نخستین بار براساس اعلان «روزنامه وقایع اتفاقیه» شماره ۳۶ به سال ۱۲۶۷ قمری و در دوران صدارت میرزا تقی خان امیر کبیر برخی از کوچه‌های ارگ تسطیح و سنگفرش شد، تا برای عبور کالسکه مناسب و آماده شود. آن دوران کالسکه‌ها یا از فرنگ می‌آمد و یا در کارخانه معیر الممالک ساخته می‌شد.
به گزارش خبرآنلاین، بعد‌ها در دهه‌های پایانی سلطنت طولانی ناصرالدین شاه «شوسه» برای آماده سازی سطح معابر جهت عبور راحت‌تر کالسکه، درشکه، گاری و ... وارد عرصه راه سازی پایتخت شد. اما هنوز خبری از «آسفالت» نبود.
تا این که سال ۱۳۱۰ خورشیدی پیش از ورود ملک فیصل پادشاه عربستان به تهران، بلدیه پایتخت به تکاپو افتاد، و برای نخستین بار «آسفالت» را که پدیده جدیدی در صنعت راه سازی به شمار می‌رفت، وارد صحنه خیابان‌های تهران کرد. خیابان کوتاه الماسیه (باب همایون)، میدان توپخانه و اوایل خیابان لاله زار را آسفالت شد. بعد‌ها خیابان باغ شاه (امام خمینی) و خیابان پهلوی (ولی عصر) البته تا حدود کافه بلدیه (تأتر شهر امروز) و دیگر خیابان‌ها آسفالت شد و بدین ترتیب رفته رفته آسفالت نه تنها وارد خیابان‌ها و معابر تهران که به تمام شهر‌ها و جاده‌های کشور کشیده شد.
این هم نقشه تهران از سال ۱۳۴۰ و خیابان‌هایی که قرار بود آسفالت بشوند:
