سه مسیر بهینه برای مدیریت ارزی وجود دارد. مسیر اول تثبیت نرخ ارز در نرخ معین است. مسیر دوم این است که سیاستگذار به طور مقطعی و کوتاه مدت نرخ را نزدیک به نرخ هدف، بدون نیاز به گروه بندی نیازهای ارزی مدیریت کند. سوم اینکه شناوری مطلق نرخ ارز را بپذیرد و اجازه دهد عرضه و تقاضا نرخ را تعیین کند. اما متاسفانه سیاستگذار در زمینه اصلاحاتی همچون نرخ بهره، اصلاح ناترازی بانکها و استقلال بانک مرکزی از خود انعطافی نشان نداده است و نمیتوان شاهد نشانههای مثبت پررنگ از وضعیت آتی بود.