حسین امید، از دموکراتهای صدر مشروطه که در زمان تحصن ۱۲ سال داشت و همراه پدرش بارها به میان متحصنان رفته بود، در خاطراتش تصویری از این رویداد ارائه میدهد: «در باغ سفارت، برای هر صنف خیمهای اختصاصی برپا شده بود و نام صنف و هدف از تحصن را در اشعاری بر سر خیمهها نوشته بودند. دیگهای پلو شب و روز به راه بود، چای و قلیان دائماً در گردش بود و پذیرایی از متحصنان با نظمی فراتر از تصور انجام میشد».