آرمانگرایی اخلاقی و واقعگرایی سیاسی، به مناسبت انتشار «نقد حکمت عامیانه» سیمون دو بووار
طیفِ واقعگرایان در خوشبینانهترین حالت باور دارند دستورهای کلی و انتزاعی اخلاقی تنها حدود قلمرو عمل سیاسی را تعیین میکنند و کارکردی فراتر از آن ندارند. «این اخلاق عقیم که فقط دستیابی به بعضی وسایل عمل را بر مرد سیاست ممنوع میسازد در نظر او سدی بیش نیست و، چون وظیفۀ سیاست آن است که چهرۀ زمین را دگرگون کند و از آنچه هست فراتر رود، طبیعی است که سیاستپیشه میکوشد تا این مانع را درهم شکند». از اینرو سیاستمدار دلیلی برای احترام به اخلاق نمییابد و ادعاهای اخلاقگرایان را ناموجه میداند.