آيا مصر در حال انفجار از درون است؟

فرارو- فعالان و تحلیگران سیاسی با گذشت چند ماه از پیروزی انقلاب مردمی مصر همچنان از آینده این کشور نگرانند و گمانه های مختلفی درباره آینده سیاسی این کشور مطرح می کنند. 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو، نشریه واشنگتن پست در مقاله ای به قلم «جکسون دیل» آینده سیاسی مصر و نگرانی های فعالان سیاسی درباره مسیر پیش روی انقلاب مصر را مورد بررسی قرار داده است. در این مقاله آمده است: 

آيا مصر در حال انفجار از درون است؟
به نظر مي رسد كه تعداد زيادي از سياستمداران واشنگتن نگرانند كه مبادا با برگزاري اولين انتخابات دموكراتيك در اواخر سال جاري ميلادي، اخوان المسلمين و ديگر احزاب بنيادگراي اسلامي، قدرت را در دست بگیرند و صلح با اسراييل که به گفته رابرت استالوف، كارشناس«مؤسسه واشنگتن براي سياست خاور نزديك»، به يك تار مو وصل است به راحتی از بین برود. 

روزنامه نگاران، فعالان سياسي و مقامات مصري اما نگرانی های دیگری درباره آینده سیاسی این کشور دارند؛ برخی از آنها معتقد اند فوري ترين تهديد در مصر كودتاي اسلامي و يا قطع روابط سياسي با اسراييل نيست. آنها ادامه يافتن رژيم بي نظم و آشفته را جدی ترین تهدید پیش رو می دانند.

مصر در يك دنياي عجيب و غير قابل پيش بيني بين ديكتاتوري نظامي و مردم سالاري ليبرال زندگي مي كند. از زمان سرنگوني حسني مبارك در فوريه تا كنون، رسانه هاي جمعي آزاد، احزاب سياسي و گروه هاي جامعه مدني شكوفا شده اند؛ اعتصاب هاي روزانه و تظاهرات خياباتي برقرار است و مبارك هم تحت محاكمه قرار دارد. 

هزاران نفر توسط دادگاه هاي نظامي به فوريت محكوم به زندان شده اند. وبلاگ نويسان منتقد ارتش مورد حملات پي در پي قرار گرفته اند و مقررات "قانون اضطراري" – كه رسما اكثر گردهمايي هاي عمومي را منع مي دارد – بار ديگر برقرار شده است. 

شوراي نظامي حاكم مي گويد كه انتخابات پارلماني در اواخر نوامبر (اوايل دي) برگزار خواهد شد. ولي تاريخ دقيق انتخابات، نوع نمايندگي، ناحيه هاي انتخاباتي و وظايف مجلس جديد – به جز تعيين هيئتي براي تدوين قانون اساسي جديد - هنوز اعلام نشده است. 

مردم مصر همچنين اطلاع ندارند كه انتخابات رياست جمهوري در چه تاريخي و آيا قبل يا بعد از تدوين كامل قانون اساسي جديد برگزار خواهد شد و آيا ارتش در صدد خواهد بود تا در نظم جديد سياسي براي خود قدرت نظارتي ويژه قائل شود يا خير. اعلان هايي صورت مي گيرد و سپس بلافاصله آن اعلان ها مورد تجديد نظر قرار گرفته و يا معكوس مي شوند و اين امر بستگي به اين دارد كه ژنرال ها آخرين بار با چه كساني مشورت كرده اند. 

در همين حال، اقتصاد كشور به دليل دوري جستن جهانگردان و سرمايه گذاران خارجي، دچار سقوط شديد شده است. ارتش اخيرا درايت خود را در اعمال فوري مقررات جديد رواديد براي ميهمانان خارجي و قبل از آن كه اين مقررات را عجولانه لغو كند، نشان داد. 

ژنرال ها قبلا قول داده بودند كه در ماه جاري قدرت را منتقل كنند. ولي در بهترين شرايط، انتخابات مجلس در پايان ماه فوريه (اوايل اسفند) پايان خواهد يافت. انتخابات رياست جمهوري كه به حكومت ارتش پايان خواهد بخشيد، احتمالا و بر طبق پيش بيني برخي از كارشناسان سياسي نه ماه ديگر برگزار خواهد شد. برخي ديگر نيز مي گويند كه احتمال دارد 18 ماه ديگر و پس از بررسي قانون اساسي توسط نمايندگان مجلس برگزار شود. 

مشكل بزرگ در اينجا اين است كه انتخابات، محتمل ترين ابزار براي جلوگيري از روند سقوط است. پنج تن از شش نامزد اصلي براي رياست جمهوري، افراد مسئول، متمايل به مركز، و سكولار هستند. 

تا كنون، وزير خارجه پيشين و دبير كل اتحاديه عرب عمرو موسي، فرد محبوب و موفق براي رياست جمهوري مي باشد. شايد كه موسي اخيرا به دموكراسي ليبرال روي آورده و مشهور به ژست هاي عوام پسندانه جالب توجه عليه اسراييل باشد. ولي به طور يقين حكومتي بهتر از حكومت ارتش برقرار خواهد كرد و فرصت بهبود براي اقتصاد كشور به وجود خواهد آورد. 

درست است كه ائتلافي از احزاب اسلام گرا احتمالا در انتخابات مجلس پيروز خواهد شد اما برآوردها حاكي از آن است كه آراء آنها بين 10 تا 40 درصد كل آراء خواهد بود. ولي اين رقم به معناي آن است كه اقليت كرسي ها را خواهند داشت و اسلام گرايان خود به چند جناح تقسيم مي شوند. قوي ترين آنها مي داند كه نخواهند توانست حداقل در كوتاه مدت و ميان مدت، يك برنامه بنيادگرايي را بر طبقه متوسط سكولار مصر و يا اقليت بزرگ مسيحي آن تحميل كند. 

كساني كه نگران انفجار مصر از درون هستند گاهي اوقات بر اين امر اشاره دارند كه انتخابات بايد بيشتر به تعويق افتد و يا حتي لغو گردد. در حقيقت، عكس آن لازم است. ايالات متحده و ديگر دولت هاي غربي بايد به توصيه «وائل غنيم» گوش فرا دهند. وي كه اهل مصر و از مديران اجرايي گوگل و يكي از رهبران انقلاب مصر است، طي نامه اي در هفته گذشته خواستار آن شد كه ارتش "بلافاصله تاريخي را براي روند انتقال كامل قدرت به يك مقام غير نظامي منتخب كه برهمه چيز در كشور نظارت داشته باشد، اعلام كند." 

مشكل مصر نه انقلاب آن است و نه دموکراسی آينده آن؛ مشكل آن چيزي است كه بين آن دو در حال رخ دادن است.