تفال به حافظ شنبه ۱۹ آبان ۱۴۰۳؛ سبت سلمی بصدغی‌ها فؤادی...

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

سبت سلمی بصدغیها فؤادی
و روحی کل یوم لی ینادی

نگارا بر من بی‌دل ببخشای
و واصلنی علی رغم الاعادی

حبیبا در غم سودای عشقت
توکلنا علی رب العباد

امن انکرتنی عن عشق سلمی
تزاول آن روی نهکو بوادی

که همچون مت به بوتن دل و ای ره
غریق العشق فی بحر الوداد

به پی ماچان غرامت بسپریمن
غرت یک وی روشتی از امادی

غم این دل بواتت خورد ناچار
و غر نه او بنی آنچت نشادی

دل حافظ شد اندر چین زلفت
بلیل مظلم و الله هادی

شرح لغت: معنی لغتی در این غزل وجود ندارد.

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت‌های هفتم و هشتم می‌فرماید:

اگر تو از ما حرکتی بر خلاف ادب دیدی و تقصیر و گناهی یا حرکتی خلاف رسم ادب دیدی، ما به غرامت، جانمان را زیر پای می‌سپاریم.

* دل حافظ در چین زلف تو گم شد. در شب تاریک، خداوند راهنمای گمشدگان است.

 باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- دل در گرو عشق یا کاری دارید که اندیشه شما را مشغول ساخته است. بهترین راه آنست که با توکل بر خدای یگانه اقدام کنید. همین هفته به یکی از مشاهد متبرکه بروید و سوره مبارکه الانفال، آیه ۵۰ تا آخر را بخوانید که گشایش است.

تعبیر غزل:

خطایی مرتکب شده‌ای و از جانب او امید بخشایش داری. نگران نباش. او تو را خواهد بخشید، اما مشکل تو را بخشش او حل نخواهد کرد. تو در دام عشقی اسیر شده‌ای و می‌بینی که از هیچ کس کاری ساخته نیست. تنها چاره‌ی تو توکل به خدایی است که همیشه و در همه حال بندگانش را یاری می‌کند، پس به او و معصومینش توسل بجو.