عطار نیشابوری

شیخ وقت ابوبکر شبلی رحمةالله علیه ازکبار و اجله مشایخ بود و ازمعتبران و محتشمان طریقت و سید قوم و امام اهل تصوف و وحید عصر و بحال و علم بی همتا و نکت و اشارات و رموز و عبارات و ریاضات و کرامات او بیش از آنست که در حد حصر و احصاء آید...

فُضَیل عِیاض یکی از چهره‌های برجسته زهد و تصوف در تذکره‌الاولیا عطار نیشابوری است. او در ابتدا راهزنی مشهور بود، اما سرگذشت او پس از شنیدن آیه‌ای از قرآن که وجدانش را بیدار کرد، دگرگون شد.

غزل‌های زیبای شیخ مملو از جذبه‌های شور و حال سرمستانه با تکیه برنمادگرایی عرفانی و وجد و حال تأثرانگیز است. آثارعطار را بعضی منابع به تعداد سوره‌های قرآن ۱۱۴ عنوان دانسته‌اند ولی دانشمندان با مطالعه این کتاب‌ها بعضی از آثار نسبت داده به او را با دیده شک و تردید نگریسته‌اند. با این حال در فراوانی کتابهای شیخ جای هیچ گونه تردیدی نیست و عطار خود نیز در یکی از ابیاتش به کثرت نوشته‌جاتش اشاره کرده است.