته مزه کمدی 
