کارگاه شیشه‌گری بعد از ۳ هزار سال از زیر خاک بیرون آمد

 مصنوعات شفاف و رنگارنگی که در این دهکدۀ باستانی کشف شده‌اند، تصویری از «سرچشمه‌های هنر شیشه‌گری اروپا» را به محققان ارائه می‌دهند.

به گزارش فرادید، پائولو بلینتانی، یکی از مدیران این پروژۀ باستان‌شناسی اعلام کرد که تیم آنها در سال ۲۰۲۲ کاوش در دهکده ۳۰۰۰ سالۀ فراتِسینا (Frattesina) را آغاز کرد. در حین کاوش، آنها با تعجب کوره‌ای سفالی از عصر برنز را به همراه ابزار‌ها و مصنوعات شیشه‌ای کشف کردند که نمونه مشابهی از آن تا به حال در اروپا شناخته نشده بود.

شیشه‌های رنگی با طرح‌های مختلف که در کارگاه سه هزار سالۀ شیشه‌گری کشف شده‌اند

دانشگاه ساپینزای رم که یکی از نهاد‌های شرکت‌کننده در این کاوش بوده است، روز ۴ اکتبر در یک بیانیه خبری اعلام کرد که تاکنون باستان‌شناسان «هزاران مهره شیشه‌ای رنگارنگ یافته‌اند که گواهی بر یک فعالیت تولیدی فوق‌العاده است».

آنطور که در تصاویر منتشر شده از یافته‌های این کاوش می‌توان دید، این مهره‌های شیشه‌ای باستانی رنگ‌های سرزنده و روشنی دارند، به طوری که انگار تازه از کوره بیرون آمده‌اند. رنگ مهره‌ها از آبی و قرمز تا سفید و سیاه متغیر است. برخی از مهره‌ها نیز دارای طرح گردابی یا چشم‌مانند هستند.

بخشی از ساختار «کوره» که در محوطه ساختمان کارگاه کشف شده است

بلینتانی می‌گوید که دوام مصنوعات شیشه‌ای فراتسینا احتمالاً ناشی از دستورالعمل شیشه‌گری منحصر به فرد این روستا است. او نوشت که صنعتگران روستا از «مواد خام محلی مانند شن‌های رودوخانه» برای ایجاد یک «شیشه قلیایی مخلوط» استفاده می‌کردند.

اینطور که به نظر می‌رسد، روستای فراتسینا برخی از قدیمی‌ترین شواهد شیشه‌گری در ایتالیا را در خود جای داده و حتی می‌توان گفت که زادگاه «هنر شیشه‌گری اروپا» است. کاوش‌ها در این روستا منجر به کشف ابزار‌های شیشه‌گری، شمش‌های شیشه‌ای نیمه تمام و مواد زائد فرایند شیشه‌گری نیز شده‌اند.

علاوه بر شیشه‌گری، این دهکده به عنوان مرکز تولید صنایع دستی و تجارت در عصر برنز شناخته می‌شد. کاوش‌ها همچنین کارگاه‌های کهربا، عاج‌سازی و کار با فلزاتی، چون برنز، طلا، قلع و آهن را کشف کرده‌اند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که فراتسینا در آن زمان یکی از مراکز مهم تولید و تجارت بوده است.

این دهکده که بین سال‌های ۱۲۰۰ تا ۱۰۰۰ قبل از میلاد شکوفا شد، درست مانند شهر ونیز، بر روی کانال‌هایی که آب را عبور می‌دادند ساخته شده بود. اما تغییرات اقلیمی و اجتماعی باعث زوال و در نهایت متروکه شدن آن شد. این روستا در ۶۰ مایلی جنوب غربی ونیز و ۳۰۰ مایلی شمال رم قرار دارد.