یادداشتهایی در سالروز ۱۰۷ سالگی تولد صادق چوبک
در سالهای پس از شهریورماه ۱۳۲۰، عوامل سیاسی بر کار بسیاری از نویسندگان تاثیر گذاشت و حتی پاورقینویسان آثاری انتقادینما نوشتند. دراینمیان نویسندگان بسیاری با تاکید بر توان دگرگونکننده ادبیات بهمثابه اقدامی سیاسی، داستانهایی پدید آوردند که موضوع اغلبشان افشای بیدادگریهای حاکمیت و ستایش از تلاش انسانهای آزادیخواه برای دستیابی به عدالت اجتماعی بود.
ایرج پارسینژاد گفت: واقعیت این است که احسان طبری و حزب توده از یکسو و آلاحمد و جامعه سوسیالیستها از سوی دیگر میکوشیدند نیما و شعرش را وسیلهای برای تبلیغ مرام و مسلک سیاسی خود کنند. اما «غوغاگری» آلاحمد منحصر به تبلیغ او برای نیما نبود.
ناصر زراعتی می گوید: شاید لازم نباشد بگویم تا پیش از صادق چوبک ، هیچ نویسنده دیگری در ایران - حتی پیشکسوت او: صادق هدایت که بسیار برای چوبک عزیز و محترم بود و تا پایان عمر نیز همچنان عزیز و محترم باقی ماند- اینگونه محیطها و فضاها و شخصیتهایی را با این دقت و ریزبینی و ریزهکاری روی کاغذ نیاورده بوده است. البته که آن زمان هم مانندِ اکنون، دوران رواج گسترده ادبیات داستانی الکی و سطحی سانتیمانتال بود.